ARTYSTA – STANISŁAW POTĘPA
19.12.2011 w Galerii Piwnica Muzeum Okręgowego w Tarnowie została otwarta kolejna wystawa realizowana w cyklu Tarnowscy Artyści w Galerii Muzealnej pt. „Pamiętamy”. Jest ona poświęcona twórczości jednego z najwybitniejszych znawców i miłośników Tarnowa – Stanisława Potępy (3 III 1946 – 19 XII 2009).
Urodził się 3 marca 1946 r. w Tarnowie. Edukację szkolną rozpoczął w Szkole Podstawowej nr 4, a po jej ukończeniu kontynuował w I Liceum Ogólnokształcącym w Tarnowie. W latach 1964 – 1969 studiował historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Zaraz po ukończeniu studiów rozpoczął pracę w Muzeum Okręgowym, z którym był związany do roku 2002. W latach 1978 – 1980 pełnił funkcję dyrektora tej instytucji. W roku 1987 uzyskał tytuł doktora nauk humanistycznych, broniąc pracy poświęconej życiu i twórczości Rafała Malczewskiego.
Stanisław Potępa zostawił po sobie ogromny dorobek w dziedzinie twórczości literackiej. Jego pasją była historia Tarnowa. To o niej napisał kilkadziesiąt książek, wśród nich: „Fiakrem po Tarnowie”, „Przed wojną w Tarnowie”, „Tarnów w dawnych rysunkach i obrazach”, „Złota era Tarnowa”, „Cmentarz Stary w Tarnowie”. Był autorem kilkuset artykułów. W roku 1990 z jego inicjatywy powstało Tarnowskie Towarzystwo Kulturalne, kontynuujące działalność Tarnowskiego Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Tarnowskiej. Był redaktorem „Rocznika Tarnowskiego”, oraz monumentalnego wydawnictwa „Tarnów. Wielki Przewodnik”, (w latach 1999 – 2009 ukazało się 20 tomów). Również jemu należy przypisać pomysł wydania „Encyklopedii Tarnowa”.
Dodatkową jego pasją było malarstwo. Oprócz tego, że organizował wystawy tarnowskich artystów i pisał o nich, znajdywał czas aby tworzyć obrazy. Namalował ich kilkadziesiąt, przeważnie techniką olejną. Poruszał w nich różnorodne tematy: były to m.in.: kwiaty, pejzaże, martwe natury, portrety. Część z nich dzięki życzliwość jego rodziny i przyjaciół zostanie pokazana na wystawie, która będzie czynna od 19 grudnia 2011 r., do 15 stycznia 2012 r.
Uroczystości 55 rocznicy Rewolucji Węgierskiej w Budapeszcie w 1956 r. i powstania Tarnowskiego Towarzystwa Przyjaciół Węgier
9 grudnia 2011 r. Ratusz w Tarnowie godz. 17
Historia TTPW:
Na wieść o krwawych wydarzeniach na Węgrzech społeczeństwo tarnowskie spontanicznie przystąpiło do organizowania pomocy dla Węgrów. Powstał Społeczny Komitet Pomocy Węgrom, który organizował wysyłkę krwi, leków, i materiałów pierwszej pomocy do Budapesztu.
06 grudnia 1956 roku Komitet został przekształcony w Tarnowskie Towarzystwo Przyjaciół Węgier. Członkami założycielami byli: Marian Byrka, Edward Janton, Barbara Krupińska, Stanisław Ksyk, Norbert Lippóczy, Leszek Madejczyk, Zenon Musiał, Roman Nagórzyński, Krystyna Orlińska, Tadeusz Ratajski, Henryk Rogoziński, Zygmunt Rybczyk, Karol Sit, Adolf Trześniowski, Wanda Wróblewska–Składzień. Jest to pierwsze towarzystwo, które w swojej nazwie przyjęło zapis „Towarzystwo Przyjaciół Węgier” a nie Towarzystwo Przyjaźni Polsko–Węgierskiej” jakich wiele w Polsce.
Towarzystwo zajmuje się krzewieniem przyjaźni między oboma narodami przez wzajemne poznanie, wymianę osiągnięć kulturalnych, popularyzację Tarnowa jako miasta urodzin gen. Józefa Bema. Organizowane są spotkania, odczyty, seminaria, wystawy i koncerty, prowadzony jest kurs nauki języka węgierskiego. Zgromadzono i zdeponowano w Muzeum Okręgowym dokumenty, książki, medale związane z Węgrami i gen. J. Bemem.
