Muzeum ” Bitwy pod Grunwaldem” w Stębarku 2 km od Grunwaldu
Polish News na rekonstrukcji
Bitwa pod Grunwaldem została stoczona przez wojska polskie i krzyżackie, w dniu 15 lipca 1410 roku. Na polach wsi Grunwald miała zatem największa w historii średniowiecznej Europy, bitwa między siłami dowodzonymi przez Wielkiego Mistrza Ulricha von Jungingena, a połączonymi siłami polskimi, litewsko-ruskimi i oddziałami czeskimi, pod dowództwem króla Władysława Jagiełły.
Obraz Jana Matejki- Bitwa pod Grunwaldem
Po mszy
Rozpoczęta się wspomniana bitwa, późnym przedpołudniem przez atak krzyżackiej jazdy, odepchnięty w zażartej walce przez wojska króla Jagiełły w kierunku gęstego lasu. Gdy ruszyły na Polaków ciężkie hufce krzyżackie, wpadły one w wilcze doły wykopane przez nich samych. Gdy pierwsza ruszyła litewska lekka jazda księcia Witolda, szybko przemknęła przez wspomniane wilcze doły, umożliwiając Polakom dokonanie pierwszego starcia. Zapędzony przez Polaków do lasu korpus Krzyżaków, umożliwił przeprowadzenie decydującego ataku lekkiej jazdy i ukrytej w zaroślach i lesie piechoty.
Muzeum ” Bitwy pod Grunwaldem” w Stębarku
Ośmiogodzinny bój
Bój grunwaldzki, trwał osiem godzin. Zaskoczone siły zbrojne Krzyżaków, dały się zepchnąć do defensywy, zatem przewagę na placu boju miały wojska dowodzone przez króla Polski i Litwy. Warto jest także dodać, iż przewaga liczebna wojsk krzyżackiej unii, stanowiła poważne zagrożenie dla obozu Władysłąwa Jagiełły. Zatem zwycięstwo naszego króla dodatkowo potęguje umiejętności militarne Polaków.
Rezultat bitwy
Wynik bitwy miał zasadniczy wpływ na stosunki polityczne w ówczesnej Europie. Nie tylko ostatecznie załamał potęgę zakonu krzyżackiego, ale również wyniósł dynastię jagiellońską do rangi najważniejszych na starym kontynencie. Według niektórych historyków, fenomenalny sukces odniesiony głównie siłami polskimi, spowodował poważny kryzys w stosunkach polsko-litewskich i zadecydował o kunktatorskiej postawie króla, który obawiając się nazbyt mocnego wzrostu znaczenia Polski w unii, opóźnił pościg za niedobitkami wojsk krzyżackich i ostatecznie nie zdobył osłabionego Malborka. Po wspomnianej bitwie, nastąpił powolny upadek znaczenia zagranicznych wojsk zaciężnych zakonu krzyżackiego. Widząc dysproporcję sił i przeczuwając niechybną klęskę, sprzymierzeńcy Krzyżaków nie przyjechali na pole bitwy. Wspaniałomyślny gest polskiego króla, który kazał odnaleźć zwłoki Wielkiego Mistrza Ulricha von Jungingena i co ważniejszych braci krzyżackich, by odesłać je z honorami do Malborka, podniósł znaczenie Polski.
Ewa Michałowska -Walkiewicz
