„Panowie, od zawsze uważałem, że futbol zawodowy jest jak łańcuch. Liga nie jest mocniejsza, niż jej najsłabsze ogniwo, a ja byłem tym słabszym ogniwem tak długo, że należy to wiedzieć. Każdego roku bogaty staje się bogatszy, a biedny staje się biedniejszy. Na koniec każdego sezonu sugeruję utworzenie puli złożonej z dostępnych zawodników akademickich. Później przeprowadzimy selekcję w odwrotnej kolejności do pozycji w tabeli – drużyna najsłabsza wybiera jako pierwsza. Będziemy wybierać runda po rundzie, aż wykorzystamy zasoby graczy akademickich”. – Powiedział Bell w 1935r. na spotkaniu właścicieli.
Inicjatywę założyciela Eagles szybko wprowadzono w życie. Już w następnym 1936 roku w Ritz-Carlton Hotel przeprowadzono pierwszy nabór do ligi zawodowej. Jego wyniki zaskoczyły wszystkich.
Absolwenci szkół wyższych nie garnęli się do gry na poziomie zawodowym. Z powodu zbyt niskich zarobków wybierali inną, jak najmniej związaną z futbolem drogę kariery. Tak jak pierwszy wybór w historii Draftu – Jay Berwanger z Uniwersytetu Chicago. Zdobywca Nagrody Heismana odmówił gry dla Filadelfia Eagles przyjmując posadę pracownika w przemyśle tworzyw sztucznych. O Berwangera próbowali walczyć jeszcze Bears, którzy otrzymali od Orłów prawa do zawodnika, lecz sam zainteresowany zażądał 25 tys. dolarów za 2 lata gry, co znacznie przewyższało możliwości George’a Halasa. Ironią losu żaden z dziewięciu wyborów (pierwszy draft składał się z dziewięciu rund) Eagles nigdy nie trafił do NFL. Podobne problemy dotknęły Pittsburgh Pirates (od 1940r. Steelers). Wyselekcjonowany z nr trzecim quarterback William Shakespeare odrzucił możliwość gry w NFL i postanowił zarabiać na chleb w świecie biznesu. Ostatecznie za pierwszego debiutanta uznaje się Riley’a Smitha z Alabamy, który trafił do Boston Redskins (w następnym roku franczyza przeniosła się do Waszyngtonu).
Bert Bell musiał połknąć łyżkę dziegciu. Draft miał zrewolucjonizować futbol i przyciągnąć więcej fanów chętniej zerkających w stronę boisk akademickich. Jednak nic takiego miejsca nie miało i fani NFL nadal narzekali na nudę. Do końca II Wojny Światowej tylko cztery zespoły kończyły sezon na najwyższym stopniu podium. Puchar na zmianę trafiał do Chicago, Nowego Jorku, Bostonu i Green Bay. Znudzeni fani otrzymali kolejne futbolowe alternatywy.
W latach 1936-37 i 1940-41 z NFL rywalizowały dwie ligi American Football League. W obu rozegrano zaledwie dwa sezony. Pomimo społecznego biadolenia fanom nie przeszkadzała ciągła rywalizacja tych samych drużyn, co potwierdziła szybka degradacja lig opozycyjnych do National Football League. Liga NFL dbając o fana stworzyła w 1939r. pierwszy Pro Bowl (Mecz Gwiazd), w którym mistrzowie kraju – Giants – podejmowali drużynę złożoną z najlepszych zawodników innych ekip.
Po wprowadzeniu draftu Bert Bell nie miał łatwego życia. Jego Eagles przez kolejne cztery sezony zajmowali co najwyżej przedostatnie miejsce w swojej dywizji. Do Bella także należy niechlubny rekord 0.190% wygranych meczów ze wszystkich rozegranych pod wodzą jednego trenera sprawującego pieczę nad zespołem przez co najmniej pięć lat.
„Odbywa się on w kwietniu każdego roku. Draft przebiega w 7 rundach. Trwa on przez jeden weekend, a co za tym idzie podzielony jest na 2 tury: pierwszą (rundy od 1 do 2) w sobotę i drugą (rundy od 3 do 7 w niedziele). Drużyny wybierają zawodników w kolejności odwrotnej do wyników z poprzedniego sezonu (oznacza to, że ostatnia drużyna poprzedniego sezonu, będzie wybierała jako pierwsza). Podczas Draftu, kluby mogą wymieniać się (lub sprzedawać): swoimi kolejkami w różnych rundach, zaciągniętymi zawodnikami, albo kupować za pieniądze jedno i drugie. Zawodnik, który zostanie zaciągnięty przez daną drużynę, ma rok na negocjacje kontraktu. Jeśli po upływie tego czasu nie uda mu się dojść do porozumienia z klubem, automatycznie przystępuje do następnego zaciągu i może zostać wybrany przez inny zespół”.
Artykuł napisany na podstawie: “NFL – Shmoop US history guide” oraz
“Tailgating, Sacks, and Salary Caps – How the NFL Became the Most Successful Sports
League in History.”
Piotr Bera
Zdjęcie dzięki uprzejmości Pennsylvania State Archive.