Święta Barbara
Barbara jest uznana za świętą męczennicę dziewicę, patronkę trudnej pracy. Wywodziła się ona z pogańskiej rodziny z Heliopolis. Jej trudne życie utożsamiane jest z trudną pracą górniczą.
Przeciw córce
Ojciec Barbary Dioskuros, wysłał ją do Nikomedii, aby tam pobierała stosowne nauki. Zetknęła się tam Barbara, ze Świętą Ewangelią oraz naukami o Jezusie Chrystusie i jego zbawiennej dla ludzi śmierci. Gdy Dioskuros dowiedział się, że Barbara została chrześcijanką, chciał ją zmusić do wyparcia się wiary w Jezusa. Gdy to nie poskutkowało, ojciec Barbary doniósł na nią do władz Heliopolis. Została ona uwięziona w wieży, aby trudne warunki życia zmieniły decyzję młodej dziewczyny. Gdy decyzji Barbara nie zmieniła, na rozkaz ojca została ścięta mieczem w 305 roku.
Zwyczaje związane ze świętem Barbary
Młodzi ludzie, aby uniknąć ciężkiej pracy w swoim życiu, w dniu 4 grudnia idą na poranną mszę, by modlić się do wspomnianej świętej o wszelkie łaski. Kobiety zaś zanoszą kwiaty przed figurę Barbary sądząc, że wspomniana święta pobłogosławi je wykonywaniem lekkiego zajęcia, które będzie im przynosiło należyty dochód. Zapala się w domach każdego górnika świece woskowe przez cały czas jego szychty w kopalni, aby światło świecy i Barbara przyświecało jego ciężkiej pracy.
Ewa Michałowska -Walkiewicz
