Od dawna w Polsce, w sposób bardzo szczególny celebrowano nadejście Bożego Narodzenia. Sprzątano wówczas dokładnie mieszkania, obejście gospodarskie, a także trochę w magiczny sposób dbano o zdrowie bliskich domowników. Szczególnie to czyniono, gdy święty Gracjan w dniu 18 grudnia obchodził swoje imieniny.
Z pierwszą zorzą
Gdy na niebie po ciemnej nocy, zaczęła przecierać się jasność pierwszej zorzy, dnia 18 grudnia gospodarze wychodzili ze swoich domów, by oddać pokłon Najświętszemu Bogu. Zanoszono wówczas na głos swoje modlitwy do Niego, a także i podziękowania za wszelką opatrzność i błogosławieństwo.
Trzepać białe obrusy
Kolor biały, od zawsze był symbolem niewinności i czystości. W dzień imienin Gracjana, młode dziewczyny już od rana trzepały białe obrusy i prześcieradła, aby w ten sposób zapewnić sobie klarowność wszystkich sytuacji w jakich się one znajdą w życiu.
Rybak z siecią
Mieszkańcy Pomorza, wierzyli z całego serca, że gdy w dniu 18 grudnia zobaczyli rybaka z siecią, na pewno przez okres Świąt Bożego Narodzenia oraz Nowego Roku, będą mieli zapewnione zdrowie i wszelką pomyślność. Zatem już od najwcześniejszych godzin rannych, wychodzili oni nad brzeg morza, wypatrując rybaka, który z siecią udał się tego dnia na połów ryb. Ale z biegiem czasu, gdy grudniowe dni coraz bardziej ściskały mrozem, mieszkańcy Pomorza, nie bardzo chcieli już wychodzić rankiem nad brzeg morza, zatem kazali sobie wystrugać figurkę rybaka z siecią, która wierzyli, tak samo jest zwiastunem szczęścia.
Ogrodowe lwy
Lew jest symbolem czegoś mocnego, odważnego, nie znającego nigdy uczucia trwogi. W dzień imienin Gracjana, bogatsi mieszkańcy dawnej Polski, wychodzili do swoich ogrodów, by pogłaskać po bujnej grzywie kamiennego lwa, na znak obfitującego szczęścia w roku przyszłym.
Słowo Gracjan oznacza delikatny, zmysłowy i subtelny w czynach. Aby zatem dodać sobie trochę odwagi do zmagania się z wszelkimi przeciwnościami losu, ludzie tuż przed świętami grudniowymi, trochę pomagali swojemu losowi, w dzień imienin tego delikatnego patrona ludzkiego losu
Ewa Michałowska – Walkiewicz
[email protected]
