Wartość gospodarki światowej obecnie wynosi około 65 trylionów i podwoi się w ciągu następnych dwudziestu lat do 139 trylionów dolarów, jeżeli będzie wystarczająca ilość energii. Wiemy, że globalne spożycie energii podwoiło się od 1980 roku. Jeżeli ma się podwoić do 2030 roku to kosztem 14 trylionów dolarów trzeba będzie wybudować dodatkowe siłownie – ale jakie i jak przystosowane do zmian klimatycznych powodowanych m. in. spalaniem węgla.?
Globalizacja i eksport produkcji z USA do krajów tańszej robocizny powoduje, że obecnie Stany Zjednoczone zużywają tylko połowę spożycia energii w 1970 r. Jednocześnie czwarta część ludzi
na świecie żyje w biedzie i wydaje poniżej 10,000 dolarów rocznie per capita. Jest możliwe, że awans społeczny biednych spowoduje wzrost ich zarobków o 50% jak też wzrost spożycia przez
nich energii.
Prawdopodobnie wzrost zapotrzebowania energii będzie możliwy tylko dzięki wzrostowi spożycia węgla, gazu ziemnego i ropy naftowej tak, że w 2050 roku wzrost spożycia energii w 85% spowoduje wzrost dwutlenku węgla w atmosferze w 50%. Tymczasem nowe odkrycia podmorskich pól naftowych w Brazylii i podziemnych w Azji Średniej podnoszą ilość znanych rezerw paliwa.
Postęp w kontroli dwutlenku węgla w gazach spalinowych pozwoli zmniejszać ilość gazów cieplarnianych w atmosferze – takie są nadzieje zwłaszcza, że zwiększa się ilość pomp cieplnych, które mogą podnosić lub obniżać temperaturę powietrza i wody rozmaitych pomieszczeniach. Natomiast spada entuzjazm budowania elektrowni nuklearnych z powodu katastrof oraz kłopotu z radioaktywnymi odchodami.
Baterie samochodów o napędzie elektrycznym można ładować nadwyżkami energii słonecznej oraz pochodzącej z wiatraków. Skład baterii w ten sposób ładowanych może zbiorowo służyć jako zapas energii w rezerwie. Pustynie będą w przyszłości źródłem elektryczności pochodzącej z promieni słonecznych. Ludzkość obecnie licząca około siedmiu miliardów osób o rosnącej stopie życiowej potrzebuje coraz więcej energii i dlatego konieczne są nowe i lepsze sposoby jej produkcji.
Zaistniał termin „post-europejska” konsumpcja elektryczności w wysokości 3.3 kilowatów na osobę dziennie co zostało już osiągnięte w Hong Kongu. Teraz robi się plany żeby osiągnąć tę „post-europejską” konsumpcję elektryczności we wszystkich państwach uprzemysłowionych. Plany nowych ustaw mają doprowadzić do tego żeby każda elektrownia miała dopasowany do jej indywidualnych wymogów system kontroli dwutlenku węgla dla produkowanych przez nią gazów spalinowych.
Atmosfera ziemska jest coraz bardziej zagrożona spalinami i zmianami klimatycznymi, podczas gdy jednocześnie rządy mają trudności porozumienia się w tej sprawie. Trudności polegają na tym, że demokracje są w różnym stopniu skorumpowane kapitalizmem lichwiarskim oraz działają jako „demokracje fasadowe” kierowane zakulisowo przez elitę finansową etc. Sprawa dyktatur daje szanse na jeszcze większą korupcję przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek szacunku dla praw człowieka.
Ciekawe jest, że od 1700 roku ilość ludzi na świecie urosła jedenaście razy, podczas gdy działalność ekonomiczna wzrosła dwanaście razy. Obecnie w sprawie przyszłej konsumpcji energii i kontroli zatruwania atmosfery toczą się dyskusje i zderzają interesy współistniejących gospodarek i systemów politycznych na tle rosnącej liczby ludzi na świecie i ich potrzeb zdrowotnych, edukacyjnych oraz stanu ich stopy życiowej a szczególnie sprawa eliminowania biedy oraz poprawy służby zdrowia na świcie.
Pouczające książki na powyższe tematy są omawiane w miesięczniku „The New York Review” z kwietnia 2012 w artykule pod tytułem: „Czego Potrzeba Żeby Uratować Ziemię?” W każdej z analizowanych dwóch książek w języku angielskim. Pierwsza książka autorstwa Daniela Yergin’a nosi tytuł: „The Quest: Energy, Security, and the Remaking of the Modern World.” Druga omawiana książka Dawida J. C. MacKay’a ma tytuł: „Sustainable Energy – Without Hot Air” Cambridge, England, Cena 49.95 dolarów. Wyrażenie “Hot Air” odnosi się do przesadnych wypowiedzi na tematy gospodarcze, energetyczne, etc.
Jako motto recenzji służy wypowiedź z pierwszego września 1939 roku W. H. Auden’a: „The lights must never go out. The music must always play.” (“Światła nie powinny nigdy być gaszone. Muzyka musi stale grać.”)