Informacja dla osób planujących podróż przez terytorium Federacji Rosyjskiej
05.14. 2008
Ministerstwo Spraw Zagranicznych przypomina, że z dniem 15 maja 2008 roku obywatele polscy podróżujący tranzytem przez terytorium Federacji Rosyjskiej są zobowiązani do posiadania wiz tranzytowych.
Obywatele polscy podróżujący tranzytem lotniczym przez terytorium Federacji Rosyjskiej zwolnieni są z obowiązku posiadania wiz rosyjskich pod warunkiem posiadania dokumentów uprawniających do wjazdu do państwa docelowego oraz biletu lotniczego z potwierdzoną datą wylotu z przesiadkowego portu lotniczego na terytorium Federacji Rosyjskiej w ciągu 24 godzin od chwili przybycia. Osoby te nie mogą w tym czasie opuszczać strefy tranzytowej portu lotniczego.
Piotr Paszkowski
Rzecznik Prasowy MSZ
Wyjazdy zarobkowe
W związku z licznymi sygnałami o naruszaniu przez obywateli polskich prawa pracy za granicą Ministerstwo Spraw Zagranicznych przypomina, że w większości państw nadal warunkiem legalnego podjęcia pracy jest uzyskanie zezwolenia na zatrudnienie wydawanego przez właściwe władze państwa pobytu. By je uzyskać, często należy otrzymać, jeszcze przed wyjazdem, odpowiednią wizę z prawem do pracy wydawaną na podstawie promesy zatrudnienia. Przed jakimkolwiek wyjazdem zarobkowym należy dokładnie sprawdzić zasady legalnego zatrudnienia w tym kraju, korzystając z niniejszego poradnika, stron internetowych polskich przedstawicielstw dyplomatycznych w poszczególnych krajach, portalu Europejskich Służb Zatrudnienia EURES (www.eures.praca.gov.pl), a także informacji udzielanych przez przedstawicielstwa dyplomatyczne i konsularne tych państw w Polsce. Praca nielegalna nie tylko naraża nas na przykre konsekwencje ze strony odpowiednich służb państwowych, ale także na niebezpieczeństwo nadużyć ze strony nieuczciwych pracodawców, łącznie z pracą przymusową i handlem ludźmi.
W Europie rynki pracy są obecnie całkowicie otwarte dla Polaków w Wielkiej Brytanii, Irlandii, Szwecji, Finlandii, Grecji, Hiszpanii, Holandii, Portugalii, Islandii, we Włoszech oraz we wszystkich (poza Maltą) nowych państwach członkowskich. Nie jest tam wymagane pozwolenie na pracę. Niemniej w każdym z tych państw obowiązują odmienne przepisy związane z rejestracją, ubezpieczeniem społecznym etc. Jeśli się ich nie przestrzega – świadczona praca nadal będzie nielegalna. Informacje o podstawowych wymogach związanych z pracą w tych krajach znajdują się w tym poradniku. W odniesieniu do innych państw europejskich możliwość pracy dla Polaków została otwarta w ograniczonym zakresie i zawodach. Zasady te należy sprawdzić we wskazanych uprzednio źródłach informacji.
Niezależnie od wymienionych tu rad, dotyczących każdego wyjazdu z Polski, aby legalnie i bezpiecznie podejmować pracę za granicą, Ministerstwo Spraw Zagranicznych oraz Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji zalecają:
Przed wyjazdem z Polski:
• zapoznać się z warunkami życia i pracy w kraju docelowym, korzystając z informacji zamieszczonych na portalu internetowym EURES i w witrynach polskich oraz obcych placówek konsularnych;
• zapisać się na podstawowy kurs języka kraju docelowego i zabrać ze sobą odpowiednie rozmówki;
• dysponować konkretną ofertą pracy, a najlepiej podpisanym kontraktem wstępnym;
• mieć zapewnione zakwaterowanie, przynajmniej w pierwszym okresie pobytu;
• sprawdzić wiarygodność pośrednika; pośrednik oferujący pracę legalnie powinien być zarejestrowany w Krajowym Rejestrze Agencji Zatrudnienia (KRAZ) i mieć odpowiedni certyfikat. Informacje te dostępne są na stronie internetowej: www.praca.gov.pl;
• domagać się pokwitowania za jakiekolwiek pieniądze przekazywane pośrednikowi: w Polsce samo pośrednictwo pracy jest bezpłatne, w odniesieniu do pośredników z innych krajów należy sprawdzić obowiązujące tam zasady;
• zapoznać się dokładnie z umową i przedstawioną dokumentacją – nie podpisywać niczego, czego się nie rozumie!