W siedzibie TTPW (ul. Waryńskiego 10) znajduje się obszerna biblioteka i videoteka. Staraniem Towarzystwa utrwalono postacie – symbole przyjaźni polsko węgierskiej, tj. pomnik gen. Józefa Bema, tablicę upamiętniającą pobyt w Polsce poety renesansu węgierskiego Balinta Ballassiego na zamku w Dębnie, tablicę wielkiego opiekuna Polaków w czasie II wojny – dr Józsefa Antalla, Norberta Lippóczego i inne.
W celu propagowania historii i kultury węgierskiej TTPW zaprasza do Tarnowa wybitnych hungarystów prezentujących wiedzę o Węgrzech, historię, literaturę. Gościli tutaj znani literaci, historycy, ludzie sztuki, m.in.: dr Csapláros Istvan – literat, profesor UW, b. radca Ambasady Węgierskiej, dr Lágzi Istvan – historyk, autor wielu artykułów w polskich i węgierskich pismach, Paweł Dombski – znany zbieracz bemianów z Budapesztu, Molnár István – filolog, b. radca Ambasady Węgierskiej dyrektor WIK-u, Engelmayer Ákos – tłumacz, przyjaciel Polaków, b. Ambasador Republiki Węgierskiej, dr Herman Róbert – historyk, Meszáros Márta – wybitny reżyser filmowy, Pék József – przewodnik, przyjaciel Polaków, Szalai Attila – obecny dyrektor WIK-u, Katona Tomás – Ambasador Republiki Węgierskiej.
Częstym gościem Towarzystwa jest były konsul Kovács István – wybitny historyk, poeta, eseista, tłumacz. Lokal TTPW jest zawsze otwarty dla węgierskich gości, przebywają tu węgierskie wycieczki, delegacje, młodzież szkolna, każdy Węgier jest tu mile widziany. Swoją obecnością zaszczycali Towarzystwo kolejni ambasadorowie i konsulowie – Hárs Gábor, Katona Tomás, Puskás Ferenc, Kiss Róbert. Ważnym wydarzeniem było także spotkanie w Ratuszu dwóch prezydentów Aleksandra Kwaśniewskiego i Árpada Göncza, którzy zwiedzili wystawę bemowską i „Panoramę Siedmiogrodzką”. W spotkaniu, na życzenie Prezydenta Węgier, wzięli udział członkowie TTPW, gościom wręczono statuetki gen. J. Bema oraz kolekcję ekslibrisów wydanych przez TTPW.
W ostatnich latach TTPW zorganizowało w ramach obchodów Roku Gen. Józefa Bema w Tarnowie międzynarodową konferencję „ Józef Bem bohater wiecznych nadziei,”, a na tarnowskim rynku Festiwal Smaków – „ Nie masz wina nad węgrzyna a w papryce witamina”. Zorganizowało także pięć edycji konkursu plastycznego dla dzieci młodszych „Mały Artysta” oraz współorganizowało międzynarodowe konkursy wiedzy o Gen. Józefie Bemie (w Tarnowie i na Węgrzech).
Prezesami TTPW byli: Wanda Wróblewska-Składzień (1957-1966), Stanisław Wojciechowski (1966-1970), Jan Szczepanik (1971-1973), Wiesław Lewandowski (1973-1978), Andrzej Basznia (1978 – 1991), Mieczysław Wardzała (1991-1992), Wiesława Kozaka- Jaworska (1992-1998 i od 2001 do dziś), Janusz Wiśniewski (1998-2001).
W programie:
Dr János Tischler
Węgierska Rewolucja 1956 r. oraz Polska i Polacy wobec wydarzeniach nad Dunajem
Andrzej Szpunar
Tarnowskie Towarzystwo Przyjaciół Węgier 55 lat działalności
Po spotkaniu złożenie kwiatów pod pomnikiem gen. Józefa Bema w wigilię rocznicy śmierci generała
W trakcie uroczystości odbędzie się pierwsza prezentacja nowo pozyskanego fragmentu Panoramy Siedmiogrodzkiej pt. „Grupa muzykantów cygańskich”
ŚMIECIDEŁKA – ZABAWA Z RECYKLINGIEM
Muzeum Etnograficzne w Tarnowie i Firma STENA (siedziba w Żabnie) zapraszają 5 grudnia 2011 r. od godz. 10.00 do 15.00 na imprezę plenerową pod nazwą „ŚMIECIDEŁKA MIKOŁAJOWE’’ . Odbędzie się ona na placu przed muzeum i na parkingu Domu Towarowego „OSKAR”, gdzie ustawiony będzie kontener na zbiórkę „elektrośmieci”.
