Muzeum Literackie im. Józefa Czechowicza
Pamięci Józefa Czechowicza
Muzeum Literackie im. Józefa Czechowicza jest oddziałem Muzeum Lubelskiego oczywiście w Lublinie. Projekt jego utworzenia zrodził się pod koniec lat pięćdziesiątych w lubelskim środowisku literackim. Z propozycją jej utworzenia wystąpili jako pierwsi Stanisław Fita i Lech Ludorowski.
Zbiory Tadeusza Kłaka
W latach 1963-1965, Tadeusz Kłak jako kierownik Muzeum Bolesława Prusa w Nałęczowie, zebrał ogromną ilość dokumentów, listów oraz rękopisów Józefa Czechowicza. Na podstawie tych zbiorów pan Kłak opracował pierwszy projekt wystawy muzealnej. Muzeum zostało otwarte 9 września 1968 roku w dwudziestą dziewiątą rocznicę śmierci tego polskiego poety.
Przy ulicy Narutowicza
Przez trzydzieści lat muzeum to mieściło się w poklasztornym budynku przy ulicy Narutowicza 10. W 1999 roku utraciło swoją dotychczasową siedzibę, by znaleźć się w Dworku Wincentego Pola. Od roku 2002 zainaugurowano jego działalność w kamienicy przy ulicy Złotej 3 w Lublinie.
Rękopisy Czechowicza
Muzeum to prezentuje rękopisy i różne materiały wydawnicze związane z życiem i twórczością Józefa Czechowicza. Ponadto Muzeum posiada w swoich zbiorach bogate materiały innych pisarzy związanych z Lubelszczyzną. W tym są eksponowane utwory Czesława Miłosza, Wisławy Szymborskiej, Zbigniewa Herberta, Juliana Tuwima i innych.
Dokumentacja fotograficzna
W zbiorach tych znajduje się również obszerna dokumentacja fotograficzna lubelskiego życia literackiego, przebogaty księgozbiór i szereg czasopism, pamiątek oraz druków okolicznościowych.
Kim był Józef Czechowicz
Józef Czechowicz, urodził się dnia 15 marca 1903 w Lublinie, jako czwarte dziecko Pawła i Małgorzaty z Sułków. Dzieciństwo swoje mały Józek spędził w suterenie przy ulicy Kapucyńskiej 3. Było to służbowe mieszkanie jego ojca, który pracował jako woźny w Banku Handlowym. W roku 1912 ojciec zmarł, a jego posadę objęła matka. W roku 1913 Czechowicz rozpoczął naukę w rosyjskojęzycznej jedenastoklasowej szkole elementarnej.
Starania matki
Dzięki staraniom matki i rodzeństwa, Józef umiał wówczas czytać i pisać po polsku. W 1920 roku, jako ochotnik wyruszył na wojnę polsko-bolszewicką. Po trzech miesiącach, powrócił on do szkoły, którą ukończył w roku 1921. Następne ukończył on Wyższy Kurs Nauczycielski w Lublinie oraz studia w Instytucie Pedagogiki. Po studiach rozpoczął pracę jako nauczyciel we wsi Słobódka.
W „Reflektorze”
W 1923 roku, Czechowicz był współtwórcą czasopisma literackiego „Reflektor”. Tam zadebiutował utworem pod tytułem „Opowieść o papierowej koronie”. Spełniał się on zarówno jako nauczyciel jak też i literat. Józef Czechowicz zginął dnia 9 września 1939 roku, podczas bombardowania Lublina.
Ewa Michałowska- Walkiewicz
