Dzieciństwo
Chopin urodził się w murach dworku hrabiego Fryderyka Skarbka, w której mieszkała rodzina Mikołaja i Justyny Chopinów. Fryderyk, wraz ze swoją rodziną, upajali się muzyką Mikołaja Chopina, którą z wielkim kunsztem wykonywał on na skrzypcach. To właśnie od ojca, młody Frycek zaraził się miłością do poezji duszy, jak często nazywana jest muzyka. W roku 1817, w kościelnym zakładzie typograficznym w Nowym Mieście, ukazał się drukowany biuletyn muzyczny, zawierający skomponowany przez Fryderyka polonez tonacji g. moll. Rok później odwiedziła Księstwo Warszawskie carowa Maria Fiodorowna, której mały Chopin ofiarował skomponowane przez siebie dwa tańce. Gdy z czasem rodzina Chopinów przeniosła się do Warszawy, Fryderyk został zapisany do jednego z tamtejszych Liceów, gdzie pobierał naukę języka francuskiego.
Wczesne lata młodości
Jako młodzieniec, pobierał on naukę gry na fortepianie, od warszawskiego pianisty, który posiadał czeskie korzenie Żywnego. Mimo tego, że nie był on dobrym muzykiem, nauczył on Fryderyka zwrotnego palcowania po klawiaturze oraz tradycyjnego ułożenia ręki. Był Chopin najlepszym jego uczniem, ponieważ zgłębił już podstawy gry na fortepianie mając pięć lat. Dzięki Żywnemu, doszlifował on doskonałość pianistyczną, od technicznej strony gry na tym instrumencie, poprzez odpowiednie uderzenie klawiszy.
Pierwsze sukcesy
Fryderyk Chopin, często zapraszany był ze swoim repertuarem muzycznym na dwory Radziwiłłów, Potockich oraz do Belwederu, gdzie mieszkał namiestnik cara wraz ze swoją rodziną. W latach 1826- 29, Chopin był studentem warszawskiej Szkoły Głównej Muzyki, będącej częścią starego Konserwatorium, która związana była z Uniwersytetem Warszawskim gdzie podjął on dodatkową naukę harmonii i kontrapunktu. Został on z czasem zwolniony z przedmiotu gry na instrumencie klawiszowym, ponieważ uważano go za nieprzeciętnie zdolnego.
Ten okres w twórczości Chopina, charakteryzuje niezwykła wprost fascynacja muzyką ludową. Powstały wówczas liczne Sonaty, Wariacje, a także Etiudy fortepianowe. W roku 1831, młody pianista, zakochał się w śpiewaczce operowej Konstancji Gładkowskiej. Miłość ta, była niezwykłą inspiracją do powstania spod jego ręki wielkich utworów muzycznych, którymi zachwycał się cały świat.
Powstanie listopadowe
W pierwszych dniach listopada 1830 roku, Chopin wyjechał z Warszawy do Drezna. Stamtąd trafił on do Paryża, gdzie usłyszał o klęsce powstania listopadowego, w którym upatrywał on odzyskanie niepodległości przez jego ukochany kraj. Tam będąc pod wielką inspiracją patriotyczną, powstały rozliczne szkice muzyczne oraz ukochana przez Polaków Etiuda Rewolucyjna. W Paryżu Chopin zajmował małe mieszkanie, znajdujące się przy Boulevard Poissonniere. Tam właśnie, dał on pierwszy z dziewiętnastu publicznych koncertów. W niedługim czasie, wydawcy przysyłali Chopinowi liczne propozycje kupna jego utworów. Chopin zaczął prowadzić żywot prawdziwego wirtuoza, komponując jednocześnie utwory, które szybko stawały się modne na znaczniejszych salonach Paryża.
