W Polsce, od dawien dawna w dniu pierwszym marca znany jest zwyczaj rozbijania kamionkowego dzbana. Zwyczaj ten ma na celu, pozbycie się wszelkich trosk i zmartwień, które wiązały się z mijającym okresem zimy.
Koniec z chorobami
– W rozprawie „O porządkach w Polsce dawnej” Jana Trzebińskiego czytamy, iż zwyczaj rozbitego dzbana, kultywowany był na szeroką skalę w Polsce, w okresie siedemnastego wieku. Podobno, król Jan III Sobieski, gdy powracał z wypraw wojennych leczył rany swoich żołnierzy kardamonem, który przechowywał w glinianych dzbankach. Z nastaniem pierwszego dnia marca, nakazywał on według zwyczaju rozbić owe dzbany, aby już nie trzeba było leczyć u chorych nabytych ran i wszelkich obrażeń- mówi Paweł Terka.
Święto śledzia
– W Suwałkach, znane jest wszystkim święto śledzia. Tak jak w wielu zakątkach Polski na szczęście rozbija się dzban, tak też na Podlasiu, na znak pożegnania się ze złym czasem zimowym, wylewa się z dzbana zalewę śledziową, a następnie rozbija się dzban, w którym się ta zaprawa śledziowa znajdowała. Podczas takowego święta, wszyscy śpiewają wesołe piosenki, a wieczorem raczą się słodkim tokajem- dodaje Edward Muszalski.
Na skałkach
Na Podhalu, podczas święta rozbitego dzbana, według tradycji paryskiej, kojarzy się pary. Zapomina się szybko o złej zimie, a podczas kojarzenia par, wszyscy oddają się miłości i marzeniom o płci przeciwnej. W literaturze polskiej, takie swatanie młodych Podhalan, nazwane jest śledziowaniem na skałkach.
W tym roku, możemy także zapomnieć już o zimie, a czytając o dawnych zwyczajach możemy przenieść się myślami w lepszy i przyjemniejszy okres.
Ewa Michałowska – Walkiewicz
[email protected]