Szanowny Panie Marszałku Senatu,
Szanowni Panowie Ministrowie,
Szanowna Młodzieży przybyła jako goście do nas, do Pałacu Prezydenckiego,
Wszyscy Szanowni Państwo zgromadzeni na tej niezwykle miłej uroczystości,
Przede wszystkim chcę bardzo podziękować. Chciałem bardzo podziękować biuru w Kancelarii Prezydenta nadzorowanemu przez pana ministra Adama Kwiatkowskiego, Biuru ds. Kontaktów z Polakami za Granicą, za przygotowanie tej inicjatywy ustawodawczej Prezydenta RP. Chciałem podziękować także Biuru Prawa i Ustroju, które od strony prawnej konsultowało tę sprawę w ramach Kancelarii Prezydenta.
Bardzo dziękuję, bo ta moja inicjatywa ustawodawcza jest odpowiedzią na wnioski, na apele środowisk rodziców, ale także środowisk nauczycieli polskich pracujących poza granicami kraju – pracujących w bardzo różnych szkołach. Bo to nie są tylko i wyłącznie szkoły czy szkolne punkty konsultacyjne działające przy polskich ambasadach czy innych placówkach dyplomatycznych, urzędach konsularnych. Ale to także bardzo wiele polskich szkół istniejących z inicjatywy rodziców, szkół prowadzonych przez polskie stowarzyszenia, szkół prowadzonych przy polskich parafiach, szkół prowadzonych przez różne podmioty na całym świecie. To także polskie sekcje w szkołach działających na zasadzie prawa państw, w których te szkoły są, czyli w ramach szkół publicznych w innych krajach. To także i ci, którzy uczą się po polsku w szkołach europejskich, uczą się języka polskiego, ale uczą się też polskiej historii, geografii i innych przedmiotów.
Do tej pory te dzieci i ci nauczyciele mieszkający poza granicami Polski, tam żyjący, gdy przyjeżdżali do naszego kraju, byli traktowani de facto jak mieszkańcy innych państw, czyli jak obcokrajowcy. Dzieci nie miały legitymacji szkolnych – nie miały zatem uprawnień do ulgowych przejazdów komunikacją zbiorową, nie miały uprawnień do ulgowego wejścia do naszych muzeów. Ta ustawa to zmienia. Ta ustawa właśnie wszystkim dzieciom, które poza granicami kraju uczą się po polsku, daje to elementarne w naszym kraju uprawnienie młodzieży szkolnej. Daje je także tym, którzy pracują poza granicami, aby wspierać edukację naszej młodzieży tam mieszkającej w języku polskim, a więc nauczycielom. Myślę, że jest to wyraz pewnej sprawiedliwości, także i sprawiedliwości dziejowej, bo przecież my tych emigracji ‒ nawet w ostatnich dziesięcioleciach ‒ mieliśmy bardzo wiele: emigracja II wojny światowej, emigracja czasów komunistycznych, lat 80. czy późniejsze emigracje o charakterze ekonomicznym już po 1989 roku.
Zaprezentowany film pokazywał, ile milionów Polaków mieszka poza granicami naszego kraju – 80 tysięcy polskich dzieci, których rodzice chcą, aby dzieci te uczyły się po polsku. Aby uczyły się naszej tradycji, naszej kultury, naszej historii. Uważam, że obowiązkiem naszego kraju jest złożyć przed nimi głęboki ukłon ‒ między innymi w tej właśnie symbolicznej postaci dania im legitymacji szkolnych. To z jednej strony wyraz uznania dla nich ze strony Rzeczypospolitej Polskiej, ze strony nas, ich rodaków, którzy tutaj w kraju mieszkają. Ale z drugiej strony to także wyraz niezwykłego budowania wspólnoty, dawania im tego poczucia, że są członkami naszej polskiej wspólnoty, mają takie same legitymacje szkolne z tymi samymi uprawnieniami, które mają dzieci uczące się w Polsce ‒ ich rówieśnicy, ich kuzyni, ich przyjaciele.
To jest taki moment, który dla mnie jest wzruszający. Ogromnie się cieszę z tego, że ta ustawa jest, że została przeprowadzona, że mogłem wystąpić jako prezydent w ramach mojej inicjatywy ustawodawczej z tym właśnie projektem ‒ i chciałem w tym miejscu bardzo, bardzo serdecznie podziękować. Chciałem podziękować pani minister Annie Zalewskiej, minister edukacji narodowej reprezentowanej tutaj przez Pana Ministra – bardzo proszę, żeby przekazać moje podziękowania i wyrazy szacunku Pani Minister. Bardzo serdecznie chciałem podziękować panu ministrowi infrastruktury i budownictwa Andrzejowi Adamczykowi, również tutaj reprezentowanemu przez Pana Ministra Szmita, za wkład w to, aby ta ustawa powstała, aby została przeprowadzona przez konsultacje z rządem. Po to, aby sprawnie przeszła przez polski parlament, a także ‒ Panie Marszałku ‒ przez Senat, za co ogromnie, ogromnie dziękuję. Dziękuję także Panu Ministrowi Janowi Dziedziczakowi, wiceministrowi spraw zagranicznych, który odpowiada za kwestie kontaktów z Polakami i z Polonią, za bardzo dobrą współpracę przy przygotowaniu tej ustawy. To było takie nasze wspólne dzieło, które wyszło z Kancelarii Prezydenta, ale potem było przez wielu wspierane.
