Ta myśl J. Piłsudskiego przyświecała organizatorom przedsięwzęcia -uczczenia 92 rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości. I znów w Polskiej Szkole im. Gen. Wł. Andersa rozbrzmiały patriotyczne strofy, wzruszające pieśni żołnierskie i religijne-odsłaniające karty naszej bogatej historii. Po raz kolejny montażem słowno-muzycznym,chwilą skupienia i refleksji oddano hołd pomordowanym ,poległym za wolność Najjaśniejszej Rzeczypospolitej.
W sobotnie przedpołudnie -6 listopada 2010 roku, w przededniu wielkiej rocznicy grono nauczycieli wraz z uczniami szkoły podstawowej ,liceum oraz reprezentantami rodziców oglądało program uświetniający te wydarzenia.
Młodzież z klasy II liceum pod kierunkiem wychowawczyni- Sylwii Babińskiej przygotowała widowisko poetycko-muzyczne z elementami pantomimy, aby sugestywnie oddziałując na różne zmysły,przywołać obrazy z przeszłości Polski,oddać dramat narodu w jarzmie niewoli aż po radosne chwile wyzwolenia.
Kasia Kozikowski w solówce wokalnej do akompaniamentu p.Janusza Pliwko
Oprawę muzyczną zagwarantował nasz niezastąpiony akompaniator-p. Janusz Pliwko. Była to niecodzienna, interesująca lekcja historii.
Na wstępie głos zabrała p. dyrektor Wanda Penar, witając zgromadzonych,przypominając cel spotkania oraz obowiązki,jakie spoczywają na nas –kolejnym pokoleniu ,które musi zgłębiać wiedzę, czcić pamięć o tych, którzy zginęli w obronie Ojczyzny.Pogratulowała też pomysłu organizatorom imprezy-jako że każda z klas otrzymała na koniec krzyżówkę- zadanie w formie repetytorium sprawdzającego,ile też widzowie zapamiętali z owej akademii.
Występom młodzieży towarzyszyły: zaciekawienie ,skupienie, a na koniec gromkie oklaski… Słów kilka należy też wspomnieć o wymownej scengrafii- portrecie Wielkiego Wodza- Józefa Piłsudskiego –w otoczeniu pięknych kwiatów ,nad nim cytowanego powyżej credo
Marszałka –„Ojczyzna to pamięć i groby”…Nieopodal wspomnianego wizerunku stał biały krzyż wśród suchych liści ,a na nim widniał napis: „Non omnis moriar-Tym,co polegli w obronie Ojczyzny”. W trakcie koncertu zapalono pod nim symboliczny znicz i położono wiązankę kwiatów.
Uczniowie odgrywąjacy pantomimę-przedstwiającą trzech zaborców
Biało-czarne ,odświętne stroje dzieci ,komponowały się ciekawie z nastrojem przedstawienia i całą scenografią.W końcowej sekwencji montażu Kasia Kozikowski wykonała solówkę wokalną-refleksyjną piosenkę-„Sadźmy ,przyjacielu róże…”Wówczs to każdy z recytatorów trzymał w dłoni jeden swieży kwiat .Miało to być swoistą metaforą, odniesieniem do życia w pokoju,do przyszłości świata. Tak oto symbol miłości ludzi i Ojczyzny zamknął opowieść o „Tej, co nie zginęła…”
A jako że od idei do realizacji jest zawsze dluga droga, wspomnieć należy też tych,którzy pomogli w stworzeniu tego widowiska:.Martę Machnicę, Wiesławę Dziedzic, Annę Kubiczek i Anię Jaszczyk oraz niezawodnych rodziców :Barbarę Dzik i Mariusza Kaczmarczyka .Wszystkim ,wraz z panią dyrektor na czele ,należą się słowa podziękowań.
Młodzież z II klasy liceum -recytatorzy w montażu słowno- muzycznym
W ten oto sposób czcząc pamięć bohaterów, po raz kolejny dowiedliśmy słuszności słów Cycerona- „Historia magistra vitae ”(Historia jest nauczycielką życia).
Sylwia Babińska