Szybowcowe Mistrzostwa Ameryki 2008 r.

Pierwszy dzień zawodów- jesteśmy trochę późno na lotnisku, bo  dopiero o godzinie 8.00, a trzeba zdążyć przed skwarem. „Diana” jest gotowa, ponieważ Jerry latał poprzedniego dnia, pozostało tylko zatankować, przetrzeć  szybowiec, zważyć się i jazda na strat.

Na miejscu okazuje się, że z jednego koła podtrzymującego skrzydło zeszło całkowicie powietrze, a także  główne podwozie szybowca nie wygląda dobrze. Znalazła się pompka, więc uzupełniamy powietrze. „Diana” ponownie gotowa do startu, a my jedziemy na odprawę pilotów o godzinie 10.00.

Po odprawie stwierdzamy, że powietrze w dalszym ciągu uchodzi z koła głównego podwozia. W tym upale robimy co się da, bo „grid time” jest ustalony na 12.00. Pianka niewiele pomogła, ciągle uzupełniamy powietrze. Dużo nerwów, niepewności. Jerry jednak decyduje się lecieć.

W kolejce do startu jest 7-my w klasie 15 m. Przed nim 15 szybowców z klasy otwartej. Konkurencja obszarówka, minimum 3 godziny. Wystartował, a mnie jako załodze naziemnej  pozostało czekać  na lotnisku. Po zakończeniu konkurencji udało się wylądować bezpiecznie na kole pozbawionym powietrza. Dianę  z trudem spychamy z pasa, następnie jedziemy po przyczepę aby ją zabrać z lotniska. W tym dniu Jerry był 18.

Na drugi dzień padało. Loty zostały odwołane, a my mogliśmy się zająć podziurawionymi oponami. Okazało się, że inni zawodnicy też mieli podobne przygody z tym, że nasze opony miały po kilka dziur.  Nie było żadnego sabotażu, tylko winę za ten stan rzeczy ponoszą wyschnięte, kolczaste krzewy rosnące w trawie na tym terenie. Aby dojechać na miejsce startu nie było możliwe ich ominięcie. Ci którzy bywali tutaj na zawodach wyposażyli się w zapasowe dętki.

Trzeci dzień zawodów  i jest nieco lepiej, bo Jerry ukończył konkurencje na 13 miejscu,a w ogólnej klasyfikacji znalazł się na 16-ty.

Następny dzień zaczął się jak inne dni zawodów. Pogoda zapowiadała się znakomicie. Starty przebiegają szybko i sprawnie. Dzisiaj pierwsze wzbijają się szybowce w klasie 15m. o godzinie 14.06 otwarcie konkurencji.

Jednak podczas dzisiejszego dnia zdążył się przykry incydent. Dwa szybowce z klasy 15 m. 7U Ventus 2A i RG1 Genesis 2 zaczepiły się skrzydłami podczas krążenia w okolicach punktu zwrotnego nr. 2, co spowodowało wywrócenie się szybowca RG1 na plecy i płaski korkociąg. Pilot wyskoczył z szybowca i wyładował na spadochronie cały i zdrowy. Szybowiec niestety, po zderzeniu z ziemia został całkowicie zniszczony.

Drugi szybowiec, lekko uszkodzony (lotka) wrócił i wyladował bezpiecznie na lotnisku w Uvalde.

Dzień okazał się nienajlepszy dla jeszcze innych pilotów. Jerry wprawdzie wrócił, ale z godzinną stratą i spadł na 21-sze miejsce w ogólnej klasyfikacji. Jak sam powiedział znalazł się w trudnej sytuacji i musiał się ratować, aby dolecieć do lotniska. A to, co go mobilizowało do większego wysiłku to fakt, iż miałabym kłopot ze znalezieniem go w nocy, bo robiło się już późno.

Piąty dzień okazuje się lepszy – mija bez poważniejszych incydentów. Następne dni są wolne ze względu na  złą pogodę. Pada chwilami nawet mocno, więc musimy zabrać przyczepę z trawy i ustawić na asfalcie. Uvalde ma to do siebie, że jak popada to robi się błoto i trudno byłoby z tego błota wyciągnąć szybowiec następnego dnia.

Ostatnie dni zawodów to środa i czwartek –  wszyscy piloci wypoczęci i gotowi do startu. Dla nas są to udane dni. Jerry zakończył konkurencje odpowiednio na 5 i 6 miejscu. Jerry po dwóch dniach wypoczynku zregenerował siły, lata samodzielnie, czuje się pewnie. Osiągną to co zamierzał.

Jedno jest pewne – aby mieć wyniki trzeba znacznie więcej trenować. Szkoda, że zawody się zakończyły. Jeszcze parę dni, a wynik byłby na pewno lepszy niż 18 miejsce, a tak musimy czekać do następnego roku.

 

Anna S. Zieba