To on zaślubiał Polskę z Bałtykiem w dniu 10 lutego
Ojciec Błękitnej Armii
Józef Haller von Hallenburg, przyszedł na świat dnia 13 sierpnia 1873 roku w Jurczycach. Zmarł on w dniu 4 czerwca 1960 roku w Londynie. Był to Generał Broni Wojska Polskiego oraz Naczelny Dowódca wszystkich Wojsk Polskich.
Był komendantem Legionów
Od dnia 4 października 1918 roku, Józef Haller był komendantem Legionów Polskich. Był on także ministrem bez teki w drugim rządzie Władysława Sikorskiego. Gdy wybuchła wojna polsko -bolszewicka w roku 1920, był on dowódcą Frontu Północnego. Józef Haller jako wybitny znawca sztuki wojennej, pełnił obowiązki Generalnego Inspektora Armii Ochotniczej Polskiej. Był on też Prezesem Rady Naczelnej Stronnictwa Pracy oraz Komendantem Polowych Drużyn Sokolich. Z biegiem lat, dostąpił on funkcji przewodniczącego ZHP oraz prezesa Komitetu PCK. Jako wybitny działacz polityczny i społeczny, został kawalerem Orderów Orła Białego i Virtuti Militari.
Pochodzenie generała Hallera
Był trzecim z kolei dziecko arystokraty-ziemianina Henryka i Olgi z domu Tretter. Do dziewiątego roku życia, Józef wychowywał się wraz z licznym rodzeństwem we Lwowie. Należał obok innych członków rodziny do Sodalicji Mariańskiej. Wielki wpływ na osobowość późniejszego generała Hallera, wywarła atmosfera patriotyzmu i głębokiej religijności rodzinnego domu. Wartości, które go ukształtowały, określiły w pełni jego późniejszą działalność na rzecz Ojczyzny. Ojciec Hallera, pan Henryk brał udział w powstaniu styczniowym. Zaś dziadek Józefa, ze strony matki był kapitanem Wojska Polskiego w dobie powstania listopadowego i kawalerem Orderu Virtuti Militari. Po ukończeniu studiów, Józef Haller został mianowany w dniu 18 lipca 1895 roku, na stopień podporucznika i rozpoczął służbę w 11 Pułku Artylerii Polowej we Lwowie.
Wizerunek gen. Józefa Hallera na jednym z plakatów propagandowych z okresu wojny polsko-bolszewickiej. /pl.wikipedia.org
I wojna światowa
Wybuch wojny stał się sygnałem do mobilizacji członków wszystkich polskich paramilitarnych organizacji patriotycznych. Dnia 27 sierpnia 1914 roku, został wydany specjalny rozkaz formowania z Legionów Polskich tak zwanego Legionu Wschodniego. Józef Haller, był głównym organizatorem tej formacji powstającej z połączenia Drużyn Polowych. Józef Haller objął dowództwo nad żołnierzami, którzy chcieli kontynuować walkę z Rosją w Legionach Polskich. W dość trudnych warunkach terenowych i klimatycznych Brygada Józefa Hallera, wspomagała obronę przełęczy karpackich i broniła wojskom rosyjskim dostępu na Węgry. W dniu 15 lutego 1918 roku, otrzymał on przydział na dowódcę nowo sformowanej 5 Dywizji Strzelców Polskich. Dwa miesiące później, otrzymał nominację na stopień generała.
Rok 1918
Józef Haller w Paryżu, powołał do istnienia Błękitną Armię walczącą o wolność Polski. Zakończenie wojny nie przerwało rozbudowy tej armii, zwanej zwyczajowo „Armią Hallerczyków”. Jej liczebność wynosiła ostatecznie 68 tysięcy polskich żołnierzy. Uzbrojona ona została w całości przez Francję, a dzięki regularnym ćwiczeniom taktycznym osiągnęła wysoką sprawność bojową. Pierwszy pociąg transportujący oddziały Hallerczyków do Polski, przekroczył granicę w nocy z 19 na 20 kwietnia 1919 roku. Józef Haller wysłał z Leszna Wielkopolskiego depeszę do Józefa Piłsudskiego informującą go o tym fakcie.
Rok 1920
W czasie Bitwy Warszawskiej, Józef Haller dowodził Frontem Zachodnim. Wchodził też w skład Rady Obrony Państwa. Po wybuchu II wojny światowej, przedostał się przez Rumunię do Francji, gdzie oddał się do dyspozycji tworzącego się rządu generała Władysława Sikorskiego. Józef Haller przewodniczył tam Międzyministerialnej Komisji Rejestracyjnej. W pierwszych dniach listopada 1939 roku, wszedł w skład rządu jako minister bez teki. Po upadku Francji w roku 1940, przedostał się do Wielkiej Brytanii. Tam w latach 1940–1943 pełnił funkcję Ministra Oświaty w Polskim rządzie na Uchodźstwie.
Obraz „Zaślubiny Polski z morzem” (1931) Wojciech Kossak (1857–1942)/pl.wikipedia.org
Haller i zaślubiny Polski z morzem Bałtyckim
Zaślubiny odbyły się w dniu 10 lutego 1920 roku w Pucku, w roku kiedy odparte były w naszym kraju ataki bolszewickie, zagrażające wolności naszej Ojczyzny. Akt zaślubin odbył się poprzez wrzucenie pierścienia do morza. Tego dnia, przed zaślubinami, miało miejsce spotkanie Józefa Hallera oraz delegacji władz Polski w Gdańsku z tamtejszymi Polakami, którzy ofiarowali na ręce generała dwa platynowe pierścienie. Pierścienie te były sfinansowane przez polskich bogatych gdańszczan, na przykład przez rodzinę Leszczyńskich oraz Raciniewskich. Podczas ceremonii jedynymi żołnierzami, którzy wjechali konno do morskiej wody Bałtyku, byli Józef Haller i Władysław Zakrzewski. Pan Zakrzewski wypowiedział znamienne słowa…oto dziś dzień krwi i chwały. Jest on dniem wolności, bo rozpostarł skrzydła Orzeł Biały nie tylko nad ziemiami polskimi, ale i nad morzem polskim (…) zawdzięczamy to przede wszystkim Miłosierdziu Bożemu, a potem wszystkim, którzy w walce nie ustawali…
Ewa Michałowska -Walkiewicz
