Muzyka ludowa, zarówno wykonywana na instrumentach jak też i śpiewana, to jeden z najstarszych przejawów kultury duchowej każdej grupy etnicznej. Miała ona odwieczny związek z codziennym i religijnym życiem ludzi. Przetrwała ona szczególnie na wsi. W miastach funkcjonują profesjonalne zespoły specjalizujące się uprawianiem muzyki ludowej, przy okazji muzyce tej towarzyszy śpiew, akompaniament instrumentów ludowych, a przede wszystkim taniec. Występy kapel ludowych nadal cieszą się ogromną popularnością podczas większych uroczystości. Jak nam podają źródła historyczne
Muzykę ludową charakteryzuje znaczna wielość rozmaitych jej wersji, a także naturalna skłonność do tworzenia różnych możliwości jej wykonania. Lud od zawsze tworzył własne melodie, ale też przekształcał inne znane melodie stosownie do własnych wymagań. Dźwięk różnych melodii, przekazywany był drogą zapamiętywania, a nie nutowego zapisu. Muzyka ludowa nie posiada rozbudowanej teorii, w tym tak zwanej estetyki brzmienia. Cechy typowe wyłącznie dla muzyki ludowej to: wykonywanie przede wszystkim przez amatorów, główny sposób utrwalania i dystrybucji to rzecz jasna tylko wyłączny przekaz ustny.
Jedak przy takiej muzyce też możemy się bawić. Jest ona często źródłem wspomnień i nostalgicznego myślenia. To w niej zawarte są wątki patriotyczne, historyczne i oczywiście naturalistyczne. Jest ona podstawą naszej bytności i przywiązania do polskiej ziemi.
Ewa Michałowska -Walkiewicz
