W gorące wieczory czerwca, upamiętniając rocznicę śmierci Ignacego Paderewskiego, nasza redakcja udała się z wizytą do Łazienek Królewskich w Warszawie, gdzie znajdowała się niegdyś rezydencja Ignacego Paderewskiego. Do dziś znajduje się tu wiele pamiątek po tym wybitnym artyście i zasłużonym Ojczyźnie człowieku.
Młodość
Ignacy Paderewski herbu Jelita, urodził się dnia 6 listopada 1860 roku w Kuryłówce. Zmarł on natomiast dnia 29 czerwca 1941 roku w Nowym Jorku. Był to wybitny polski pianista, kompozytor, działacz niepodległościowy i polityk. W 1919 roku, sprawował on funkcje premiera ówczesnego rządu jak też i ministra spraw zagranicznych. Był on absolwentem Warszawskiego Instytutu Muzycznego, odznaczony Orderem Orła Białego, francuskim Krzyżem Legii Honorowej oraz otrzymał tytuł Rycerza Wielkiego Krzyża Orderu Imperium Brytyjskiego.
Rodzina
Matka Ignacego, Poliksena z domu Nowicka, była córką Zygmunta filomaty i wielkiego przyjaciela Adama Mickiewicza. Zmarła kilka miesięcy po jego narodzinach. Jedynym opiekunem Ignacego i jego starszej siostry Antoniny, był ojciec wielki patriota polski uczestnik powstania styczniowego, który za udział w nim odbył karę roku więzienia w Kijowie. Zarabiał on na życie rodziny, jako administrator jednego z majątków na Podolu. Historia nigdy nie podała jego imienia. Gdy ojciec był uwięziony, małym Paderewskim opiekowała się ciotka. Duży wpływ na jego wychowanie wywarł były powstaniec listopadowy, Michał Babiński. Zajmował się on nauczaniem go historii, geografii, języka francuskiego i literatury polskiej. Młody Paderewski od dzieciństwa przejawiał uzdolnienia muzyczne, początkowo grając na starym rodzinnym instrumencie fortepianowym.
Wykształcenie
W latach 1872–1878, Ignacy zdobył wykształcenie w warszawskim Instytucie Muzycznym. Po wybuchu I wojny światowej, prowadził on szeroko zakrojoną działalność dyplomatyczną na rzecz Polski i Polaków, wykorzystując swą popularność na Zachodzie. Paderewski zbierał m.in. fundusze na pomoc ofiarom wojny i był jednym ze współzałożycieli komitetów pomocy Polakom. W tym samym roku wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie kontynuował swą działalność. Przed każdym ze swoich występów przemawiał na temat postulowanej przez niego niepodległości Polski.
Polityka
Po powrocie do kraju z więzienia magdeburskiego Józefa Piłsudskiego, również i Paderewski powrócił do Polski. Paderewski spotkał się z Piłsudskim i podjął się roli mediatora, pomiędzy nim a obozem Dmowskiego. Dnia 16 stycznia 1919 roku, Paderewski został premierem, pełniąc również funkcję ministra spraw zagranicznych. Po wybuchu II wojny światowej, Paderewski wszedł w skład władz Polski na uchodźstwie. Został przewodniczącym Rady Narodowej RP w Londynie, która stanowiła pewnego rodzaju Sejm na emigracji. We wrześniu 1940 roku, mimo podupadającego zdrowia, udał się raz jeszcze do USA, by działać na rzecz Polski. Spowodował między innymi uzyskanie przez rząd Sikorskiego kredytów na uzbrojenie Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. W czasie II wojny światowej jego nazwisko naziści niemieccy umieścili na liście wrogów III Rzeszy, w tak zwanej Czarnej Księdze.
Śmierć
Ignacy Paderewski, zmarł na zapalenie płuc 29 czerwca 1941 roku o jedenastej rano, w pokoju hotelowym Hotelu Buckingham na Manhattanie.
Nasza redakcja była zaproszona do Łazienek Królewskich, gdzie było kiedyś mieszkanie Ignacego Paderewskiego. W tym jakże uroczym miejscu, powrócił w naszej świadomości czas, kiedy to Polska była dla wielu rodaków, czymś niemalże świętym.
Ewa Michałowska – Walkiewicz