Był on wybitnym polskim poetą, pisarzem, autorem wielu wodewili, skeczy, a także tekstów piosenek okresu dwudziestolecia międzywojennego. Ten rok, jest nazwany rokiem Juliana Tuwima, w podziękowaniu za jego niezrównaną dla naszej ojczyzny i rodaków pracy.
Lata młodości
– Tuwim urodził się w Łodzi przy obecnej ulicy Jana Kilińskiego 46, w rodzinie mieszczańskiej. Uczęszczał on do Męskiego Gimnazjum Rządowego w tym mieście. Na początku uczył się słabo, nie okazywał zainteresowania przedmiotami ścisłymi, zwłaszcza matematyką, przez co powtarzał jeden rok nauki. W roku 1905, z powodu rewolucji robotniczej, rodzina Tuwimów musiała opuścić miasto, wyjeżdżając do Wrocławia- relacjonuje na łamach czasopisma Kurier Polski z roku 1958 Henryk Kamieński..
Debiut Tuwima
– Zadebiutował on w roku 1911, przekładem na język esperanto wierszy Leopolda Staffa. Dwa lata później, kolejny raz o nim było głośno, gdy wydał, wiersz zatytułowany Prośba opublikowany został w Kurierze Warszawskim – mówi Franciszka Sypułowa.
Lata warszawskie
– Z myślą rozpoczęcia studiów, przeniósł się do Warszawy. Studiował on prawo i filozofię na Uniwersytecie Warszawskim. W trakcie studiów rozpoczął współpracę z czasopismem Pro arte et Studio. Był jednym z założycieli grupy poetyckiej Skamander. Dnia 30 kwietnia 1919 roku, poślubił on Stefanię Marchew, której poświęcał wiele wierszy i poematów. W czasie wojny polsko – bolszewickiej mającej miejsce w roku 1920, pracował w Biurze Prasowym Naczelnego Wodza Józefa Piłsudskiego – dodaje Krystyna Burasowa- Domeyko.
Emigracja
W roku wybuchu drugiej wojny światowej, Julian Tuwim wyemigrował do Francji. W obliczu kapitulacji Francji Tuwim, wyjechał do Brazylii. Stamtąd zaś udał się do Nowego Jorku, gdzie poeta mieszkał przez blisko pięć lat..
Ławeczka Tuwima w Łodzi
Ostatnie lata poety
– Do Polski, Julian Tuwim wrócił w czerwcu 1946 roku i stał się osobowością chronioną i szczególnie uprzywilejowaną przez ówczesne władze komunistyczne. Został okrzyknięty poetą państwowym. W tym samym roku Tuwimowie, adoptowali córkę Ewę. W latach 1947–1950 pełnił funkcję kierownika artystycznego Teatru Nowego. Tuwimowie otrzymali od państwa polskiego, opuszczony dom w Aninie przy ul. Zorzy 19. Tuwim często chorował na ataki nerwicy, zatem musiał on w celu wypoczynkowym udać się kuracje do Zakopanego. Tam zmarł na atak serca. Dom w Aninie, po śmierci Tuwima nabył Piotr Jaroszewicz – relacjonuje Teofila Miszczykowa.
Ewa Michałowska – Walkiewicz