Głównymi celami imprezy są zbiórka „elektrośmieci” i warsztaty edukacyjno-plastyczne, na których dzieci i młodzież spróbują w sposób atrakcyjny odzyskać materiał i stworzyć im „drugie życie” . W rzeczywistości odpady mogą stać jednym z najważniejszych zasobów i to w momencie, kiedy inne stają się rzadkimi dobrami.
Warsztaty poprowadzą nauczyciele i uczniowie Liceum Plastycznego w Tarnowie oraz plastycy z Muzeum Etnograficznego i Ratusza. Najbardziej pomysłowe prace zostaną nagrodzone przez Firmę STENA.
16 grudnia 2011r. w Liceum Plastycznym w Tarnowie zostanie otwarta wystawa, na której będzie można oglądać najbardziej pomysłowe i urokliwe prace stworzone podczas imprezy .
NIE WYRZUCAJ! ODDAJ!!
Za każdą przyniesioną pralkę, lodówkę, kuchenkę i zmywarkę, Firma STENA płaci 80 zł, reszta sprzętów przyjmowana jest bezpłatnie.
Jest to jedyna okazja pozbycia się niepotrzebnych rzeczy!
Kontener będzie stał do 06.12.2012 r. (do końca dnia).
STENA RECYCLING
Stena Recycling jest częścią Stena Metall Group, która prowadzi operacje odzyskiwania surowców wtórnych na pięciu rynkach geograficznych za pośrednictwem przedsiębiorstw działających pod nazwą Stena Recycling.
Stena Recycling posiada szeroką sieć zakładów recyklingu – w sumie ponad 200 obiektów w Norwegii, Danii, Szwecji, Finlandii i Polsce – gdzie odpady przetwarzane na nowe surowce.
Wspólnie projektujemy i dostosowujemy naszą ofertę do Państwa działalności. Opracowujemy innowacyjne rozwiązania zwiększające wartość w całym łańcuchu recyklingu: od recyklingu praktycznego, w tym usług związanych z odpadami, takich jak szkolenia, doradztwo i outsourcing, po wsparcie IT i analizy. Dzięki nim jesteśmy w stanie prowadzić skuteczne i generujące przychody zarządzanie odpadami, chronić środowisko i zwiększać bezpieczeństwo Państwa jako naszych klientów. W ten sposób mamy nadzieję pomóc Państwu w tworzeniu ekologicznego wizerunku i w zwiększeniu
KONCERT LESZKA DŁUGOSZA W TARNOWIE.
Sobota, 10 grudnia 2011 r. godz. 17. Sala Lustrzana.
MUZEUM OKRĘGOWE W TARNOWIE WRAZ ZE STOWARZYSZENIEM PRZYJACIÓŁ ZAMKU W DĘBNIE ZAPRASZA NA OSTATNI W TYM ROKU KONCERT REALIZOWANY Z OKAZJI 100-ROCZNICY URODZIN CZESŁAWA MIŁOSZA. W RAMACH PROJEKTU “STO LAT DLA CZESŁAWA MIŁOSZA” WSPÓŁFINANSOWANEGO ZE ŚRODKÓW GMINY DĘBNO I POWIATU BRZESKIEGO.
W MUZEUM ZAMEK W DĘBNIE ODBYŁY SIĘ CZTERY KONCERTY POEZJI ŚPIEWANEJ: WIOSENNY KONCERT LESZKA DŁUGOSZA “JASNOŚCI PROMIENISTE”, LETNI KONCERT ANNY
SZAŁAPAK , JESIENNY AGATY BERNADT Z ZESPOŁEM “KRAKOWSKIE PRZEDMIEŚCIE” ORAZ ZIMOWY MATEUSZA BIERYTA
W programie utwory z nowej płyty “LESZEK DŁUGOSZ 2011” W nowych aranżacjach klasyka spod Baranów oraz najnowsze piosenki artysty. Poszerzona wielce dynamika, kolorystyka, bogactwo niuansów, ekspresji. Plus oczywiście to co Długosz ma do przekazania jako autor…
Zresztą sami się przekonajcie przychodząc na koncert.
Oto jedna z pierwszych recenzji tej płyty:
Po ośmiu latach Leszek Długosz – krakowski kompozytor, poeta i pieśniarz – wydał płytę.