• upewnić się, czy pracodawca istnieje – zasadne wydaje się zebranie o nim jak najwięcej informacji i w miarę możliwości nawiązanie z nim kontaktu;
• zabrać ze sobą sumę pieniędzy wystarczającą do pierwszej wypłaty oraz na powrót do kraju;
• pozostawić rodzinie lub osobie zaufanej dane kontaktowe i kserokopie dokumentów oraz umówić się na regularny kontakt;
• można też ustalić hasło, które mogłoby zostać użyte podczas rozmowy telefonicznej w razie niebezpieczeństwa, np. pozdrowienia dla kogoś z (nieistniejących) bliskich;
W trakcie pobytu za granicą:
• dopełnić wszystkich formalności umożliwiających legalny pobyt i zatrudnienie oraz upewnić się, czy dokonał tego pracodawca;
• w razie kłopotów z pracodawcą (zaleganie z wypłatą, nieuzasadnione potrącenia) najlepiej uzyskać poradę związków zawodowych, które w większości krajów podstawowych porad udzielają bezpłatnie – należy jednak pamiętać, że podstawą do jakichkolwiek roszczeń może być wyłącznie legalna umowa o pracę;
• pamiętać, że każdy ma prawo wyboru miejsca zamieszkania i swobodnego poruszania się – przetrzymywanie oraz zmuszanie do czegokolwiek (jeśli nie są to organy do tego uprawnione) jest przestępstwem;
• w razie dokonania lub podejrzenia dokonania przestępstwa, którego staliśmy się ofiarą, niezwłocznie zgłosić ten fakt na policję oraz powiadomić polski konsulat;
• w razie kontaktu z policją w roli poszkodowanego lub podejrzanego domagać się sprowadzenia tłumacza oraz – jeśli jesteśmy na to zdecydowani – powiadomienia polskiej placówki konsularnej;
• pamiętać, że każdy zatrzymany przez policję, podejrzany o przestępstwo ma prawo do obrony z urzędu – powiadomienie konsulatu w większości przypadków może być dokonane za wyraźną zgodą zainteresowanego lub na jego prośbę.
Na jaką pomoc ze strony polskiego konsula może liczyć Polak za granicą?
W przypadku utraty paszportu lub innych dokumentów podróży konsul może, po uprzednim potwierdzeniu tożsamości, wydać paszport tymczasowy na powrót do kraju.
W razie utraty pieniędzy konsul może:
• pośredniczyć w nawiązaniu kontaktu z krewnymi lub znajomymi w Polsce;
• w uzasadnionych przypadkach, jeżeli nie ma innych możliwości przekazania pieniędzy, wypłacić wnioskującemu kwotę, jaka zostanie wpłacona przez krewnych lub znajomych na konto Ministerstwa Spraw Zagranicznych w Warszawie;
• w szczególnie uzasadnionych przypadkach udzielić pomocy finansowej niezbędnej na powrót do Polski najtańszym środkiem transportu, o ile turysta zobowiąże się do jej zwrotu po powrocie.
Należy pamiętać, że przekazywanie środków pieniężnych przez polskie przedstawicielstwa dyplomatyczno-konsularne ograniczone jest do wyjątkowych sytuacji. W zdecydowanej większości państw istnieje możliwość transferu pieniędzy z Polski drogą bankową. Ponadto w kraju działają firmy świadczące płatne usługi transferu pieniędzy za granicę, które niemalże natychmiast po potwierdzeniu operacji wypłacają turyście za granicą pieniądze przekazane z Polski.
W przypadku konfliktu z pracodawcą konsul może ułatwić kontakt ze związkami zawodowymi, inspekcją pracy czy innymi miejscowymi instytucjami zajmującymi się obroną praw pracowniczych w danym kraju.
W przypadku zatrzymania, aresztowania lub pozbawienia wolności turysta ma prawo wnioskować o kontakt z konsulem. Konsul zadba o to, aby obywatel RP nie był gorzej traktowany aniżeli obywatel państwa , w którym przebywa.
Na wniosek zatrzymanego konsul może:
• powiadomić rodzinę o aresztowaniu;
• wystąpić do władz miejscowych, uzyskać informację i przekazać zainteresowanemu powody zatrzymania, przewidywaną w ustawodawstwie sankcję karną za popełnienie zarzucanego czynu, czas trwania procedury sadowej oraz ewentualne możliwości zwolnienia, a także dostarczyć aresztowanemu listę adwokatów (wyboru pełnomocnika musi dokonać sam zainteresowany);
• utrzymywać kontakt z zatrzymanym.
