Bitwa Warszawska, miała miejsce w sierpniu 1920 roku. Przed nacierającymi bolszewikami, broniły polskich granic regularne oddziały Wojska Polskiego. Jej najważniejsza potyczka była stoczona w dniu 15 sierpnia. Tego dnia w Polsce obchodzony jest także Dzień Wojska Polskiego, czyli jest to święto tych wszystkich, którzy stali i stoją na straży naszej niepodległości.
Strategia militarna Bitwy Warszawskiej
Ważną rolę odegrała tu strategia polskiego wojska. Polegała ona na odcięciu bolszewikom dostępu do miasta Warszawy. Przeprowadzona ona została przez Naczelnego Wodza Wojska Polskiego Józefa Piłsudskiego. W mistrzowski sposób związał główne siły bolszewickie na przedpolach Warszawy. Wojska obu frontów polskiego i bolszewickiego, oddzielone były od siebie podmokłym terenem, toteż początkowo nie ścierały się one ze sobą.
Prawe skrzydło wojsk Michała Tuchaczewskiego, otrzymało rozkaz opanowania Grudziądza i Torunia, a także powolnego przechodzenia przez Wisłę. Skupienie sił bolszewickich, skierowane zostało na modlińską twierdzę. Podczas trwania walk obronnych, utworzone zostały w rejonie rzeki Wieprz dwie grupy uderzeniowe podporządkowane rozkazom Marszałka Piłsudskiego. W nocy 6 sierpnia 1920 roku, w warszawskim belwederze opracowywano ogólną koncepcję stoczenia tej bitwy. Józef Piłsudski wybrał rejon koncentracji wojsk polskich w okolicy rzeki Wieprz. W nocy z 8 na 9 sierpnia generał Tadeusz Rozwadowski opracował formę ostatecznego planu tej bitwy. Zakładał on dodatkowe wzmocnienie Frontu Północnego i nakładał on na niektóre armie, zadania ofensywne.
Dwie dywizje bolszewickie dnia 15 sierpnia 1920 roku, uderzyły na armię polską pod Radzyminem, przełamując tym samym obronę 11 dywizji podległej rozkazom pułkownika Bolesława Jaźwińskiego. Następnie jedna z nich ruszyła na Pragę a druga na podwarszawską Jabłonnę. Rozpoczęła się tym samym dramatyczna walka. W tym samym czasie reszta wojsk polskich przeszła do kontrofensywy na całej długości frontu. Armia generała Sikorskiego uderzająca znad Wkry, rozbiła XV i III armię bolszewicką. Wskutek braku łączności z dowództwem i totalnego zmęczenia żołnierzy, większa część wojsk wroga przeszła do nieskoordynowanego odwrotu. Część sił bolszewickich, nie mogąc się przebić na wschód, przekroczyła granicę niemiecką gdzie została internowana.
Święto Wojska Polskiego
Dzień Wojska Polskiego to święto Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, obchodzone 15 sierpnia na pamiątkę zwycięskiej Bitwy Warszawskiej, stoczonej w 1920 roku. Święto to jest szczególnie honorowane przez państwo polskie od 1918 roku w znakach, nazwach, ceremoniale i wewnętrznej strukturze, gdzie zawsze podkreślało swój historyczny rodowód i swą tradycję, rozumianą jako trwanie państwa oraz ciągłość istnienia jego zbrojnego ramienia. Kultywowanie tradycji oręża polskiego było jednym z najważniejszych czynników integrujących armię oraz umacniało jej więzi ze społeczeństwem. Szczególnym tego przykładem były święta wojskowe, uroczyście obchodzone w armii w okresie II Rzeczpospolitej.
EWA MICHAŁOWSKA – WALKIEWICZ
