Konkurs był adresowany do dziennikarzy publikujących w krajowych i polonijnych gazetach i czasopismach, rozgłośniach radiowych i stacjach telewizyjnych, portalach internetowych. Celem konkursu było pokazanie awansu społecznego i zawodowego osób polskiego pochodzenia, zwłaszcza gdy po wejściu Polski do Unii Europejskiej otworzyły się przed Polakami możliwości studiowania i pracy poza Macierzą.
5 lutego 2015 roku na uroczystości ogłoszenia wyników konkursu i wręczeniu nagród obecni byli – marszałek Senatu Bogdan Borusewicz, wicemarszałek Senatu Maria Pańczyk – Pozdziej, senatorowie Komisji Emigracji i Łączności z Polakami za Granicą.
Na konkurs napłynęło 45 prac, najwięcej z dotychczasowych 12 edycji. Ich autorami są dziennikarze z Wielkiej Brytanii, Niemiec, Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej, Litwy, Ukrainy oraz z Polski. Zdecydowana większość prac była publikowana w mediach elektronicznych. Dominowały stacje radiowe. Wszystkie nadesłane prace cechował wysoki poziom zarówno pod względem merytorycznym, jak i z punktu widzenia warsztatu dziennikarskiego. Warto podkreślić duże zainteresowanie konkursem wśród dziennikarzy publicznego radia. Swoje reportaże nadesłały regionalne rozgłośnie polskiego radia w Szczecinie, Koszalinie, Białymstoku, Poznaniu, Zielonej Górze, Krakowie, Rzeszowie, Katowicach, a także jedna z anten Polskiego Radia w Warszawie.
Kapituła oceniająca nadesłane na konkurs prace w składzie: Maria Pańczyk-Pozdziej, wicemarszałek Senatu, przewodnicząca kapituły, redaktor Tadeusz Belerski, Marek Traczyk, prezes Stowarzyszenia Polskich Mediów oraz Aleksandra Leicht, Grzegorz Jaczyński i Zdzisław Iwanicki w Kancelarii Senatu, skorzystała z prawa innego podziału nagród niż to było opublikowane w Regulaminie Konkursu.
Decyzją jury przyznano I, II i III nagrodę oraz wyróżnienia w następujących wysokościach:
• 1 x I nagroda – 7000 zł
• 1x II nagroda – 5000 zł
• 1xIII nagroda – 4000 zł
• 3x wyróżnienia -2000 zł
Kapituła konkursu przyznała trzy równorzędne wyróżnienia.
Za reportaż radiowy pt.: „Kim pan jest panie Oskarze?” wyemitowany w Polskim Radiu Katowice pierwsze wyróżnienie otrzymała Anna Dudzińska. To opowieść o młodym, wybitnie zdolnym architekcie, designerze, który robił karierę w Szwajcarii. Jednak po 14 latach zdecydował się wrócić do Polski i uruchomić we Wrocławiu i Zielonej Górze produkcję niezwykłych przedmiotów. Oskar Zięba jest twórcą jednej z najnowocześniejszych technologii obróbki stali. Opis technologii FIDU, czyli rodzaju deformacji pod wpływem ciśnienia wewnętrznego znalazł w podręcznikach dla inżynierów. Jest zdobywcą wielu prestiżowych nagród w dziedzinie designu. Jego niezwykłe meble, przedmioty znajdują zbyt na całym świecie. Jak sam mówi – dzieciństwo w Polsce nauczyło go kreatywności, a zamiłowanie do pracy w metalu odziedziczył po dziadku kowalu.
Drugie wyróżnienie kapituła przyznała Magdalenie Grzymkowskiej za teksty opublikowane na łamach londyńskiego „Dziennika Polskiego i Dziennika Żołnierza”.
Opisuje w nich młodych ludzi, którzy w poszukiwaniu lepszego życia, zrobienia międzynarodowej kariery wyjechali do Anglii. Pokazuje ich drogę zawodową, pasje i zainteresowania, ale też jak powoli wrastają w nowe otoczenie, pracują na szacunek dla Polski i Polaków na obczyźnie i jednocześnie nie zapominają o swojej ojczyźnie. Chętnie spędzają czas w gronie Polaków m.in. uprawiając wspólnie sport, co przyczynia się do integracji polskiego środowiska i rozwoju polonijnego życia. Wielu z tych młodych ludzi, którzy osiągnęli sukces zawodowy i finansowy rozważa powrót do Polski. Bohater jednego z artykułów mówi: „nie muszę już pracować dla pieniędzy, teraz mogę rozwijać się twórczo, a Kraków, skąd pochodzę, ma właśnie taką atmosferę. Londyn przegrywa konkurencję z innymi, przyjaźniejszymi rodzinom miastami w Polsce”.
