Decyzję tę oglosiła szefowa COP/C i Prezydent Michigan State University Lou Anna K. Simon w Chicago ale w tym samym czasie w campusie w Lincoln (Nebraska) przebywał Komisarz Konferencji Big Ten – James E. Delaney, który wziął udział w tradycyjnej konferencji prasowej z Kanclerzem University of Nebraska – Harveyem Perlmanem i Dyrektorem Sportowym Uniwersytetu – Tomem Osbornem.
Oto niektóre wypowiedzi VIP-ów Big Ten:
Lou Anna K. Siomon – „Rada Prezydentów jednomyślnie zaaprobowała prośbę University of Nebraska uznając, że jest to nadzwyczajna okazja. Nebraska bowiem spełnia wszelkie kryteria wymagane przez nas – wysoką jakość akademicką, konkurencyjność, odpowiada nam kulturowo, odznacza się wysoką odpowiedzialnością finansową. Czeka nas w nadchodzącym roku akademickim dużo wspólnej pracy. Jesteśmy dumni, że ekspansja Big ten rozpoczęła się właśnie od Nebraski”.
Harvey Perlman – „Jest nam bardzo przyjemnie, że Rada uznała, iż nasz Uniwersytet jest odpowiednim kandydatem dla Big Ten i przyjęła nas w swe szeregi jednomyślnie. Teraz widzimy sens naszej pracy w przyszłości. Jesteśmy dumni z przynależności do Big Ten”.
Tom Osborne – „Przynależność do Big Ten jest wyrazem uznania dla naszego programu sportowego, naszych programów akademickich, naszych sportowców i fanów. Dokonaliśmy dobrego wyboru w dobrym czasie. Wykorzystaliśmy rzadką okazję, która mogła się już w przyszłości nie powtórzyć”.
James E. Delany – „Rozwój Big Ten jest wydarzeniem dla nas bardzo eksytującym ale najważniejsze dla nas jest budować przyszłość Konferencji w sposób przemyślany i długofalowy. Bardzo ważne jest teraz dla nas zbudować obustronne relacje pomiędzy egzystującymi już w Big Ten uczelniami a nowo do niej przystępującymi. W najbliższych miesiącach chcemy spotykać się i nawiązywać wspólne kontakty z władzami Uniwersytetu, jego pracownikami, studentami a także ze wszystkimi ludźmi z Nebraski”.
W ten sposób początek ekspansji Big Ten stał się faktem. Zanim przedstawię kilka faktów historycznych i aktualności z życia Nebraski i Big Ten – kilka słów mojego komentarza, bowiem już kilka miesięcy temu zapowiadałem zmiany w tej najprężniej działającej konferencji. Ta organizacja zrzeszająca w tej chwili już 12 uczelni jest bardzo mocna i stabilna finansowo. Współpraca z Comcast (Comcast po wchłonięciu NBC stał się najpotężniejszą na świecie instytucją medialną), CBS (CBS Sports i CBS College Sports Network) oraz ABC/ESPN dała ogromne możliwości rozwoju. TV Big Ten Network jest również niebagatelnym elementem tej układanki. Wszystkie uniwersytety zrzeszone w Big Ten uzyskują w ten sposób dziesiątki milionów dolarów rocznie na swe cele sportowo-dydaktyczne. Na dodatek konferencja ta jest w pewnym stopniu elitarna a decyduje o tym przynależność do AAU (Amateur Athletic Union). Członkowstwo w AAU mają tylko 63 uczelnie z USA i Kanady a ewentualni kandydaci mogą przystąpić do tego zrzeszenia tylko ze specjalnym zaproszeniem. Big ten jest jedyną konferencją w US, która gromadzi tylko i wyłącznie członków AAU. Jednym z zadań AAU jest między innymi kontrola poziomu edukacji sportowców – innymi słowami mówiąc na uniwersytetach zreszonych w tej organizacji nie może dojść do przypadku aby członek jakiejkowliek drużyny mógł zaniedbać swoje obowiązki studenta – nie jest możliwe w tych uczelniach przydzielenie stypendium danemu atlecie tylko ze względu na jego wyjątkowe zdolności sportowe. Dba także o amatorski charakter sportu akademickiego. University of Nebraska jest członkiem AAU i podczas głosowania nad przyjęciem tej uczelni do Big Ten nie ukrywano, że jest to bardzo ważny fakt przeważający szalę na korzyść akademików z Lincoln.
Większość szkół która kandyduje w przyszłości do członkowstwa w Big Ten jest w AAU: Missouri, Pittsburgh, Maryland, Syracuse i Rutgers. Notre Dame i Connecticut nie należą do AAU ale robią wszystko aby się w tym elitarnym gronie znależć. Jeśli już jesteśmy przy Notre Dame – ten katolicki ośrodek akademicki ma w tej chwili kontrakt z NBC za co jego finanse są większe o 3 mln $ rocznie. W momencie gdy staną się członkiem Big Ten ta suma wzrosnie do 20 mln rocznie – duza różnica, prawda? Innym problemem przynależności do Big Ten jest ich tradycja rozgrywania meczów z USC i Navy – myślę jednak, że istnieje opcja utrzymania tej tradycji, o czym zresztą mówi się już głośno.
