Rzeźba z Miedzi „Wojciech Lis ps. „Mściciel" w Muzeum Polskim w Ameryce.

Wojciech Lis ps. „Mściciel” Był ostatnim dowódcą oddziału leśnego działającego w obwodzie mieleckimi i kolbuszowskim. Jak więszość „żołnierzy niezłomnych” zginął od skrytobójczej kuli.

Wojciech Lis bronił bezpieczeństwa okolicznych chłopów, ich honoru, dobytku i wszystkiego co dane jest człowiekowi. Tragiczne fakty jak gwałt faszystowskich Niemiec na Polskę przyczynił się do decyzji Lisa aby zasilić szeregi AK, jak też fakt przybycia pseudowyzwolicieli, po których przybyciu okoliczni ludzie bardzo szybko zorientowali się, że to nie wyzwolenie a nowa okupacja.

Początki Lisa jako bojownika i partzanta leśnego zaczęły się w nasępujący sposób:
Pierwszy okupant, faszytowskie Niemcy z początkiem września 1940 całkowicie nie licząc się z ludźmi przybyli do rodzinnych okolic Lisa, Szydłowca i Toporowa i wydali rozkazy wszystkim chłopom opuszczenia swoich gospodarstw i przeniesienia się na nowy teren do 30 października 1940r.

Dla mieszkańców Toporowa podstawiono 12 furmanek i ludność tą rozwieziono po pobliskich wioskach. Ojciech Wojciecha – Józef wraz z macochą, siostrą Weroniką i bratem Marianem wyjechali do Czermina i tam przebywali do 1941r. Wojtek zaś rodzinnych stron nie opuścił tylko zaszył się w lesie i wybudował tam szałas. Celem przesiedlenia polskiej ludności było wyludnienie okolic wokół poligonu niemieckiego.

Po napaści Niemiec na Rosje 22 czerwca w 1941r. wojska niemieckie z poligonu opuściły te tereny co pozwolilo niektórym gospodarzom do powrócenia do swoich opuszczonych domów pod warunkiem podjęcia pracy na poligonie. Była to praca ciężka za bardzo ubogi (żebraczy ) przydział żywności.

Inicjatorem „Ocalić od zapomnienia” w 100 rocznicę urodzin Wojciecha Lisa jest Pani Maria Szczur z Chorzelowa, woj. podkarpackie. .

Pani Maria wspomina : „…Wojtek został przydzielony do pracy polegającej na rozbijaniu wielkich głazów i układaniu drogi. Pewnego razu zdarzyło się, iż rozłupując ciężki kamień, przyszedł na przerwę śniadaniową o 20 minut później. Właśnie w chwili kiedy jadł śniadanie z pobliskiego biura firmy, dla której pracował Wojtek wyszedł plk. Wermachtu w towrzystwie Niemców cywilnych. Był to inspektor nadzoru robót drogowych. Na widok zbliżającego się oficera robotnicy dostali komendę szybkiej pracy. Tymczsem Wojtek kończył śniadanie, ponieważ zaczął je później. Wówczas grupa Niemców skierowała się w jego stronę, a jeden z SSmanów krzyknął „Ty Polska Świnio wstań jak Herr Oberst chce z tobą gadać ” i rzucił się uderzając Wojtka. Ten odbił jego prawą rekę, tak , że Niemiec omal nie upadł, wyrwał mu z kabury pistolet „parabellum” i wskoczył w najbliższe zarośla leśne.
Ostatecznie ten incydent doprowadzil do rewizji w domu Wojtka przez gestapowca Otto Engelberta, ponieważ ojciec i siostra nie umieli odpowiedzieć Niemcowi, gdzie jest Wojtek, który zbiegł do lasu, tych dwoje niewinnych, najbliższych z rodziny Wojtka zostało rozstrzelanych. I tak zaczęła się partyzantka Wojtka w oddziałach. Najpierw NSZ, a następnie WINu, która następnie po przybyciu nowych zaborców była kontynuowana w tymże lesie…”

Dużo można byłoby pisać o leśnych akcjach W. Lisa, bo było ich bardzo wiele. Za swoje umiłowanie narodu, z którego pochodził, jego wolności i honoru, swojej rodziny i wsi zginął od podstępnie skierowanego do niego pocisku.

Autorem pracy jest Pan Leonard Szczur który specializuje się w rzeźbie Patriotycznej. Najwybitniejsze jego dzieło jest obraz pt. „Katyń” 2008r.

Wybitne Polskie Dzieło w Ameryce “Katyń” Leonarda Szczura

W konkluzji wypada powiedzieć, że podziemie antykomunistyczne walczące w obronie niepodległości Polski po hekatombie i ofiarach z rąk niemieckich w czasie inwazji Sowietów tworzyło ze wszystkich żolnierzy wyklętych – niezłomnych najbardziej tragicznych i heroicznych bohaterów. Po okupacji niemieckiej wszyscy chcieli wrócić do swoich domów i rozpocząć normalne życie , ale „oszukańcze amnestie” komunistów nie pozwalały im wrócić do normalnego życia.

W. Lis zginął z bronią w ręku przed innymi otwierały się bramy więzień, gdzie najczęściej czekał na nich pluton egzekucyjny i szubienica. Tymczasem poza murami gdzie trzymani byli zniewoleni bohaterowie „cały naród odbudowywał stolicę”, a młode pokolenie uczyło się sowieckiej wersji wolności i demokracji. Więzienia, ofiary bandytyzmu określano mianem „bandytów”.

Wojciech Lis, pseudonim „Mściciel”

„Sowieccy wyzwoliciele” zawłaszczali masową wyobraźnię, majątek narodowy i indywidualny, fałszowali nie tylko słowa, ale również pamięć i rozum. W swojej przewrotności określali się „patriotami” walczącymi o „wyzwolenie społeczne i narodowe”. Miliony ludzi oszukano pozornym awansem społecznym i przez całe dziesieciolecia Polski Ludowej pamięć o żołnierzach wyklętych była wydarta z narodowej wiadomości. Dopiero odwilż w okresie „Solidarności” pozwoliła nam przywrócić pamięć o antykomunistycznym podziemiu zwanym żołnierzami wyklętymi – niezłomnymi. Dlatego też dziś wiedząc jak wiele im zawdzieczamy musimy przy każdej okazji przywoływać pamięć o nich.

Na zakończenie ze słowami „Cześć ich pamięci”.

Leonard Szczur, jest autorem wielu dzieł, w tym popiersia Rotmistrza Witolda Pileckiego; Gen. Augusta Emila Fieldorfa; popiersia Gen. Andrzeja Błasika; popiersia Gen. Andrzej Błasik; artysty/rzeźbiarza Wojciecha Mieczysława Seweryna; Gen. Leopolda Okulickiego; Gen. Władysława Sikorskiego.