Gdy na ziemiach polskich szalała druga wojna światowa rozpętana przez wrogich nam sąsiadów zza zachodniej granicy, kolejnym ciosem zadanym nam tym razem w plecy była agresja sowiecka. W ten sposób rozpoczął się tak zwany czwarty rozbiór Polski.
Agresja sowiecka
Bez wypowiedzenia wojny, Sowieci dokonali dnia 17 września 1939 roku, zbrojnego ataku na Polskę. Był to kolejny element, trwającej na naszych ziemiach wojny obronnej. Na mocy tajnego paktu Ribbentrop- Mołotow, z dnia 23 sierpnia 1939 roku, ZSRR zobowiązał się zbrojnie wystąpić przeciwko Polsce. Dnia 3 września 1939 roku, Kliment Woroszyłow, nakazał wręcz podwyższenie gotowości bojowej w okręgach, które miały wziąć udział w tajnej mobilizacji. Stalin zdecydował się zatem, na uderzenie, gdy wywiad doniósł o podjętej w dniu 12 września, na brytyjsko-francuskiej konferencji w Abbeville, decyzji o zaniechaniu podjęcia działań ofensywnych wobec Niemców, mimo wypowiedzenia im wojny.
Ostateczny układ
Agresja Sowietów, rozpoczęła się bezzwłocznie po wejściu w życie w dniu 16 września, podpisanego dzień wcześniej w Moskwie układu rozejmowego pomiędzy ZSRR a Japonią. Układ ten definitywnie zakończył stan wojny, między tymi państwami. Żelazną bowiem zasadą strategii wojennej Józefa Stalina, było prowadzenie działań wojennych wyłącznie na jednym froncie.
Ambasador niemiecki w Moskwie Fredrich Werner, w dniu 16 września 1939 roku, o godzinie 18.00, przybył do siedziby Iwana Mołotowa, by domagać się, natychmiastowego uderzenia na Polskę, według zawartego wcześniej paktu z Joachimem Ribbentropem. Fakt ten, był jak nie trudno się domyśleć, kolejną przyczyną agresji sowieckiej na Polskę.
Kierunki natarcia
Główne kierunki natarcia Frontu Białoruskiego, odbywały się w stronę Wilna, Grodna, Suwałk, Brześcia i Wołkowyska. Dla przykładu Brześć i jego okolice, zostały zajęte przez Rosjan już w drugim dniu natarcia. Pod Lwów, pojedyncze jednostki sowieckie podeszły w dniu 19 września, a już dnia 28 września zajęły one Lublin. Na kierunkach ataku Armii Czerwonej, posuwały się jednostki pancerne. W pierwszej kolejności jednostki szybkiego natarcia, starały się dotrzeć do granic Rzeczypospolitej z Litwą, Węgrami i Rumunią, by uniemożliwić ewentualną ewakuację ludności i polskich żołnierzy. W dniach 18-19 września, miała miejsce obrona Wilna, przed nacierającymi wojskami sowieckimi.
Korpus Ochrony Pogranicza
Wkraczającym do Polski, jednostkom Armii Czerwonej opór zbrojny stawiały Wojska Ochrony Pogranicza i Grupa Polesie, utworzona z 3 Pułku Szwoleżerów Mazowieckich w Suwałkach. W serii bitew na całym froncie, wojska polskie podjęły próbę opóźnienia marszu jednostek sowieckich. Ale wciąż nękał nas niedobór amunicji i odpowiedniego sprzętu militarnego. Lata zaborów i pierwsza wojna światowa, przyczyniły się do takiego stanu. W konsekwencji agresji sowieckiej, nastąpiło spotkanie wojsk Armii Czerwonej z Wehrmachtem. Stan taki miał miejsce na terenie zaatakowanej Polski.
W widowiskowy sposób, miało to miejsce pod Lwowem dnia 20 września, gdy Niemcy oblegający to miasto wycofali się, wcześniej proponując obrońcom polskim, podpisanie aktu kapitulacji. Wkrótce już dnia 28 września 1939 roku, ZSRR i III Rzesza podpisały traktat o granicach i wzajemnej przyjaźni. Zwany jest on drugim paktem Ribbentrop- Mołotow, który przypieczętował podział Polski. W tym przypadku, doprowadziło to niezwłocznie do wprowadzenia sowieckich baz wojskowych na nasze terytorium. Armia Czerwona, od razu wzięła do niewoli 250 tysięcy żołnierzy, w tym około 18 tysięcy oficerów oraz 7 tysięcy żołnierzy szeregowych. W walkach zginęło około 3 tysięcy żołnierzy polskich, natomiast około 10 tysięcy żołnierzy polskich było rannych.
Tak się zaczęła prawdziwa okupacja ziem polskich, która trwała aż sześć długich lat.
Ewa Michałowska – Walkiewicz
[email protected]
Fotografia: Wkroczenie wojsk sowieckich do Polski w 1939
Źródło: http://www.banzaj.pl/galeria/agresja-zsrr-2-galdok-36004-377284-jpg.html