W przypadku śmierci obywatela polskiego za granicą konsul, za pośrednictwem Urzędu Wojewódzkiego właściwego dla miejsca zamieszkania zmarłego, powiadamia krewnych w kraju oraz służy pomocą w załatwieniu wszelkich formalności na miejscu. Przy sprowadzaniu ciała do kraju koszty z tym związane ponosi ubezpieczyciel, natomiast w sytuacji braku odpowiedniego ubezpieczenia może je pokryć wyłącznie rodzina.
Opieka konsularna ze strony przedstawicielstw dyplomatyczno-konsularnych państw Unii Europejskiej
Na terytorium państw trzecich, w których Polska nie ma swojego przedstawicielstwa dyplomatyczno-konsularnego (zawodowego lub honorowego), obywatele polscy mogą korzystać z opieki konsularnej ze strony przedstawicielstw państw Unii Europejskiej reprezentowanych w danym kraju – na takich samych zasadach jak obywatele tych państw.
Przedstawicielstwa dyplomatyczno-konsularne państw Unii Europejskiej mogą udzielić pomocy obywatelowi polskiemu na jego wniosek i po ustaleniu jego tożsamości.
Konsul państwa członkowskiego Unii Europejskiej może:
– w razie poważnego wypadku lub choroby przekazać informacje o jego stanie zdrowia polskim władzom;
– w razie zatrzymania, aresztowania lub pozbawienia wolności poinformować o tym fakcie władze polskie oraz czuwać, aby obywatel RP był traktowany w taki sam sposób jak inni pozbawieni wolności;
– w przypadku utraty dokumentu podróży, po potwierdzeniu danych osobowych zainteresowanego i uzyskaniu zgody ze strony polskich władz, wydać tymczasowy dokument podróży na powrót do Polski;
– w przypadku utraty środków finansowych udzielić pomocy finansowej za zgodą władz polskich, po podpisaniu przez obywatela RP zobowiązania do spłaty udzielonej mu pożyczki w określonym terminie po powrocie do kraju;
– w przypadku zgonu powiadomić polskie władze, na których spoczywa obowiązek poinformowania najbliższych krewnych osoby zmarłej, a ponadto udzielić niezbędnej pomocy przy uzyskaniu świadectwa zgonu i poczynić niezbędne kroki w celu umożliwienia pochówku, kremacji lub odesłania ciała zmarłego do ojczystego kraju.
W miarę możliwości konsul państwa Unii Europejskiej udziela pomocy również w innych niż opisane tu sytuacje. Należy jednak pamiętać, że zasady udzielania opieki konsularnej w poszczególnych państwach członkowskich różnią się od siebie, w związku z czym zakres opieki, jaką można uzyskać od konsulów poszczególnych państw, nie jest jednakowy.
W części „Polskie przedstawicielstwa dyplomatyczne i konsularne” zamieszczamy również dane teleadresowe przedstawicielstw państw Unii Europejskiej w tych krajach, w których Polska nie ma własnych placówek dyplomatycznych i konsularnych.
Jakich działań żaden konsul nie może podjąć?
• regulować jakichkolwiek zobowiązań finansowych, takich jak uiszczanie długów, grzywien, mandatów, kosztów postępowania sądowego itp.;
• świadczyć takich usług, które wykonują biura turystyczne, banki, firmy ubezpieczeniowe oraz firmy transportowe;
• pośredniczyć w uzyskaniu zgody na zatrudnienie czy uzyskanie zakwaterowania;
• ingerować w konflikty dotyczące niewywiązywania się ze zobowiązań jednej ze stron wynikających z zawartych przez nie umów cywilnoprawnych (stosunek pracy, zakup usług turystycznych etc.);
• pełnić funkcji adwokata lub angażować pełnomocnika w imieniu osoby zainteresowanej (może natomiast dostarczyć zainteresowanemu listę adwokatów cieszących się zaufaniem urzędu konsularnego).
Ministerstwo Spraw Zagranicznych podkreśla, że bezpieczeństwo oraz zachowanie zdrowia i życia w największym stopniu zależą od samych turystów.
Zalecenia zawarte w poradniku mają na celu jedynie pomóc w zachowaniu ostrożności oraz zapobiec niepotrzebnym sytuacjom.
http://www.msz.gov.pl