Gen. Władysław Anders (1892-1970)/pl.wikipedia.org/wiki
Władysław Anders- bohater bitwy o Monte Cassino
Wybitny polski generał
Władysław Anders urodził się w dniu 11 sierpnia 1892 roku, w Błoniach Kutnowskich. Zmarł natomiast w dniu 12 maja 1970 roku w Londynie, jako Naczelny Wódz Polskich Sił Zbrojnych w latach 1944-1945.
Urodził się na ziemiach zabranych
Rodzinna miejscowość generała Andersa, znajdowała się na terenie Rosji. Uczęszczał on do warszawskiego Gimnazjum Realnego, a następnie studiował na Politechnice w Rydze. Podczas studiów, Władysław Anders został członkiem Korporacji Akademickiej „Arkonia”. Od 1913 roku, służąc w armii rosyjskiej ukończył Kawaleryjską Szkołę Oficerów Rezerwy. Będąc uczestnikiem I wojny światowej jako porucznik dragonów, Władysław Anders dowodził Szwadronem Konnej Kawalerii.
Udział w Cudzie nad Wisłą
W wojnie polsko-bolszewickiej mającej miejsce 1920 roku, Władysław Anders był dowódcą 15 Pułku Ułanów Poznańskich. Podczas przewrotu majowego w 1926 roku, Anders był szefem sztabu wojsk rządowych. Następnie był on szefem w Generalnym Inspektoracie Kawalerii. W latach 1928-1939, Anders zasłynął jako niezrównany dowódca Armii Kresowej, a następnie Nowogródzkiej Brygady Kawalerii, z którą wyruszył na wojnę 1939 roku. Od dnia 12 września 1939 roku, generał Anders wsławił się jako dowódca Grupy Operacyjnej Kawalerii noszacej kryptonim „Anders”. Po ciężkich walkach w okolicach Tomaszowa Lubelskiego udało się mu przebić na południe, gdzie jednak natknął się na oddziały sowieckie. Tam po ciężkich walkach, będąc ranny dostał się do niewoli. Przetrzymywany był we lwowskim szpitalu przy ul. Kurkowej, a następnie w więzieniu (Brygidki) we Lwowie, zaś w dniu 29 lutego 1940 roku, został on wywieziony przez NKWD do Moskwy, skąd został wypuszczony po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej i po podpisaniu układu Sikorski-Majski.
Generałowie: Michał Tokarzewski-Karaszewicz, Władysław Anders, Mieczysław Boruta-Spiechowicz (pierwszy rząd, od lewej), Zygmunt Bohusz-Szyszko, płk Leopold Okulicki (drugi rząd) pl.wikipedia.org/wiki
Dowódca Polskich Sił Zbrojnych
Od 4 sierpnia 1941 roku, był on twórcą i dowódcą Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR. Po ewakuacji wojska oraz ludności cywilnej do Iranu, Anders został dowódcą Armii Polskiej na Wschodzie (Irak, Palestyna) i dowódcą 2 Korpusu Polskiego, którym dowodził w kampanii włoskiej (Bitwa o Monte Cassino). Od dnia 2 października 1944 roku, do 5 maja 1945 roku, pełnił on obowiązki Naczelnego Wodza Polskich Sił Zbrojnych.
EWA MICHAŁOWSKA -WALKIEWICZ
