W Moskwie, począwszy od pierwszej połowy XIV wieku nastąpiło wyraźne oderwanie się od ciągłości ewolucji organizacji politycznych w tradycji słowiańskiej rządzenia opartego na demokratycznych wiecach na rzecz mongolskiego sposobu rządów absolutnych.
Warto wspomnieć, że źródłosłowem słowa „wiec” jest czasownik „wiedzieć” i po polsku miało on formę rozkazującą: wiedz, dowiedz się, bierz udział. Po rosyjsku polskie słowo wiec jest „wiecze.” Słowo to podobnie jak słowo „wolność” zostało usunięte z użycia w miarę wzrostu wpływów mongolskich, kiedy tradycje instytucji Rusi Kijowskiej nagle zostały w Moskwie przerwane a ustaliła się, a raczej została narzucona, nowa struktura polityczna podobna do instytucji politycznych mongolskiego Chanatu Kipczaku, części „Złotej Ordy.”
Kniazie moskiewscy przeszli twardą służbę u panujących wówczas nad Moskwą Mongołów – nie tylko ściągali w ich imieniu podatki, ale również musieli dostarczać im armie pomocnicze, które walczyły pod rozkazami wodzów mongolskich głęboko na terenach Chin oraz na Bliskim Wschodzie, na przykład przy podboju Bagdadu. Doświadczenia na służbie Mongołów nauczyły kniaziów moskiewskich stosowanie mongolskich politycznych i wojskowych metod na wielką skalę już w pierwszej połowie czternastego wieku.
Proces ten ukierunkował rozwój państwowości moskiewskiej i dał podstawę do dobrowolnej asymilacji, modyfikacji oraz adaptacji mongolskich sposobów rządzenia i dowodzenia siłami zbrojnymi i służył jako model stosowany w celu stworzenia moskiewskiego systemu administracyjnego i wojskowego, zupełnie obcego tradycjom Słowiańszczyzny, ponieważ Słowiańska tradycja polegała na formowaniu systemu samo-rządzenia się przy pomocy wieców.
Ważny jest fakt, że kniazie moskiewscy jako poddani często jeździli to Chanatu gdzie zostawiali synów w Saraju przy dworze Chana w ciągu ich lat dojrzewania. Była to gwarancja wierności i posłuszeństwa ich samych i ich rodziców – dowód ich wierności wobec Mongołów jak również znajomości mongolskiej struktury administracyjnej. Dopiero po 1430 roku, kiedy kniazie moskiewscy przestali służyć Mongołom, zaczęli oni ulegać innym wpływom, zwłaszcza tak zwanym wpływom ”pseudo bizantyjskim.”
W konkluzji wśród skutków politycznych, socjalnych i religijnych inwazji mongolskiej na Moskwę trzeba uznać wpływy kultury i technologii chińskiej oraz fakt swobody rozwoju Cerkwi Prawosławnej, która później znalazła się pod nadzorem państwa rosyjskiego.
Pod rządami Mongołów został zniszczony tradycyjny słowiański system samorządowych wieców, które są uznane za słowiańskie demokratyczne tradycje samorządowe. Nastąpiła centralizacja władzy w tradycji azjatyckiej co spowodowało do dziś widoczne skutki w języku rosyjskim, i w formie rządów rosyjskich. Mongołowie przekazali Moskalom ducha azjatyckiego absolutyzmu w formie rządu i gospodarce. Natomiast głębokie korzenie Chrześcijaństwa zachowały powiązania Rosji z kulturą europejską. W formowaniu się kultury rosyjskiej ważną rolę odegrało posługiwanie się językiem słowiańskim tak w formowaniu się rosyjskiej politycznej geografii, historii jak i tożsamości narodowej.
Ostatnio dyskusję na ten temat prowadzili m. in. Donald Orłowski na łamach „Slavic Review” 1990 – Association for Slavic, East European, and Eurasian Studies; oraz Dustin Hoseini z 12,12.2006 Bulletin of the School of Russian and Asian Studies. Książka profesora Jana Kucharzewskiego (1876-1953): „Od Białego do Czerwonego Caratu” być może powinna być poszerzona pod tytułem: „Od Białego, przez Czerwony, z powrotem do Białego Caratu.”
http\\:www.pogonowski.com