I wreszcie chciałem podziękować zarówno całemu Sejmowi, jak i całemu Senatowi – chcę to bardzo mocno podkreślić: całemu! Bo widzieli Państwo przed chwilą pokazane na tym krótkim filmie wyniki głosowania: 434 posłów z wszystkich klubów parlamentarnych głosowało za przyjęciem tej ustawy. Był jeden głos przeciwny – może tak symbolicznie, że jednak w Polsce są pluralizm i demokracja, ale tak naprawdę sądzę, że po prostu któryś z posłów się pomylił i nacisnął niewłaściwy przycisk. Jestem ogromnie wdzięczny za to, że wszystkie kluby parlamentarne i generalnie wszyscy posłowie w Sejmie poparli tę inicjatywę. Bardzo za to dziękuję. To ważna inicjatywa, która da – myślę ‒ taki dodatkowy uśmiech na twarzach wielu młodych Polaków i wielu polskich dzieci przyjeżdżających do nas z zagranicy, choćby w wakacje czy na wycieczki. Gdy będą mogli pokazać swoje legitymacje szkolne, gdy uzyskają zniżki czy to na przejazd środkami komunikacji zbiorowej, autobusami, pociągami, tramwajami, czy metrem w Warszawie – i będą się czuli tak jak polscy uczniowie. I będą się czuli, że są rzeczywiście – w pełnym tego słowa znaczeniu – członkami naszej polskiej wspólnoty. Bardzo serdecznie za to dziękuję. Jestem przekonany, że dzięki tej wspólnej pracy sprawimy im wiele radości.
Oczywiście to ma także aspekt ekonomiczny. Pewnie dla tych, którzy mieszkają na Zachodzie Europy i zarabiają często dużo lepsze pieniądze niż w Polsce – ekonomicznie symboliczny. Ale dla tych, którzy przyjeżdżają do nas ze Wschodu, gdzie wynagrodzenia są znacznie niższe niż w Polsce, to ma także wymierne znaczenie finansowe. I mam nadzieję, że polskiej młodzieży żyjącej, uczącej się na Wschodzie, poza granicami Polski, także i ta zniżka ułatwi decyzję o przyjeździe do Polski, ponieważ odwiedzenie Polski, zwiedzenie ważnych miejsc w Polsce, jakimi są np. muzea czy parki narodowe ‒ a więc oglądanie najpiękniejszych elementów polskiej przyrody ‒ będzie bardziej możliwe właśnie dzięki tej decyzji, którą podjął parlament, dzięki tej inicjatywie ustawodawczej, dzięki temu, że teraz wprowadzimy tę ustawę w życie razem z aktami wykonawczymi.
Jeszcze raz bardzo serdecznie wszystkim, którzy przyczynili się do powstania tej ustawy, bardzo dziękuję.
http://www.prezydent.pl/aktualnosci/wypowiedzi-prezydenta-rp/wystapienia/art,139,wystapienie-podczas-uroczystosci-podpisania-ustawy-o-ulgowych-przejazdach-dla-dzieci-i-mlodziezy-polonijnej.html
Informacja o ustawie z dnia 15 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego oraz niektórych innych ustaw
Uchwalona ustawa jest wynikiem prac parlamentu nad projektem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej wniesionym do laski marszałkowskiej w dniu 2 maja 2016 r. (druk sejmowy nr 492).
Celem ustawy jest wzmacnianie poczucia przynależności narodowej młodych ludzi, którzy z racji pochodzenia związani są z Polską, a obecnie mieszkają na stałe za granicą. Takiemu wzmocnieniu więzi sprzyjać powinno przyznanie dzieciom i ich nauczycielom – którzy nie tracąc kontaktu z krajem uczą się albo nauczają języka polskiego – prawa do ulg komunikacyjnych oraz ulgowego wstępu do muzeów i parków narodowych.
Ustawa o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego przyznaje ulgi wielu podmiotom, w tym dzieciom do lat czterech, uczącej się młodzieży, studentom czy posiadaczom Karty Polaka. Uchwalona ustawa rozszerza katalog uprawnionych do korzystania z ulg w publicznym transporcie. Objęci ulgami zostają również dzieci i nauczyciele, którzy mieszkają poza granicami Polski, i jednocześnie uczą się języka polskiego albo jako nauczyciele nauczają języka polskiego, historii, geografii, kultury polskiej lub innych przedmiotów.
Ustawa precyzyjnie wskazuje placówki, których uczniowie i nauczyciele będą mogli korzystać z prawa do ulgowych przejazdów. Są to szkoły prowadzone przez organizacje społeczne za granicą, szkoły funkcjonujące w systemach oświaty innych państw, sekcje polskie istniejące w zagranicznych szkołach oraz szkoły europejskie działające na podstawie Konwencji o Statucie Szkół Europejskich z 1994 r. Powyższy wykaz obejmuje również szkoły społeczne prowadzone przez polonijne organizacje oświatowe, stowarzyszenia rodziców i polskie parafie.
Ustawa z dnia 15 grudnia 2016 r. przewiduje wydawanie specjalnych legitymacji. Dokumenty poświadczające uprawnienie do korzystania z ulgowych przejazdów będzie wydawał konsul Rzeczypospolitej Polskiej właściwy ze względu na siedzibę szkoły.
Ustawa wejdzie w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.