Znak Polski Walczącej, to znany wszystkim symbol w kształcie kotwicy, której człon w kształcie litery P symbolizuje Polskę, zaś ramiona symbolizują literę W oznaczają narodową walkę. Symbol ten, budził we wszystkich rodakach pamiętających II wojnę światową nadzieję na rychłe odzyskanie niepodległości.
Początki znaku
Początków znaku należy dopatrywać się w nieustającej walce, jaką z Niemcami prowadzili Polacy podczas działań wojennych. W 1940 roku, w ramach budowania tak zwanego ducha patriotycznego wśród rodaków, a przede wszystkim ruchu oporu kierowanego przeciwko Niemcom, powstało w Anglii hasło „Victory”, które było niezwykle krzepiące dla aliantów. Ale my Polacy chcieliśmy mieć swój znak, któremu przyświecać miały podobne założenia i priorytety.
„V” jak Verloren
W wyniku działań niemieckiej propagandy, tak rześko prowadzonej przez Josefa Goebelsa, znak „V” zaczął pojawiać się w krajach podbitej Europy. Literę tę dopisywano do liter “erloren”, co razem oznaczało niemieckie słowo verloren (przegrany, stracony, zgubiony).
W Warszawie, na Adolf-Hitler-Platz, Niemcy w ramach łamania patriotycznego ducha Polaków, postawili konstrukcję symbolizującą wielki znak „V”. Jednak nie uchronili go przed zniszczeniem. Został on jak nie trudno się domyśleć spalony przez harcerza polskiej konspiracji. Polacy utwierdzeni zostali w przekonaniu, że koniecznie trzeba jest wymyślić znak, który by lekceważył poczynania wojenne wroga.
Konspiracyjny konkurs
„Kotwica”, jako znak Polski Walczącej pojawił się w Warszawie 20 marca 1942 roku. Został znak ten wybrany z 27 propozycji zgłoszonych na konspiracyjny konkurs ogłoszony przez Biuro Informacji i Propagandy KG Armii Krajowej. Jednym z inicjatorów tego konkursu był harcmistrz Czesław Michalski. Spośród znaków zgłoszonych na wspomniany konkurs, w ciągu 2 miesięcy za najlepsze uznano dwie kompozycje: „Kotwicy” oraz „Skrzyżowanych dwóch mieczy grunwaldzkich”. Przy wyborze brano pod uwagę łatwość jego wykonania oraz wymowę patriotyczną. Zwyciężył projekt „kotwicy”, którego autorką była harcerka Anna Smoleńska pseudonim Hania studentka historii na wykładach konspiracyjnych Uniwersytetu Warszawskiego.
Powstanie znaku
Znak patriotyczny, mający na celu podtrzymanie w czasie okupacji w polskim społeczeństwie nadziei na zwycięstwo, musiał też mieć łatwość narysowania, co często nie było prostym zadaniem do wykonania.
Harcerze z organizacji „Wawer”
Po raz pierwszy znaku tego użyli harcerze z organizacji Wawer, którzy przyjęli swoją nazwę od upamiętnienia miejsca niemieckich rozstrzeliwań w podwarszawskiej miejscowości. Po jakimś czasie na murach warszawskich kamienic, pojawiły się więc napisy „Wawer pomścimy”, a obok znalazła się kotwica z literą P. Wkrótce Szare Szeregi, chętnie rysowały ten na wskroś polski znak, budzący nie tylko w warszawiakach, chęć do życia w wolnej Polsce. Dziś po tylu latach, powspominajmy historię jego powstania.
