Miasto Toruń, położone jest nad rzekami Wisłą i Drwęcą. Od wielu lat, Toruń jest dużym ośrodkiem gospodarczym i kulturalnym północnej Polski. Miasto to, jest jednym z najstarszych miast naszego kraju, pamięta czasy przed rozbiciem dzielnicowym. Obszar dzisiejszego miasta w epokach prehistorycznych, znajdował się na styku trzech krain geograficznych. Przez Toruń prowadził także szlak bursztynowy, co umożliwiło szybki rozwój gospodarczy miasta. Około roku 1100 p.n.e. na obszarze obecnego zamku krzyżackiego, funkcjonowała osada łużycka, w której mieszkały ludy niemeickie. Była ona nazwana przez torunian, miejscem zapomnianym przez Pana Boga.
Gród pradawny
– Od IX do XIII wieku, w mieście wznosił się słowiański gród toruński, otoczony drewniano-ziemnymi wałami obronnymi, strzegącymi miasto przed zbliżającymi się wojskami wroga od strony Wisły. Początek miastu, dali Krzyżacy w roku 1230, dla których Toruń był punktem wyjścia do podboju plemion pruskich. Pierwszą wzmiankę historyczną o Toruniu, zawiera dokument lokacyjny z dnia 28 grudnia 1233 roku, wystawiony przez Hermana von Saltza ówczesnego mistrza krzyżackiego. W roku 1236, z powodu częstych powodzi, gród toruński przeniesiono w górę rzeki. Nowe terytorium miasta określa odnowiony przywilej lokacyjny Torunia zwany chełmińskim, który obowiązywał od 1251 roku. W dniu 13 sierpnia 1264 roku, nadano Toruniowi prawa miejskie – opowiada Jacek Tokarczyk przewodnik.
Pierwszy pokój toruński
– W 1280 roku, Toruń stał się członkiem Hanzy Pruskiej, czyli ośrodkiem ruchu handlowego w Prusach. Toruń stał się dużym ośrodkiem handlowym, który zamieszkiwało aż 20 tysięcy mieszkańców. Handlowano tutaj głównie rękodziełem artystycznym, ale też podstawowym produktem handlu, były ryby i mięso solone. Dnia 1 lutego 1411 roku, w Toruniu zawarto I pokój toruński, kończący wielką wojnę polsko-krzyżacką trwającą w latach 1409-1411. Pierwszy podpis złożył pod aktem zawarcia pokoju, król Polski Władysław Jagiełło – czytamy w opracowaniach encyklopedycznych.
Drugi pokój toruński
– W 1440 roku, Toruń był jednym z głównych organizatorów Związku Pruskiego zawartego przeciwko zakonowi krzyżackiemu i został on siedzibą jego Tajnej Rady. Prusacy nie chcieli płacić zakonowi zwiększonych podatków, które znacząco by ich obciążały, a znienawidzeni przez wszystkich zakonnicy przeznaczaliby pieniądze w ten sposób zebrane, na dalsze wyprawy wojenne i nielegalne podboje. W 1454 roku, wybuchło tu powstanie antykrzyżackie, którego głównym organizatorem był Związek Jaszczurczy. Zburzono wówczas zamek krzyżacki, a przede wszystkim pozbawiono życia wielu pojedynczo wyłapanych zakonników. Był to początek polsko-krzyżackiej wojny trzynastoletniej. Dla wzmocnienia poparcia szlachty biorącej udział we wspomnianej wojnie, król polski w 1454 roku, nadał słynne przywileje szlacheckie mieszkańcom Torunia. W czasie wojny, Toruń wsparł finansowo króla polskiego ogromnymi sumami pieniędzy. W roku 1466 zawarty był w tym mieście II pokój toruński, kończący wojnę trzynastoletnią. W wyniku jego postanowień Toruń wraz z Prusami Książęcymi, wszedł w skład państwa polskiego, uzyskując w nim wraz z Gdańskiem i Elblągiem, pozycję uprzywilejowaną. Podpis na akcie zawartego pokoju, złożył król Polski Kazimierz Jagiellończyk oraz mistrz krzyżacki Ludwik mówi Jacek Tokarczyk.
Rozwój gospodarczy miasta
– Miasto sukcesywnie bogaciło się na handlu wiślanym, składzie soli i towarów solonych. Toruńczycy, byli mistrzami jeśli chodziło o suszenie ryb oraz robienie tak zwanych kwaszonek. Organizowane tutaj też były, jarmarki i wielkie coroczne targi międzynarodowe. W dniu 15 czerwca 1528 roku, została otwarta w mieście mennica królewska, zastępująca mennice krzyżackie – czytamy w Encyklopedii PWN.
Siedemnasty wiek
Wiek wojen, to czas osłabienia miasta ze względu na toczące się tu bitwy. W 1629 roku, miasto odparło pierwsze oblężenia Szwedów. Rozpoczęto budowę fortyfikacji bastionowych, dzięki czemu Toruń stał się jedną z najpotężniejszych twierdz w państwie polskim. Od 24 września do 9 października 1703 roku, doszło do katastrofalnego, najdotkliwszego w całej historii bombardowania miasta przez wojska szwedzkie, dowodzone przez Karola XII. Spłonęła część rynku, ratusz, wiele kościołów, a przede wszystkim kamieniczki mieszczan. Pierwszy rozbiór Polski, pozostawił Toruń przy Polsce. Rosjanie nakładający bezprawnie podatki na mieszkańców miasta, przyczynili się znacząco do powolnego upadku gospodarczego miasta.
– Czasy napoleońskie dla Torunia, przyniosły kolejne osłabienie gospodarcze. Gdy Napoleon wygrał bitwę z Prusakami pod Iławą Pruską, cesarz Francuzów, postanowił zrobić coś dla walczących u jego boku Polaków. Na mocy traktatu w Tylży, zawartego dnia 7 lipca 1807 roku, Toruń znalazł się w Księstwie Warszawskim, do którego powstania przyczynił się Napoleon. Księstwo Warszawskie, było namiastką utraconego przez Polaków wolnego kraju. Po pierwszej wojnie światowej, Toruń przyznany został wolnej Polsce. Kolejna wojna, mimo wielkich bombardowań miasta, nie osłabiła ducha narodu polskiego. Jeszcze podczas jej trwania, Polacy zabierali się do sukcesywnego odnawiania miasta. Dziś jest ono wizytówką północnej Polski.
Ewa Michałowska – Walkiewicz
[email protected]
Krzywa wieża w Toruniu