Z kwiatami zawsze piękniej
Kolorowe bukiety wykonane chociażby z polnych kwiatów, budzą w człowieku szlachetne uczucia. Estetyczną jakość tworzenia bukietów, osiągnąć można poprzez dobór kolorów i specyfikację dekoracyjną. Redakcja Polish News została zaproszona do Pakosławia na prezentację historyczną pani Iwony Dubiel- Gałka, na temat historii florystyki.
Pierwsze bukiety
Pierwszy ślad układania kwiatów, stanowi piaskowa rzeźba wykonana na ścianie sarkofagu, przedstawiająca człowieka wiążącego kwiatowe girlandy. Pochodzi ona z pierwszej połowy IV wieku naszej ery. Sztuka układania kwiatów w naczyniach jest natomiast datowana na VI w.n.e., Narodzenie się zatem florystyki zostało zauważone już w wiekach średnich, W średniowieczu kwiatami (np. tymiankiem czy szałwia i lawendą) dekorowano świątynie oraz domostwa, które miały odstraszać złe moce bądź sprowadzać miłość. Symbolika kwiatów odgrywała tu bardzo duże znaczenie. Kompozycje często wykonywano z użyciem mirtu, jaśminowca i bukszpanu. Od renesansu, w bukieciarstwie wykształcił się pozbawiony symboliki kierunek dekoracyjny o estetyce równoległej do ogólnych przemian stylistycznych. W renesansie, bukiety stawały się bardziej okazałe, pojawiły się w nich także nowe rośliny takie jak koniczyna, poziomka, czy też stokrotki. Kwiaty zaczęto układać w bogato zdobionych naczyniach ceramicznych oraz w szklanych naczyniach, zaś motywy roślinne zdobiły także dekoracyjne tkaniny. Powróciły również girlandy zdobiące wnętrza bogatych domów.
Wiek siedemnasty
Barok to przepych i obfitość piękna. Od XVII do połowy XVIII wieku kompozycje nabrały symetrii, a ulubionymi kolorami baroku były: biały, różowy oraz czerwony. Najczęściej używane w kompozycjach kwiaty, to: maki, lilie, peonie, zawilce, floksy, róże, dalie, czy irysy, a także tulipany. Bukiety osadzane były zazwyczaj w bogato zdobionych naczyniach oraz wazonach ze szkła, kamienia bądź porcelany. Nurt rozwijający się we Francji w 1740 roku czyli rokoko, to styl pełen dekoracji oraz ozdób, zaś kompozycje kwiatowe tego okresu charakteryzowała płynność formy i łagodność linii. Zaczęto cenić kwiaty wysublimowane, o delikatnych, postrzępionych płatkach; bukiety układano w wyszukanych szklanych bądź kryształowych wazach. z XVII wieku to z kolei wyrafinowane kompozycje, układane w lśniących naczyniach. Epoka ta charakteryzowała się symetrią i prostymi liniami, takie były też bukiety, układane najczęściej w kształcie trójkąta. Dominującymi kolorami była purpura, zieleń a także czerwień i kolor różowy. Używane najczęściej kwiaty to lilie, peonie oraz narcyzy. Po raz pierwszy zaczęto też stosować preparowane kwiaty i liście.
Osiemnastowiecze
Romantyzm, epoka XVIII i XIX wieku, to z kolei czas, w którym rozwinął się zwyczaj bukietów ślubnych. Trend służący podkreślaniu kobiecej urody i jej delikatności zyskał również odbicie w bukietach. Były to proste formy zdobione wstążkami, często nawet były to pojedyncze gałązki kwiatów.
Przełom wieków
Na przełomie wieków XIX i XX pod wpływem kultury japońskiej, a także sztuki nowoczesnej, w Europie i Ameryce zaczął wykształcać się trwający do dziś styl ekspresjonistyczno-abstrakcyjny. Niezależnie jednak od okresu w historii, florystyka stanowiła odzwierciedlenie panujących trendów, zwyczajów i zainteresowań. Była i jest obecna w życiu człowieka, zaś jej historyczny dorobek wskazuje, że będzie obecna na ziemi dotąd, dopóki są na niej ludzie.
Dziękujemy pani Iwonie Dubiel Gałka, za uroczą prelekcję na temat florystyki.
Ewa Michałowska- Walkiewicz