Jury postanowiło także przyznać wyróżnienie Andrzejowi Godlewskiemu za reportaże wyemitowane na antenie TVP Białystok. Autor podąża śladami Podlasian, którzy wyjechali do Stanów Zjednoczonych w poszukiwaniu lepszego życia i osiągnęli sukces zawodowy i finansowy, ale idzie także śladami tych, którzy urodzili się w USA, a jednak czują się Polakami i pracują na pozycję Polonii. Bohaterowie reportażu sami zaangażowani w lokalne życie polityczne oraz w sprawy społeczne boleją nad tym, że Polacy w USA są bierni. Nawet nie biorą udziału w wyborach stanowych.
Trzecią nagrodę jury przyznało Sławie Ratajczak z Hamburga w Niemczech za serię artykułów opublikowanych na portalu internetowym POLONIA VIVA.
Bohaterowie tych publikacji to „szczęśliwi emigranci”. Polacy, którym powiodło się za granicą, ale największe zadowolenie mieli wtedy, gdy zdobyte doświadczenie, pieniądze i sławę mogli wykorzystać w kraju. Autorka opowiada też o artystach, muzykach, którzy zdobyli sławę za granicą. Zapewne też w kraju odnieśliby sukces, ale dla artystów ważna jest wolność i doświadczenie. ”Czasem trzeba szukać i wędrować, by odkryć w sobie moc” – mówią. Kultura nie zna granic. Artyści nie czują się emigrantami – są obywatelami wspólnej Europy.
Drugą nagrodę otrzymały Halina Ostas i Maria Wieczorkiewicz za cykl audycji radiowych wyemitowanych w Polskim Radiu dla Zagranicy pt. „Spotkania z Polonią – różne barwy sukcesu”. Jest to cykl audycji poświęconych polskim emigrantom, to opowieść o udanym i ciekawym życiu poza Polską. Bohaterowie audycji z powodzeniem realizują się w wielu dziedzinach: nauce, bankowości, biznesie, kulturze i sporcie. Każdy z nich przeszedł indywidualną drogę, ale na swoje osiągnięcia zawodowe i osobiste patrzy z polskiej perspektywy. Polska jest bowiem dla nich ważnym punktem odniesienia, choć reprezentują różne pokolenia i środowiska. Dr Joanna Bagniewska to zoolog, wykładowczyni na brytyjskich uniwersytetach, absolwentka Szkoły Liderów Polonijnych. Swoimi dokonaniami udowodniła, że młoda polska uczona może z powodzeniem prowadzić badania naukowe w Wielkiej Brytanii, Nowej Zelandii i Australii. Władysław Kozakiewicz – wybitny polski lekkoatleta, mistrz olimpijski z Moskwy, reprezentuje starszą generację emigracji. W latach 80-tych wyjechał do Niemiec, gdzie z powodzeniem promuje sport i wychowuje młodzież. Dorota Zimnoch – prezes Polish City Club w Wielkiej Brytanii. Pracuje w londyńskim City, ale mogłaby wszędzie. Czekają na nią światowe korporacje w Europie, Ameryce i Azji. O osiągnięciach w dziedzinie kultury, a zwłaszcza teatru może mówić Maria Nowotarska – założycielka polskiego teatru w Toronto. Wybitna aktorka Teatru Słowackiego w Krakowie, przed laty opuściła tę scenę i rozpoczęła nowy rozdział artystycznego życia w Kanadzie. Alina i Piotr Winiarscy – założyciele firmy Poland Germany Consult, działającej w Berlinie, połączyli polską fantazję z niemiecką precyzją. Ich firma wspiera polskich przedsiębiorców na niemieckim rynku. Nina Demetradze – wicedyrektorka Polskiej Szkoły im. św. Królowej Jadwigi w Tbilisi, wyrosła w kulturze polskiej, gruzińskiej i włoskiej. Za swój sukces uznaje pracę na rzecz Polonii w Gruzji. Gerwazy Longher – od 12 lat reprezentuje polską mniejszość w rumuńskim parlamencie. Swoją pracą przyczynia się do rozwoju życia polonijnego na rumuńskiej Bukowinie. Aleksandra Ziółkowska – pisarka i dziennikarka, członkini Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i amerykańskiego Pen Clubu. Często nagradzana za swoją twórczość w Polsce i za granicą. To dzięki niej amerykański czytelnik może poznać wiele wątków z polskiej trudnej historii. Katy Carr to młoda brytyjska piosenkarka o polskich korzeniach. Jest zakochana w polskiej historii, którą w oryginalny sposób przedstawia w swoich piosenkach. To bohaterowie cyklu „Spotkania z Polonią – różne barwy sukcesu”. Są przedstawicielami współczesnej polskiej emigracji, która doskonale odnajduje się w świecie, nie zapominając o swoich korzeniach.
