Wiolonczela

Kielecki artysta Roch Dobrowolski

Redakcja Polish News, została zaproszona do Buska – Zdroju, gdzie w Willi Bagatela, mogła posłuchać krótkiego koncertu wiolonczelowego w wykonaniu kieleckiego artysty Rocha Dobrowolskiego. Redakcja nasza, zgłębiła też historię tego wyjątkowego instrumentu.

Wiolonczela czyli….

Wiolonczela, a właściwie violoncello, to tenorowo-basowy instrument muzyczny, z grupy instrumentów strunowych. Instrument ten został zbudowany na wzór skrzypiec. Jednakże posiada on dwukrotnie dłuższy korpus i czterokrotnie wyższe boczki. Wiolonczela składa się z dużego pudła rezonansowego z dwoma efami oraz szyjki z bezprogową podstrunnicą, która zakończona jest główką w charakterystycznym kształcie ślimaka. Struny, podparte są na mostku. Dla wygodniejszego strojenia używa się mikrostroików, które pozwalają zmieniać w pewnym stopniu wysokość dźwięku struny.

Charakterystyka tego instrumentu

Na wiolonczeli gra się na siedząco, obejmując kolanami pudło rezonansowe, które dodatkowo oparte jest o ziemię nóżką. Gryf, wznoszący się niemal pionowo w górę, znajduje się na wysokości przedramienia i ramienia. Podobnie jak inne instrumenty z tej rodziny, wiolonczela wyewoluowała z instrumentu noszącego nazwę viola da braccio. Pierwszy raz wspomniana została przez Martina Agricolę w 1529 roku. Pisał on o wiolonczeli jako o basowym instrumencie smyczkowym posiadającym trzy struny. W innych pismach z tego okresu mówiło się też o innej wersji tego instrumentu, czyli o wiolonczeli czterostrunowej. Pierwszym znanym twórcą wiolonczel był Nicola Amati, który żył w siedemnastym stuleciu. Jego uczeń, słynny Antonio Stradivari, stworzył obowiązujący do dzisiaj standard instrumentu. Ustalił on między innymi długość pudła rezonansowego na 29,5 cala, czyli o dwa cale mniej niż długość wiolonczeli Amatiego.

Warto wiedzieć, że…..

W XIX i XX wieku powstały koncerty na wiolonczelę i orkiestrę, m.in. Roberta Schumanna i Camille a Saint- Saensa. Znakomici wykonawcy byli inspiracją dla kompozytorów, którzy ogromnie poszerzyli skromny dotychczas repertuar solowy na ten instrument. Szczególne zasługi dla „renesansu” wiolonczeli miał Mścisław Rostropowicz wirtuoz i wielki pedagog, który wykształcił ogromną liczbę znakomitych solistów, którzy umocnili pozycję wiolonczeli jako instrumentu solowego, obok fortepianu i skrzypiec. Najstarszymi zachowanymi wiolonczelami są dwa instrumenty wykonane w około 1560-1570 roku przez Andreę Amatiego.

 

Koncert wiolonczelowy w wykonaniu Rocha Dobrowolskiego nie miał sobie równych. Upojna muzyka, która wydobywała się spod palców artysty, wprowadzała w zachwyt każdego odbiorcę.

Ewa Michałowska – Walkiewicz