Cas wesołości, nadzieje, miyłości i dobra. Cas winsowanio ludziskom i sobie. Na tyn to cas, wedle nasyj downyj obycajności, kce tyz ku Wom syćkim powinsowaniem przepedzieć.
Niegze syćkim dziywkom, ftorym do wydawacki pilno, świnie we corku po Wiliji zrazu krzonkajom, bo fte chłopa mieć bedom. Niegze tyz kozdo o północku zielonom żabe nondzie, coby chłopcysku na miyłowanie dać mogła.
Niegze chłopcyska krwie upusta nie zalujom i niom dziywki prziniewolom.
Niegze nase Babiny hucom rześko, bo, kie baba hucy, to mo sie zdrowo.
Nom zaś Panie Boze dej cierpliwości, by babskiego hucynio nie slyseć.
Kozdemu zaś zyce, by mu sie darzyło wedle jego zyciowyj polowacki. Temu, co śperuje, niek naśperuje. Tyn, co cosik kce dopaść, niegze dopadnie.
Temu, co wej miyłościom tyje, niek miyłości nie chybio.
Wiyrchownikom, rzetelnego wiyrchowanio. Skolnikom, do nauki rozumności. Farorzom, by nie musieli sumitować przed Panym Bogiem, za swoje owiecki.
Mo sie tyz rozumieć, by przy kozdym było zdrowie nicego, hasyn z gazdówki i rozumność zycio. Tego Moji Ostomiyli winsujem syćkim i kozdemu z osobna, na to Boze Narodzynie na tyn Nowy Rok.
Hej, kolynda, kolynda! Niegze nom zahucy, do kozdego serca, drózecke wytycy.
„Dumacka” Stanisława A. Hodorowicza (Do życzeń dołącza się Redakcja „ Tatrzańskiego Orła)
