Skąd pochodził
Pochodził on z rodziny szlacheckiej, która wpoiła mu podwaliny wiary chrześcijańskiej oraz podstawy patriotyzmu. Urodził się on w początkach utraty przez nasz kraj niepodległości, zatem odzyskanie jej było częstym wątkiem, o którym się wspominało w rodzinie Goreckich. Był synem Walentego i Anny z Reuttów. W latach 1802-1805 kształcił się na wydziale literatury Uniwersytetu Wileńskiego. W czasie studiów poznał się i zaprzyjaźnił się z Joachimem Lelewelem. Tym bardziej podczas takowej znajomości, wykształciły się w postrzeganiu młodego Antoniego, większe wartości patriotyczne, jakie żywił do ojczyzny.
W Księstwie Warszawskim
Po studiach, przedostał się on do księstwa Warszawskiego, w którym rezydowało polskie wojsko, pod dowództwem księcia Józefa Poniatowskiego. W latach 1809-1812 brał udział w kampaniach napoleońskich, a w latach 1815-1818 wiele podróżował, gdzie nabywał znajomości z polskimi patriotami na wygnaniu. W roku 1830 uczestniczył Gorecki w powstaniu listopadowym, służąc w randze pułkownika. Po upadku powstania, publikował wiele swoich wierszy i bajek w czasopismach, także u swoich przyjaciół, Bruno Kicińskiego czy też w „Wiadomościach Brukowych”. Był członkiem Towarzystwa Szubrawców. Towarzystwo to krytykowało pijaństwo, obskurantyzm i brak postaw patriotycznych u wielu Polaków.
Represjonowany przez Rosjan, musiał udać się na emigrację, gdzie w roku 1834, osiadł w Paryżu. Tu przyjaźnił się z Adamem Mickiewiczem, a jego syn Tadeusz ożenił się z Marią, córką Mickiewicza. Był on także pod ideologicznym wpływem Towiańskiego, później stając się jego zaciekłym wrogiem. Wydał 11 tomików wierszy i bajek. Były to między innymi utwory takie jak : Krakowiaki ofiarowane Polkom (1816), Poezje Litwina, Bajki i poezje nowe. Autor Hymnu do Boga o zachowanie wolności – obecnie zwrotek do pieśni Boże coś Polskę. – Warto jest w tym miejscu dodać, iż Mickiewicz włączył jego bajkę Djabeł i zboże do III części Dziadów – dodaje Anna Pogorzelska z towarzystwa Tęcza.
Zmarł on w Paryżu i został pochowany na cmentarzu Montmorency. Ale dzięki Polakom, którym droga jest historia naszego narodu, pamięć o Goreckim nigdy nie zgaśnie.
Ewa Michałowska- Walkiewicz
Fot. Diamentowe gody Marcina i Julianny (Biziel) Góreckich w Krzywiniu 1932 r.
link: http://maciejmazur.cba.pl/genealogia/index.html