Generał dywizji Wojska Polskiego
Bronisław Bojarski, przyszedł na świat 6 października 1853 roku w Warszawie. Zmarł on dnia 25 lutego 1923 roku również w Warszawie. Był to generał Dywizji Wojska Polskiego. Pochodził on z rodziny szlacheckiej, pieczętującej się herbem Sas. Redakcja Polish News wraz z Towarzystwem Patriotycznym Renesans ze Skarżyska -Kamiennej wybrała się do Opatowa, aby tam podziwiać galerię obrazów wspominającą między innymi wybitnych polskich bohaterów, w tym polską generalicję okresu II Rzeczpospolitej. Ciekawie nam opowiadał o naszej historii pan Ireneusz Kuśmider literat i nauczyciel z Krynek.
Pochodzenie
Bronisław Bojarski, był synem Ludwika i Idy z de Whit’hów. Ukończył on Nikołajewską Szkołę Kawalerii w Petersburgu. Od roku1876, Bojarski pełnił służbę w 13 Włodzimierzowskim Pułku Ułanów Jego Imperatorskiej Wyskości Wielkiego Księcia Michaiła. Szybko awansował on od korneta do podpułkownika. Dowodził w tym pułku 1 szwadronem. Dnia 4 kwietnia 1900 roku, objął on dowództwo Krymskiego Dywizjonu, pododdziału kawalerii stacjonującego w Symferopolu, w którym służyli Tatarzy Krymscy. Dnia 22 marca 1901 roku, został on dowódcą 9 Jelizawietgradzkiego Pułku Dragonów. W roku 1907, Bojarski awansowany został na generała majora ze starszeństwem i jednocześnie mianowany został dowódcą 1 Brygady 8 Dywizji Kawalerii. Jej dowództwo mieściło się w Odessie. W dniu 27 sierpnia 1913 roku, został reaktywowany i przydzielony do Ministerstwa Imperatorskiego Dworu. Po dniu 10 lipca 1916 roku, został przeniesiony w stan spoczynku. Od 1917 roku do maja 1918, powrócił on do służby wojskowej i walczył w 1 Korpusie Polskim w Rosji.
Gdy nastała wolna Polska
W dniu 3 grudnia 1918 roku, Bronisław Bojarski, został formalnie przyjęty do Wojska Polskiego w stopniu generała porucznika i przydzielony do Rezerwy Personalnej. Dnia 28 maja 1919 roku, został on przewodniczącym Komisji Odbioru Materiałów Armii Polskiej we Francji. Z czasem Bojarski został przewodniczącym Komisji Likwidacyjnej Armii Polskiej we Francji. Z dniem 1 kwietnia 1921 roku, przeniesiony został w stan spoczynku, w stopniu generała porucznika. Zmarł 25 lutego 1923 roku, w Warszawie po długotrwałej chorobie. Został pochowany na cmentarzu powązkowskim.
Ewa Michałowska – Walkiewicz
