Jego żona Janina musiała opuścić Stany Zjednoczone po tym, jak otrzymała ostateczny nakaz deportacji. Jej przymusowy wyjazd jednocześnie rozzłościł i głęboko zasmucił ich przyjaciół, rodzinę i całe środowisko polonijne w Chicago. Najbardziej oczywiście przeżył to Tony, którego dotychczasowe życie kręciło się wokół Janiny i Briana. Wiedząc, że nie będzie w stanie bez nich żyć, postanowił zrobić wszystko co w jego mocy, aby mogli oni powrócić do Stanów Zjednoczonych.
Szukając pomocy w środowisko polonijnym Tony bardzo szybko trafił na Inicjatywę Polonijna (PIC). Grupę młodych ludzi, mocno zaangażowanych w sprawy polityczne i społeczne. Członkowie Inicjatywy od samego początku byli zdeterminowani, aby zmienić sytuację, w której znalazł się nie tylko Tony ale i wiele innych rodzin borykających się z problemami wynikającymi z niesprawiedliwości systemu imigracyjnego w Stanach Zjednoczonych. Razem z Tonym natychmiast zaczęli oni organizować Polaków wokół jego sprawy i wokół potrzeby przegłosowania ogólnokrajowej całościowej reformy imigracyjnej.
Sprawa Toniego i Janiny rozpoczęła się w 1989 roku, kiedy Janina przyleciała do Stanów Zjednoczonych. Będąc uciekinierem z komunistycznej Polski, Janina natychmiast po przylocie wystąpiła o azyl polityczny. Wkrótce spotkała Toniego, z którym pobrali się w 1993 roku. Niedługo po tym szczęśliwym wydarzeniu, jej podanie o azyl zostało odrzucone i otrzymała nakaz deportacji. W 1995 roku podczas przesłuchania przed sądem imigracyjnym, sędzia nakazał Janinie “dobrowolną deportacje”, ale w związku z tym, że nikt, wliczając w to sędziego, nie wytłumaczył jej co to oznacza, Janina była nieświadoma tego co się wydarzyło. Razem z Tonym postanowili, że zostanie ona w kraju, tym bardziej, że Tony był już w procesie otrzymania karty stałego pobytu. W międzyczasie Tony i Janina pracowali i budowali swoje życie starając się zrealizować amerykańskie marzenie. Założyli firmę, kupili dom na przedmieściach, a w 2001 roku urodził się ich syn Brian. Cztery lata później Janina podjęła próbę wznowienia swojej sprawy imigracyjnej, jednak Siódmy Okręgowy Sąd Apelacyjny odrzucił jej podanie. Zycie całej rodziny załamało się, kiedy 8 marca 2007 roku Janina otrzymała ostateczny nakaz deportacji. Trzy miesiące później, 8 czerwca 2007 roku, otoczony rodziną, przyjaciółmi, członkami Inicjatywy i lokalnymi mediami, Tony żegnał Janinę i Briana na lotnisku O’Hare, nie wiedząc co dalej.
Nieobecność Janiny i Briana odbiła ogromne piętno na Tonym. W ciągu czterech lat wydal on ponad $120.000 na koszty związane z legalnymi opłatami, stracił ponad 60% w obrotach firmy w związku z ciągłymi wyjazdami do Polski, a pod koniec 2010 roku stracił ich rodzinny dom. Największym kosztem jednak okazało się cierpienie spowodowane rozłąka z rodziną. Tony przeżył głęboki emocjonalny stres, zawal serca i walczył z myślami samobójczymi. Pomimo wszystkich trudności i frustracji, Tony nigdy się nie poddał, a jego miłość i przywiązanie do Stanów Zjednoczonych nigdy nie zmalało. Cztery miesiące po tym, jak Janina została deportowana, Tony został zaprzysiężony na obywatela Stanów Zjednoczonych.
Przez cztery długie lata, razem z Inicjatywą Polonijną, Tony aktywnie udzielał się w walce na rzecz reformy imigracyjnej. Brał udział w wielu wydarzeniach ma rzecz imigrantów, między innymi w Dreams Across America, podroży pociągiem dzięki której setki imigrantów z całego kraju dojechało do Waszyngtonu, aby opowiedzieć swoje historie. Wspólnie z Inicjatywa Polonijną wziął udział w wielu wiecach pro-imigracyjnych oraz zeznawał przed Podkomisją ds. Imigracji w Kongresie Stanów Zjednoczonych na rzecz swojej żony Janiny.
W między czasie członkowie Inicjatywy Polonijnej zbierali podpisy pod petycjami, rejestrowali obywateli polskiego pochodzenia do wyborów, prowadzili dialog z lokalnymi politykami i edukowali polskie społeczeństwo na temat problemów wynikających z zepsutego sytemu imigracyjnego. Ważną częścią działalności Inicjatywy i Toniego było i jest angażowanie polskiej części społeczeństwa w życie społeczno-polityczne Stanów Zjednoczonych. Do tej pory razem zarejestrowali ponad 1100 obywateli polskiego pochodzenia do wyborów. Ponadto, dzięki pracy organizacji i filmowi dokumentalnemu Ruth Leitman pod tytułem “Amerykańskie wesele Toniego i Janiny,” historia Toniego jest świetnie znana nie tylko w Chicago, ale w całym kraju jako jedna z wielu historii, która pokazuje jak cierpią rodziny rozdzielone przez niesprawiedliwe prawo imigracyjne w Stanach Zjednoczonych.
Wysiłek Inicjatywy Polonijnej (PIC), Stanowej Koalicji na Rzecz Imigrantów i Uchodźców Politycznych (ICIRR) i wielu innych grup i organizacji zaangażowanych w sprawę Toniego przyniósł w końcu skutek i Janina może wrócić do Stanów Zjednoczonych. Listy i petycje od księży, członków rodziny, przyjaciół, wielu polityków takich jak choćby kongresman Luis Gutiierrez czy senator Dick Durbin wysyłane do Wiednia, gdzie swoja siedzibę ma Oddział Urzędu Imigracyjnego zajmujący się deportacjami obywateli krajów europejskich, przyczyniły się do pozytywnej decyzji Departamentu Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Janina otrzymała pozwolenie wjazdu do Stanów Zjednoczonych i „zieloną kartę”, co pomoże im w odbudowaniu ich amerykańskiego życia. 8 sierpnia 2011 roku Tony Wasilewski w końcu będzie razem ze swoja rodzina.
Dla Inicjatywy Polonijnej pozytywne zakończenie sprawy Toniego jest dowodem na to, że współpraca, wytrwałość i zaangażowanie społeczne mogą przynieść znaczną poprawę w życiu imigrantów. Świętowanie nie będzie jednak trwało długo, ponieważ sprawa Toniego to tylko jedna wygrana bitwa a organizacja nie spocznie dopóki Kongres nie przegłosuje całościowej reformy imigracyjnej, która otworzy ścieżkę do obywatelstwa dla wszystkich imigrantów mieszkających na terenie Stanów Zjednoczonych oraz ustanowi nowe, bardziej sensowne prawa dla tych, którzy będą chcieli wyemigrować do Stanów Zjednoczonych w przyszłości.