Cud nad Wisłą
Bitwa warszawska – piechota polska w tyralierze/https://pl.wikipedia.org/
Cud nad Wisłą
Polskie bohaterstwo
Bitwa warszawska, odbyła się w sierpniu 1920 roku. Brały w niej udział broniące Warszawy przed nacierającymi bolszewikami oddziały Wojska Polskiego. Jej najważniejszym starciem było to stoczone w dniu 15 sierpnia. Pomysłodawcą sposobu prowadzenia wspomnianej bitwy był generał Tadeusz Jordan Rozwadowski. Głównym zaś jego wykonawcą, był Józef Piłsudski.
Gen. Władysław Sikorski ze sztabem 5 Armii podczas bitwy warszawskiej/ https://pl.wikipedia.org/
Odpowiednia strategia
Ważną rolę podczas tej bitwy odegrała strategia polskiego wojska, dzięki której, została decydująco odparta nawała bolszewicka od centrum Warszawy. Przeprowadzona ona została przez Naczelnego Wodza Wojska Polskiego Józefa Piłsudskiego, który to jednocześnie potrafił związać główne siły bolszewickie na przedpolach Warszawy i dodatkowo nacierał szturmując dotkliwie oddziały armii Siemiona Buddionnego. Wojska obu frontów, dzielił duży teren podmokły, toteż początkowo nie ścierały się one ze sobą w sposób bardzo nieregularny.
Rozkaz dla Tuchaczewskiego
Prawe skrzydło wojsk bolszewickich dowodzone przez Michała Tuchaczewskiego, otrzymało rozkaz opanowania za wszelką cenę obszaru Grudziądza i Torunia, z jednoczesnym przeprawieniem się przez Wisłę. Sfokusowanie sił bolszewickich, miało miejsce dokłądnie na modlińską twierdzę, gdzie największy szturm przeprowadziły oddziały generała Sołłohuba. Osłonę lewego skrzydła bolszewickiej armii powierzono Grupie Mozyrskiej Tymoteusza Chwiesina. Wojsko Polskie posiadało do dyspozycji 29 dywizji piechoty.
Dwie grupy uderzeniowe
Podczas walk obronnych, utworzone zostały w rejonie rzeki Wieprz dwie bardzo sprawne taktycznie grupy uderzeniowe podporządkowane Józefowi Piłsudskiemu. W nocy 6 sierpnia 1920 roku, w belwederze dodatkowo opracowywano specjalną koncepcję stoczenia tej bitwy. Zamierzano przede wszystkim odeprzeć uderzenie bolszewickie jeszcze przed Warszawą, a na prawym skrzydle dobrze wyszkolonymi oddziałami operacyjnymi uderzyć na południowe oddziały wroga. Piłsudski wybrał na rejon koncentracji swoich wojsk okolice rzeki Wieprz. W nocy z 8 na 9 sierpnia generał Tadeusz Rozwadowski opracował formę ostatecznego przeprowadzenia tej bitwy. Zakładał on bowiem dodatkowe wzmocnienie frontu północnego i nakładał on na niektóre armie, zadania ofensywne.
Polski plakat propagandowy z 1920/ https://pl.wikipedia.org/
Porażka bolszewików
Dwie dywizje w dniu 15 sierpnia 1920 roku, uderzyły na armię polską pod Radzyminem. Tym samym przełamały one obronę 11 Dywizji podległej rozkazom pułkownika Bolesława Jaźwińskiego. Następnie jedna z nich ruszyła na Pragę a druga na podwarszawską Jabłonnę. Rozpoczęła się w ten sposób dramatyczna walka. Armia generała Władysława Sikorskiego, skierowana została w kierunku Nasielska. Polska grupy uderzeniowa, mająca ogromną przewagę nad zdezorganizowaną bolszewicką Grupą Mozyrską, ruszyła szerokim łukiem, by już następnego dnia dotrzeć do szosy prowadzącej na Warszawę. Prawe skrzydło polskiego natarcia osłaniała tym razem, 3 Dywizja Piechoty Legionów Polskich. Powodowało to, że wojska bolszewickie zostały związane zwrotem zaczepnym sił polskich, które doskonale były wsparte czołgami, kawalerią konną i oddziałami opancerzonymi. W tym też czasie, reszta wojsk polskich przeszła do kontrofensywy przez całą długość frontu. Armia generała Sikorskiego która uderzała na wroga znad Wkry, rozbiła XV i III armię bolszewicką. Wskutek braku łączności z dowództwem i totalnego zmęczenia żołnierzy, większa część wojsk bolszewickich przeszła do nieskoordynowanego odwrotu. Bolszewicy nie mogąc się przebić na wschód, przekroczyli granicę niemiecką gdzie zostali internowani.
Cała Europa musi pamiętać, że w dniu 15 sierpnia 1920 roku, Polacy zatrzymali nawałę bolszewicką na Stary Kontynent. Tego dnia, Polacy celebrują Dzień Wojska Polskiego. W tym czasie bowiem uczestniczą w koncertach i uroczystych akademiach.
EWA MICHAŁOWSKA – WALKIEWICZ
