Tradycje od pokoleń
„Tradycje od pokoleń”, to plenerowa wystawa nawiązująca do „Niematerialnego dziedzictwo kulturowego w Polsce”. Wystawa ta, zagościła na dziedzińcu Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej im. Olgi Sławskiej-Lipczyńskiej w Poznaniu. Redakcja Polish News, również uczestniczyła we wspomnianej wystawie.
Taniec to też polska kultura
Polonez, mazur, krakowiak, oberek i kujawiak, to oczywisty kanon polskich tańców narodowych, które żywo związane są z naszą historią. Ich wartość kulturowa została uwzględniona na „Krajowej liście niematerialnego dziedzictwa kulturowego”.
W dniu 29 kwietnia
Międzynarodowy Dzień Tańca, to święto ustanowione przez Komitet Tańca Międzynarodowego Instytutu Teatralnego, będącego pod auspicjami UNESCO. Dzień obchodów tego święta datuje się na 29 kwietnia, a wybrano ten termin na pamiątkę chrztu wielkiego reformatora sztuki tańca, twórcy europejskiego teatru baletowego, francuskiego tancerza Jeana-Georges’a Noverre’a.
Historia i tradycja zapisana w tańcu
Tradycyjne tańce ludowe tak naprawdę pomagają lepiej zrozumieć kulturę i życie ludzi, mieszkających na danym terenie. Każdy kraj na świecie ma swój własny taniec ludowy. Hiszpańska jota, francuski gawot czy grecki sirtáki, opowiadają historię ludzi danego regionu. Polskie tańce ludowe odwołują się do historii, tradycji i doświadczeń naszych przodków. Jak wiemy nasza historia narodowa jest długa i zawiła, a towarzyszyły jej zarówno lata świetności jak również czas zaborów. Bez względu na okres, naszą spuścizną historyczną stała się kultura narodowa, w sposób doskonały jest ona zintegrowana z tożsamością Polaków.
Symbol państwa
Tańce polskie były również ściśle związane z określonym środowiskiem kulturowym. W XIX wieku, stanowiły one żywy symbol państwa, którego nie było wówczas na mapie politycznej świata. Kluczowym momentem była epoka romantyzmu w Polsce, która charakteryzowała się większym zainteresowaniem folklorem, co wiązało się z kultywowaniem tradycji narodowych, do których zalicza się także tańce.
Przez Kazimierza Brodzińskiego
Pojęcie „polskie tańce narodowe” zostały wprowadzone do języka w 1828 roku przez Kazimierza Brodzińskiego, który jako pierwszy użył tego określenia w rozprawie „O tańcach polskich”.
Znaczenie Poloneza
Polonez to jeden z najpopularniejszych, a zarazem najstarszych tańców narodowych, któryego korzeni należy się dopatrywać już we wczesnych czasach starosłowiańskich. Pierwszymi tancerzami poloneza była ludność zamieszkująca tereny wiejskie, gdzie był on tańczony podczas obrzędów weselnych. Powaga i dostojność Poloneza wyniosła go z wiejskich wesel, przez podwórza szlacheckie aż do królewskich dworów, dzięki którym zdobył sławę również poza granicami naszego kraju. Taniec ten osiągnął swoją największą popularność w drugiej połowie XVIII wieku oraz na początku XIX wieku. Był to wówczas najpopularniejszy taniec towarzyski. W XVIII i XIX wieku wytworzono również znaną obecnie formę ruchową Poloneza.
Wokalna forma Poloneza
Warto również podkreślić, że wokalna forma poloneza zachowała się w tradycyjnych kolędach jak np. „Dzisiaj w Betlejem”, „W żłobie leży” czy też „Bóg się rodzi”. Obecnie to właśnie Polonez jest najczęściej tańczonym tańcem narodowym, który podobnie jak dawniej otwiera liczne uroczystości, jak dla przykładu szkolne studniówki.
Ewa MICHAŁOWSKA- WALKIEWICZ