Kto będzie następny w Big Ten? I czy jest konieczne zwiększanie liczebności tej konferencji? Wydaje mi się, że osoby odpowiedzialne za rozwój Big Ten nie odpuszczą sobie – najbardziej łakomym kąskiem będzie team z rejonu Nowego Jorku, a więc może Syracuse? Ten rejon to olbrzymi odbiorca telewizyjny a jak to jest ważny czynnik mogliśmy przekonać się niedawno gdy Texas „uratował” Big 12 ,pozostając w tej konferencji kosztem 20-25 mln $, ktore są kosztem utworzenia sieci telewizyjnej.
University of Nebraska – fakty
Uczelnia o której mowa pojawiła się na mapie akdemickiej USA w 1869 roku i już w 1909 została przyjęta do Association of American Universities (AAU) jako jej 18 członek. Uznawana przez Carnegie Foundation jako ośrodek o szeroko zakrojonych badaniach doktoranckich. Pierwszy uniwersytet na zachód od rzeki Mississippi, któremu przyznano prawa do nadawania tytułu doktora (w 1896 roku – z fizyki).
Fundusze przeznaczone na badania naukowe wzrosły od 2000 roku o 146% i wyniosły w 2009 roku 122.5 mln $, z czego 84 mln $ pochodzi ze źródeł federalnych.
W latach 1959 – 1969 liczba zarejstrowanych studentów wahała się od 8 do 20 tysięcy. W 2009 roku ta liczba wzrosła do 49031 (wzrost o 2.6% w stosunku do roku poprzedniego). W poszczególnych kampusach liczby te przedstawiają się następująco:
– University of Nebraska-Lincoln: 24100 studentów (wzrost o 2.2%)
– University of Nebraska-Omaha: 14619 (2.9%)
– University of Nebraska at Kearney: 6650 (1.6%)
– University of Nebraska Medical Center: 3237 (1.3%)
Sport na Uniwersytecie Nebraska
Missouri Valley Intercollegiate Athletic Association (MVIAA) – członek tej konferencji od roku jej założenia czyli od 1907. W 1919 roku Nebraska opuściła tę konferencję na rzecz Independrnt ale powrócili po 2 latach. Od 1928 roku MVIAA gromadzi 6 największych uczelni (Iowa State, Kansas State, Kansas, Missouri, Nebraska i Oklahoma) i jest znana nieoficjalnie jako Big Six. W 1948 roku do szóstki przyłacza się Colorado a w 1958 roku Oklahoma State. Od 1964 roku konferencja przyjmuje oficjalną nazwę Big Eight. W 1996 roku dołączają kolejne szkoły wyższe: Texas, Texas A&M, Texas Tech i Baylor. Oczywiście wiąże się to ze zmianą nazwy na Big 12.
Dopiero w tym roku ta organizacja przeżywa kryzys: odchodzi Nebraska (Big 10) i Colorado (Pac-10) a o historii z Texas pisałem powyżej.
Od strony sportowej Nebraska to 21 różnych teamów sportowych – 9 męskich i 12 żeńskich. Występują one w 14 dyscyplinach sportowych. Ww drużyny zdobyły w sumie 23 krajowe tytuły mistrzowskie:
Sukcesy futbolistów to 41 tytułów mistrzowskich MVIAA/Big Eight (inne dyscypliny zdobyły w sumie 120 tytułów mistrzowskich konferencji).
Nabraska ma również swoich laureatów w prestiżowym Heisman Trophy:
– Johnny Rodgers w 1972 r. (2 krajowe tytuły mistrzowskie – w 1970 i w 1971 roku)
– Mike Rozier w 1983 r.
– Eric Crouch w 2001 r.
Inni słynni atleci z Nabraski to:
– Darin Erstad (baseballista, zdobywca Złotej Rękawicy – jako pierwszy w historii MLB gracz dwóch pozycji: infield i outfield)
– Tommie Frazier (QB – zdobywca dwóch krajowych tytułów mistrzowskich: 1994 i 1995 r.)
– Sarah Pavan (siatkówka – atakująca siatkarka, zdobywczyni Honda-Broderick Cup w 2007 r.)
– Ndamukong Suh (DT – I runda, nr 2 pick w drafcie NFL 2010).
Wybitni trenerzy;
– Tom Osborne (football ; lata 1973-97): 3 krajowe tytuły mistrzowskie, 17 meczów Bowl, w 1999 roku College Football Hall of Fame
– Bob Devaney (football; lata 1962- 1972): 2 krajowe tytuły mistrzowskie, w 1981 roku College Football Hall of Fame
– John Cook (siatkówka żeńska): 2 tytuły mistrzowskie NCAA, 5 krotny udział w Final Four
To oczywiście tylko garstka z bogatej historii i aktualnych dokonań Uniwersytetu Nebraska, myślę jednak, że będziemy mieli jeszcze wiele okazji do pisania o tej zasłużonej uczelni przy okazji naszych sprawozdań z rozgrywek Big Ten.
