Francja zaadoptowała kryterium miejsca urodzenia podstawy obywatelstwa w 1889 roku, w obliczu dużej fali przybyszów z Włoch i z Hiszpanii, szukających pracy oraz Żydów uciekających od pogromów w carskiej Rosji. W roku 1889 ponad 3% ludności Francji było urodzone za granicą i od tego czasu Francja stała się czołowym w Europie państwem imigrantów, żądających równości wobec wszystkich grup etnicznych, zwłaszcza, że obecnie 10% ludności Francji, jest pochodzenia arabskiego. Obecnie, co trzeci obywatel Francji miał cudzoziemca w rodzinie, w ostatnich trzech pokoleniach.
W dzisiejszej Polsce blisko 90% ludzi, czyli około 36 milionów, uważa się za Polaków, co czyni z Polski najbardziej homogeniczne państwo w Europie, z etnicznego punktu widzenia. Mniejszości w obecnej w Polsce stanowią Niemcy 4%, Ukraińcy 4%, Białorusini 0,5%, inni 2.7%. Według tego samego sprawdzianu z 2000 roku, w Polsce katolicy stanowią 89.6%, greko-katolicy 0.3%, prawosławni 1.3%, protestanci 0.1%, Świadkowie Jehowy 0.3%, inni 8.1% Jest to duży kontrast w porównaniu ze charakterem etnicznym Polski między dwoma wojnami światowymi. Wówczas ponad jedna trzecia ludności należała do następujących grup etnicznych: Ukraińcy, Żydzi, Niemcy, Białorusini, Rosjanie, Litwini, Słowacy, Ormianie, Czesi, Cyganie (Roma), Tatarzy, Łemkowie, Kaszubi i Karaici.
Druga Wojna Światowa skończyła się druzgoczącą klęską niemieckiego tysiącletniego „drang’a nach Osten” i podboju ziem zamieszkałych przez Zachodnich Lechitów i Polaków. Wojna ty była zaczęta przez Niemcy dla budowy planowanego przez Hitlera „Reich’u na następne1000 lat.” Cała Ukraina miała być przyłączona do Niemiec, plus inne żyzne ziemie zamieszkałe przez Słowian, podczas gdy Polska miała przestać istnieć jako państwo, na polskich ziemiach historycznych. Na terenie Polski deportacje i migracje ponad 25 milionów ludzi miały miejsce w okresie Drugiej Wojny Światowej. Po klęsce Niemiec w 1945, Polska ma granice mniej-więcej takie, jakie miała1000 lat temu.
Ocenia się, że Niemcy zniszczyli 40% bogactwa Polski. Oceniano na 9.5 miliarda dolarów (z 1945 roku), wartość ziem uzyskanych przez Polskę z przedwojennych Niemiec, podczas gdy ziemie zabrane Polsce za rzeką Bug, były oceniane przez Sowiety na 3.5 miliarda (dolarów z 1945 roku). Różnica tych w ocenach była używana przez Sowiety, jako uzasadnienie, żeby wyłączyć Polskę z odszkodowań ściąganych z pokonanych Niemiec.
Kościół Katolicki odegrał najważniejszą rolę w integracji ludności powojennej Polski. Obecnie na ziemiach północnych i zachodnich ziemiach Polski, co roku blisko dziesięć razy więcej ludzi kończy wykształcenie uniwersyteckie, niż przez wojną za niemieckich czasów. Obecnie ludność jest liczniejsza o ponad jedną trzecią stanu przedwojennego.
Około dziewięć milionów obywateli niemieckich mieszkało przed wojną na terenach Polski zachodniej i północnej. Z nich pięć milionów uciekło na zachód przed frontem. Następnie alianckie władze okupacyjne nie pozwoliły tym uciekinierom wracać, oraz nakazały deportację z Polski 3,5 milionów ludności niemieckiej. Obecnie na tych ziemiach mieszka ponad 12 milionów etnicznych Polaków, którzy mają wyjątkowo silne poczucie przynależności narodowej.
Polacy są narodem, który dzięki samorodnemu polskiemu procesowi demokratycznemu miał o kilka stuleci wcześniej formowanie rządy parlamentarne przed Niemcami, Francuzami, Włochami, Hiszpanami i Brytyjczykami, etc. Stało się tak, ponieważ w Polsce proces kulturotwórczy pochodził od dołu z działalności wieców i sejmików, czyli z procesu demokratycznego mas nacji szlacheckiej o rycerskiej obyczajowości w XIV i XV wieku.
W czasie zebrań ustawodawczych, na galeriach sejmików regionalnych zwykle byli uczniowie szkolni przyprowadzali przez ich nauczycieli, przeważnie Ojców Pijarów. Uczniowie ci obserwowali debaty w czasie formowania programów politycznych, jak, również w czasie zebrań i sprawdzania, w jaki stopniu posłowie ich regionu, delegowani na sejm walny, wywiązywali się ze swoich zadań.
Trzeba pamiętać, że jedynie w Polsce, od czasów średniowiecza, kulturotwórczy system władzy reprezentatywnej. Było to możliwe, ponieważ w Polsce był unikalny w Europie system obrony kraju, którego podstawą było przymierze króla z właścicielami majątków ziemskich. Poza Polską w całej Europie, kulturę tworzył dwór królewski, sprzymierzony z ufortyfikowanymi miastami. Z tego powodu właśnie w Polsce pojawiły się, pierwsze w Europie, żądania praw obywatelskich już w XIV wieku.
W Polsce nie było feudalizmu i całej hierarchii wasali, natomiast była demokracja szlachecka, dzięki której powstała podstawowo szlachecka kultura narodu polskiego. Hasła polityczne w XVI wiecznej Polsce brzmiały nowocześnie nawet w porównaniu z hasłami XX wieku, według Norman’a Davies’a. podstawą wczesnej polskiej myśli politycznej były:
1. wybory z udziałem wszystkich obywateli (viritim)
2. umowa społeczna między rządem i obywatelami
3. rządy oparte na zgodzie obywateli
4. wolność osobista
5. prawa obywatelskie każdego obywatela
6. wolność religii
7. poleganie na sobie samym
8. zwalczanie tendencji rządów autorytatywnych
9. zwalczanie każdej formy oligarchii
W Polsce była blisko milionowa masa obywateli należących do „nacji szlacheckiej,” podczas gdy w zachodniej Europie szlachta stanowiła ułamek jednego procenta ludności.
Dzisiejsza Polska i USA są państwami osiedleńców z tą różnicą, że procesem wybiórczym ludność etnicznie polska ludność była osiedlona w obecnych granicach Polski, podczas gdy proces wybiórczy w zasiedlaniu terenów USA polega na bodźcach ekonomicznych i obejmował wszystkie grupy etniczne, wśród których Brytyjczycy przez długie lata odgrywali przodująca rolę. Obecnie Żydzi dominują kulturę USA. Dzięki tej tolerancji Polska uratowała Żydów europejskich od wyginięcia i dała im okazję odbudować się jako naród w latach 1264-1764.