Długosz sprawił sobie i nam prezent na 70. urodziny, które obchodził w czerwcu. Dawno temu związany był z Piwnicą pod Baranami. Opuścił ją ponad 30 lat temu, ale wciąż bywa z nią kojarzony, co skwitował piosenką „Pod Baranami też już dzisiaj inny czas”. Przypomina, że gra się tam teraz inną muzykę, a czarne anioły odfrunęły w świat.
Długosz pozostał wierny temu, co robił dawniej. Wciąż jest poetą refleksyjnym, który z dystansem, ale i z życzliwością, przygląda się zagonionym ludziom. W piosence „Na dworcach wszystkich miast” skonstatował kiedyś, że dla nich „sama jazda to już cel”.
Jako autor lubi metafory odwołujące się do codziennego życia. Jego teksty są rodzajem bezpośredniej rozmowy ze słuchaczem. Jako kompozytor ceni zaś klimaty piosenki francuskiej z czasów swej młodości, o czym najdobitniej świadczy utrzymany w rytmie na trzy czwarte „Dzień w kolorze śliwkowym”.
Ten walczyk, pełen jesiennego słońca, to jeden z dawnych przebojów, tak jak „Jurgowska karczma” czy „Berlin 1913″. Wszystkie kompozycje zostały na nowo zaaranżowane, Długosz zaprosił grupę młodych muzyków i dzięki nim stare piosenki odmłodniały, zagrane z większym temperamentem.
Długosz nie jest zgryźliwym 70-latkiem i jeśli czasem w jego tekstach pojawia się ironia (to tytuł jednego z premierowych utworów), zaprawia ją dawką humoru. Zatem bez złośliwości wypomina nam, że „wyprawa pięknie pomyślana w Himalaje, wycieczką kończy się w Beskidy Niskie”. Leszek Długosz zna życie i wie, że tak często kończą się ludzkie marzenia.
źródło: Rzeczpospolita
STRACH MA WIELKIE OCZY
Kolejna wystawa w tarnowskim Muzeum Etnograficznym, odwołująca się do elementarnych ludzkich emocji. Strach towarzyszy człowiekowi od zawsze i bardzo często przyobleka się w irracjonalne wyobrażenia.
Wystawa zderza ze sobą tradycyjne, niekiedy legendarne postacie strachu, znane z demonologii prasłowiańskiej i później naszej, ludowej z przedstawieniami strachów i lęków współczesnych.
Dominuje jeden z najbardziej trwałych i najsilniejszych strachów – przed śmiercią i jej konsekwencjami, przed zmarłym, w którego ciało – pozbawione mocy fizycznej – wcielić się może zły duch czyniąc z niego wilkołaka, wampira, strzygę. Zwiedzającego może zaskoczyć na wystawie materialne spotkanie z nieboszczykiem, który po śmieci może stać się wampirem. Zadziwiająca „kariera” w światowej literaturze wampira – słowiańskiego demona, każe zwiedzającemu zastanowić się także nad współczesnymi strachami.
Być może w ich rozpoznaniu przewodnikiem stanie się seria mrocznych fotografii „Wampiry” autorstwa Malwiny Hryńczak. Według autorki dla wielu współczesnym wampirem może być człowiek o odmiennym kolorze skóry, orientacji seksualnej, religii, lub chory na śmiertelną chorobę zakaźną.
Te „urealnione” wampiry, jakże groźnie się prezentują w zestawieniu z demonami ludowymi, które obłaskawiono w bajkach i legendach, a które alegorycznie przedstawił na swych obrazach Krzysztof Borga.
Walce ze strachami i demonami człowiek częściej przeciwstawiał tajemniczy rytuał, zaklęcia i magię, rzadziej chłodne rozumowanie. Organizatorzy wystawy zachęcają do analizy znaczenia ludowego porzekadła „Strach ma wielkie oczy”, które posłużyło za motto tej ekspozycji. W znaczeniu frazeologicznym można wyjaśnić że zawsze strach jest większy niż rzeczywiste zagrożenie. Ale dlaczego przybiera postać „wielkich oczu”? Większość ssaków reaguje na strach wytrzeszczeniem oczu, zdaniem zoologów jest to reakcja obronna. Błysk białek ma wystraszyć to coś, co nas przestraszyło…
Otwarcie wystawy „Strach ma wielkie oczy” odbędzie się w tarnowskim Muzeum Etnograficznym 13 grudnia o godzinie 18