Palmiry. Kobiety prowadzone na egzekucję / pl.wikipedia.org
Zbrodnia w Palmirach na obrzeżach Puszczy Kampinoskiej
Pamiętamy…
Zbrodnia w Palmirach, to szereg zbiorowych egzekucji, dokonanych przez niemieckiego okupanta na ludności polskiej w okresie II wojny światowej. Te okrutne egzekucje działy się na obrzeżach Puszczy Kampinoskiej.
Na przełomie lat
Między końcem roku 1939 a lipcem roku 1941, esesmani oraz funkcjonariusze policji niemieckiej rozstrzelali w Palmirach około 1700 obywateli polskich. Wśród zamordowanych było bardzo dużo osób należących do elity politycznej. Palmiry stanowią zatem najbardziej znany symbol polskiej martyrologii tuż obok Katynia.
Cmentarz w Palmirach / https://pl.wikipedia.org
Polana Śmierci
Na miejsce tych masowych egzekucji Niemcy wyznaczyli polanę w okolicach wsi Palmiry, zwaną odtąd „Polaną Śmierci” lub „Polaną Polskiej Krwi”. Przed wojną znajdowały się w tym miejscu składy amunicji, które miejscowa ludność zwyczajowo nazywała „prochownią”. Przygotowując teren do wspomnianych akcji, Niemcy wycięli drzewa i poszerzyli tę polanę. Przed każdą egzekucją tak zwane doły śmierci kopała kwaterująca w pobliżu Palmir, niemiecka młodzież z Hitlerjugend lub pomocnicze oddziały Wehrmachtu.
Więźniowie z zawiązanymi oczyma sfotografowani przed egzekucją / pl.wikipedia.org/
Egzekucje
Pierwsze egzekucje w Palmirach, Niemcy przeprowadzili w dniach 7 i 8 grudnia 1939 roku. Rozstrzelano wtedy 150 Polaków. Dnia 14 grudnia zamordowano tym razem kolejnych 46 osób, w tym były rozstrzelane dwie kobiety. W większości byli to mieszkańcy Legionowa i Pruszkowa, zabici w odwecie za śmierć niemieckiego burmistrza Legionowa Reinholda Marielkego i jego żony.
Akcja AB
Niemcy bardzo chętnie likwidowali osoby należące do polskiej elity zarówno intelektualnej jak i sportowej czy tez politycznej. Robili to w ramach nadzwyczajnej akcji pacyfikacyjnej zwanej Ausserordentliche Befriedungsaktion – akcja AB. Pierwszą egzekucję w ramach wspomnianej akcji, Niemcy przeprowadzili w dniu 14 czerwca 1940 roku. Zamordowali wtedy oni m.in. historyka dr Karola Drewnowskiego i inżyniera Wacława Koźniewskiego.
Tydzień później
Największa egzekucja na „Polanie Śmierci” miała miejsce tydzień później od wspomnianej. Zamordowano wówczas 358 Polaków. Wśród nich byli politycy, naukowcy, nauczyciele, artyści, prawnicy, lekarze, inżynierowie, sportowcy i księża. Był wśród nich także marszałek Sejmu Maciej Rataj, mistrz olimpijski w biegu na 10 000 metrów Janusz Kusociński, wiceprezydent Warszawy Jan Pohoski, poseł i senator Halina Jaroszewiczowa i poseł Polskiej Partii Socjalistycznej Mieczysław Niedziałkowski.
Walcząc o Warszawę
Warto jest w tym miejscu podkreślić, że słynny sportowiec Janusz Kusociński we wrześniu 1939 roku dzielnie bronił stolicy przed atakami Niemców. Podczas walk odniósł poważne rany, a za bohaterską postawę został odznaczony Krzyżem Walecznych. Niestety nie dowiedział się o tym wyróżnieniu nigdy, a krzyż ten trafił po wojnie do jego rodziny. W Palmirach wraz z „Kusym” czyli zJanuszem Kusocińskim rozstrzelano Agnieszkę Dowbor-Muśnicką młodszą córkę generała Józefa Dowbora Muśnickiego i siostrę Janiny Antoniny Lewandowskiej, jedynej kobiety rozstrzelanej w Katyniu.
Mordów dokonywanych w centrum milionowego miasta, nie można było nie ujawnić. Tak więc i polskie podziemie, potrafiło w należyty sposób pomścić swoich rodaków. Zatem i my potomni, wciąż pamiętamy o naszych Bohaterach, rozstrzelanych tuż pod broniącą się Warszawą.
Ewa Michałowska -Walkiewicz
