Szkoła im. Gen. Wł. Andersa uczciła 92 rocznicę niepodległości

Jozef

 

         Jozef Ta myśl   J. Piłsudskiego  przyświecała  organizatorom   przedsięwzęcia  -uczczenia  92 rocznicy  odzyskania przez Polskę  niepodległości. I  znów  w Polskiej   Szkole  im. Gen. Wł. Andersa  rozbrzmiały patriotyczne strofy, wzruszające pieśni  żołnierskie  i religijne-odsłaniające  karty naszej bogatej historii. Po raz kolejny montażem słowno-muzycznym,chwilą skupienia  i   refleksji  oddano hołd  pomordowanym  ,poległym za wolność  Najjaśniejszej  Rzeczypospolitej.

      W sobotnie przedpołudnie -6 listopada  2010 roku, w przededniu  wielkiej rocznicy  grono nauczycieli  wraz z uczniami  szkoły podstawowej ,liceum oraz reprezentantami  rodziców oglądało  program uświetniający te wydarzenia.

Kasia Młodzież z klasy II liceum  pod kierunkiem wychowawczyni- Sylwii Babińskiej  przygotowała  widowisko poetycko-muzyczne z elementami pantomimy, aby sugestywnie oddziałując na różne zmysły,przywołać obrazy z przeszłości Polski,oddać dramat narodu w jarzmie niewoli aż po radosne chwile wyzwolenia. 

 

Kasia Kozikowski  w solówce wokalnej do akompaniamentu p.Janusza Pliwko

Oprawę muzyczną  zagwarantował nasz niezastąpiony  akompaniator-p. Janusz Pliwko. Była to niecodzienna, interesująca lekcja historii.

  Penar Na wstępie głos zabrała p. dyrektor Wanda Penar, witając zgromadzonych,przypominając cel spotkania  oraz obowiązki,jakie  spoczywają na nas –kolejnym pokoleniu ,które musi zgłębiać wiedzę, czcić pamięć  o tych, którzy zginęli w obronie Ojczyzny.Pogratulowała  też pomysłu organizatorom imprezy-jako że każda z klas  otrzymała na koniec krzyżówkę- zadanie  w formie  repetytorium sprawdzającego,ile też widzowie zapamiętali  z owej akademii.       

szkola Występom młodzieży towarzyszyły: zaciekawienie ,skupienie, a na koniec gromkie oklaski… Słów kilka należy też  wspomnieć o  wymownej scengrafii- portrecie Wielkiego Wodza- Józefa Piłsudskiego –w otoczeniu pięknych kwiatów ,nad nim cytowanego powyżej credo

Marszałka –„Ojczyzna to pamięć i groby”…Nieopodal  wspomnianego wizerunku  stał biały krzyż wśród suchych liści  ,a na nim widniał napis: „Non omnis moriar-Tym,co polegli w obronie Ojczyzny”. W trakcie  koncertu zapalono pod  nim symboliczny  znicz i położono wiązankę  kwiatów.

Uczniowie odgrywąjacy pantomimę-przedstwiającą trzech zaborców

Biało-czarne ,odświętne  stroje dzieci ,komponowały się ciekawie  z nastrojem przedstawienia  i całą  scenografią.W końcowej sekwencji montażu  Kasia Kozikowski wykonała solówkę  wokalną-refleksyjną piosenkę-„Sadźmy ,przyjacielu  róże…”Wówczs to każdy  z recytatorów trzymał w  dłoni jeden swieży  kwiat .Miało to być swoistą  metaforą, odniesieniem do życia  w pokoju,do  przyszłości świata. Tak oto symbol miłości  ludzi  i Ojczyzny zamknął opowieść  o „Tej, co nie zginęła…”

       A  jako że od idei do realizacji  jest zawsze dluga droga, wspomnieć  należy też tych,którzy pomogli w stworzeniu  tego widowiska:.Martę Machnicę, Wiesławę Dziedzic, Annę  Kubiczek i Anię Jaszczyk oraz niezawodnych rodziców :Barbarę Dzik i Mariusza  Kaczmarczyka .Wszystkim ,wraz  z panią dyrektor na czele ,należą się słowa podziękowań.

uczniowie

Młodzież  z II klasy liceum -recytatorzy  w montażu słowno- muzycznym

      W ten oto sposób  czcząc pamięć bohaterów, po raz kolejny dowiedliśmy słuszności słów Cycerona- „Historia  magistra  vitae ”(Historia jest nauczycielką życia).

 Sylwia Babińska