W czasach, kiedy na piedestał ludzkiego życia wysuwa się pieniądz, władza i posiadanie, czasami trudno jest zrozumieć rzeczy priorytetowe, jaką między innymi jest ojczyzna. Warto jest zatem, wspomnieć osobę wielkiego polskiego patrioty i harcerza, jaką była postać Henryka Glassa. Ta zacna osoba, urodziła się dnia 19 maja roku 1896 w Dąbrowie Górniczej, zmarła natomiast w dniu 14 stycznia 1984 w Londynie. Henryk Glass, zapisał się w naszej historii narodowej jako niezrównany harcmistrz, jeden z współtwórców harcerstwa polskiego, związany z nurtem narodowym i patriotycznym. Był on jednocześnie, organizatorem i wiceprzewodniczącym Porozumienia Antykomunistycznego. W czasie II wojny światowej, Glass służył ojczyźnie jako, oficer AK.
Jego młodzieńcze lata
– Henryk, był synem Karola Glassa, dyrektora fabryki mechanicznej i Zofii z Carneeyów. Uczył się w Kijowie w Gimnazjum świętej Katarzyny, gdzie działał w kółkach samokształceniowych młodzieży polskiej. Przy okazji, kierował on jednym z ogniw tajnej Korporacji Uczniowskiej, skupiającej w swoich szeregach starszych uczniów gimnazjów kijowskich – czytamy w opracowaniach historycznych wileńskich z okresu wojny.
Przynależność patriotyczna
Henryk Glass, należał do patriotycznego, a jednocześnie tajnego związku Zetu i Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego Sokół. Z ramienia Korporacji Patriotyczno – Narodowej, był on delegatem do Komendy Skautowej, dzięki której w dniu 15 lutego 1915 roku, wstąpił do tajnego Harcerstwa Polskiego. Jesienią tegoż roku, rozpoczął naukę w Kijowskim Instytucie Handlowym, skąd został ewakuowany do Saratowa, gdzie wśród uchodźców utworzył z polskiej młodzieży dwie drużyny harcerskie, a mianowicie męską i żeńską, nad którymi objął samodzielnie komendę. Współpracował on także, z Polską Organizacją Wojskową, dzięki czemu ukończył on w Saratowie szkołę podoficerską.
Działalność patriotyczna na szeroką skalę
– W lipcu roku 1917, Glass zgłosił się ochotniczo do I Korpusu Polskiego generała Józefa Dowbora-Muśnickiego w Mińsku Litewskim. Tam też został on przydzielony do kompanii inżynieryjnej 1 Dywizji Strzelców Polskich. We wrześniu tegoż roku, został oddelegowany do nauki w Mikołajewskiej Szkole Artylerii w Kijowie. Po jej ukończeniu, Glass został szefem Sztabu Skautowego – relacjonuje historyk Rajmund Bielski.
Czekając na wolną Polskę
– Gdy na horyzoncie wolnych krajów europejskich, pojawiła się wolna Polska, Henryk Glass został delegatem na zjazd harcerstwa w Lublinie, na którym zapadła decyzja o zawiązaniu Związku Harcerstwa Polskiego. Nawiązał współpracę ze strukturami POW i polskim wywiadem wojskowym, tworząc przy okazji własną harcerską siatkę informatorów, którzy dostarczali mu informacje o poczynaniach władz bolszewickich. W dniu 19 stycznia roku 1919, Glassa mianowano na Naczelnika Tajnego Harcerstwa Polskiego na Rusi- opowiada Aneta Rolkiewicz.
W wolnej Polsce
– Po zakończeniu wojny polsko- bolszewickiej, kontynuował on naukę w Wyższej Szkole Handlowej w Warszawie, w której specjalizował się w ekonomii politycznej. W dniu 24 października 1925 roku, wziął ślub z Feliksą Grabską, córką polityka Narodowej Demokracji Stanisława Grabskiego, harcerką z drużyny Olgi Małkowskiej we Lwowie. W latach 1921-1924, Glass był Naczelnikiem Głównej Kwatery Męskiej ZHP. W roku 1927, Henryk Glass otrzymał najwyższy stopień harcerski – harcmistrza Rzeczypospolitej. Należał do grupy instruktorów harcerskich o poglądach patriotyczno- narodowych, był autorem wielu książek poświęconych metodyce pracy harcerskiej i tradycjom ruchu skautowego, którego priorytetem było szanowanie dobrego imienia Ojczyzny – wtrąca Janusz Burski historyk.
W miesiącu styczniu warto jest przypomnieć tę wielką postać, która tak wiele uczyniła dla kultywowania wolności naszego narodu i szerzenia dobrego imienia Polski w świecie.
Ewa Michałowska – Walkiewicz
[email protected]
Zdjęcie Henryka Glass: www.pobudka.org.pl