Pierwszą nagrodę jury przyznało Cezaremu Galkowi za reportaż radiowy pt. „Historia z Chopinem w tle” wyemitowany w programie regionalnym Radia Zachód w Zielonej Górze.
Bohaterem reportażu jest Marek Keller, marchand sztuki współczesnej, kolekcjoner, największy darczyńca Muzeum Fryderyka Chopina. To opowieść o człowieku, który karierę zawodową rozpoczął w Zespole Artystycznym Wojska Polskiego, a kiedy kierownictwo Zespołu Pieśni i Tańca Mazowsze ogłosiło nabór – zgłosił się i zdał egzamin. Wtedy Mira Sygetyńska powiedziała mu: gdy skończysz wojsko możesz przyjeżdżać. Wkrótce został członkiem zespołu. Odbył z Mazowszem wiele podróży artystycznych po Francji, Portugalii, Włoszech. Bohater reportażu tak wspomina ten czas: „Bardzo odpowiadał nam zapach zgniłego Zachodu. Wszyscy o tym zapachu marzyliśmy”.
To były lata 70 –te. Nie chciał zostać na Zachodzie podczas tournée, by nie zawieść pani Miry. Po powrocie do kraju wyjechał na urlop do Stanów, gdzie miał rodzinę. Nie chciał żeby ktoś go utrzymywał, więc podjął pracę. W zakładzie odzieżowym prasował spodnie. Podczas pobytu w Stanach zainteresował się sztuką. Wróciwszy do Europy, we Francji poprosił o azyl. W konsulacie złożył wniosek o rezygnacji z polskiego obywatelstwa. Konsul oświadczył mu, że nie jest już Polakiem, bez próby rozmowy i wysłuchania powodów takiej decyzji. W Paryżu pomaga rodakom, których stan wojenny zastał za granicą, w uzyskaniu azylów politycznych w Australii, Nowej Zelandii, Kanadzie. Jednocześnie szuka pomysłu na swoje życie. Wtedy poznaje jednego z najwybitniejszych meksykańskich malarzy i rzeźbiarzy Juana Soriano, staje się marchandem i w końcu odnosi ogromny sukces – zawodowy, towarzyski, finansowy, ale co najważniejsze potrafi dzielić się tym sukcesem z Polską. Z czasem doskwiera bohaterowi reportażu fakt, że kiedyś zrzekł się polskiego obywatelstwa, co ułatwiło mu karierę i prowadzenie interesów, a także to, że nie było go w kraju, gdy Polacy walczyli o wolną i demokratyczną ojczyznę. Więc zaczął spłacać dług wobec Polski. Kupował na aukcjach listy Chopina, przekazując je Muzeum Fryderyka Chopina w Warszawie. Swoją hojnością przebił Artura Rubinsteina. Marek Keller otrzymał ponownie polskie obywatelstwo i jak sam mówi: „gdziekolwiek jestem wszędzie jest Polska…. jestem szczęśliwy i jeśli mogę trochę szczęścia przekazać innym, to czegóż więcej oczekiwać od życia”.
Oprawę artystyczną uroczystości przygotowały panie Vlasta Traczyk oraz Tatsiana Trayanouskaya. Obie panie mają kartę Polaka i są studentkami uczelni muzycznych w Polsce.
Źródło: http://ttg.com.pl/