Nauka u mistrza
Przyjaciele nazywali jego paryskie mieszkanie Olimpem, ze względu na dającą się stamtąd słyszeć boską muzykę. Jednak z powodu trudnej sytuacji finansowej Chopin zaczął dawać coraz więcej lekcji gry na fortepianie. Oszałamiała go ogromna ilość propozycji. Chopin uczył między innymi księżniczkę de Noailles, księżne de Chimay i de Beauvau, baronową Rothschild, hrabinę Peruzzi i księżniczkę Potocką. W latach 1836-46, Chopin porzucił karierę wirtuoza na rzecz komponowania. Zaczął żyć życiem polskiej emigracji, utrzymując ścisłe kontakty z głównymi intelektualistami polskimi oraz polskimi wieszczami. W 1836 roku, zaręczył się on z Marią Wodzińską. Była ona uzdolniona muzycznie i malarsko. Hrabina Teresa, matka Marii zaczęła nazywać wtedy Chopina swym drugim dzieckiem. Ostatecznie jednak rodzina narzeczonej Fryderyka, sprzeciwiła się temu związkowi, uważając, go za zbyt chorowitego kandydata na męża.
Choroba mistrza
W 1836 roku, Chopin faktycznie zaczął poważnie chorować na płuca. Dawniej myślano, że była to gruźlica, dziś naukowcy sądzą, że była to jednak mukowiscydoza. W 1837 roku, Chopin poznał starszą od siebie o 6 lat i dominującą nad nim francuską pisarkę George Sand. W liście do Justyny Choinowej, Sand nazywa się drugą matką Chopina, twierdząc, iż oprócz opiekowania się Fryderykiem nic ją z nim nie łączy. Fryderyk był wówczas bardzo chory, kaszląc, wypluwał ogromne ilości krwi. Okres rozstania z George Sand oraz pogłębiająca się choroba odcisnęły głębokie piętno na twórczości i życiu towarzyskim Chopina. Powstają wówczas najpiękniejsze z jego nokturnów i mazurków.
Ostatni okres życia
Ostatnią kobietą, z którą Chopin był związany, była jego uczennica Szkotka Jane Stirling, zwana wdową po Chopinie, z którą wyjechał po wybuchu rewolucji w Paryżu do Anglii i Szkocji na bardzo wyczerpującą jego siły podróż. Po powrocie z tej kilku miesięcznej wyprawy, dnia 17 października 1849 roku Fryderyk Chopin zmarł, w otoczeniu najbliższych mu osób, z którymi był związany przez większość swego życia w Paryżu. Został pochowany na cmentarzu Pere-Lachaise w stolicy Francji. Zgodnie z ostatnią jego wolą, wyjęte po śmierci serce Chopina siostra jego przywiozła do Warszawy, gdzie zostało ono wmurowane w filar kościoła Świętego Krzyża na Krakowskim Przedmieściu Warszawy.
Rok 2010, nazwany jest rokiem chopinowskim, mającym podkreślić znaczenie muzyki tego wielkiego człowieka, poprzez organizowanie wielu festiwali i występów pianistycznych zarówno w Polsce jak też na całym świecie. Wiele z takich koncertów, będzie miało miejsce w Trójmieście, Warszawie, Krakowie, a także w Lublinie. A pierwsze przygotowania do nich, rozpoczęły się już jesienią roku ubiegłego.
Jako ważną ciekawostkę dotyczącą dwusetnej rocznicy urodzin polskiego geniusza, należy uznać fakt , iż w Chicago w roku 2009 powstała fundacja
Chicago Chopin Foundation, która ma na celu promocję Fryderyka Chopina oraz budowę pomnika Chopina w Chicago, w podzięce za jego muzykę geniusz i serce, które nam ofiarował. Pomnik ten będzie także pierwszym pomnikiem Chopina w USA!
Przypomni także mieszkańcom Chicago oraz ogromnej rzeszy turystów zwiedzających to miasto – jak wielkich ludzi wydał nasz Naród.
Pomnik Chopina z pewnością jeszcze bardziej upiększy architekturę miasta Chicago, które jest znane ze swej urody.
Jego nieśmiertelna , bardzo poska muzyka od dwustu lat wzrusza nas , inspiruje, często przypomina Polakom na obczyźnie o swoich korzeniach i jest podziwiana przez cały swiat.
Fundacja Szopenowska w Chicago zaprasza wszystkich którym bliska sercu jest muzyka naszego geniusza do współpracy.
Wszystkie informacje dotyczące fundacji i projektu znajdą państwo na str.:
http://www.chopinmonumentinchicago.com
EWA MICHALOWSKA WLAKIEWICZ