Rodziny ofiar z towarzyszącą im Małżonką Prezydenta RP Anną Komorowską w sobotę przed godz. 11 dojechały do Smoleńska. Najpierw hołd bliskim, którzy zginęli rok temu, oddali przy wraku Tu-154M. Stamtąd przeszli w pobliże brzozy.
Podczas uroczystości głos zabrała Pierwsza Dama Anna Komorowska oraz przedstawiciel rodzin. Następnie odczytane zostały nazwiska wszystkich ofiar, w chwili wyczytywania poszczególnych nazwisk zapalano znicze, z których powstał symboliczny krzyż.
Po odczytaniu wszystkich nazwisk odegrano żałobny hejnał, po czym duchowni różnych wyznań przystąpili do ekumenicznej modlitwy. Następnie Anna Komorowska i przedstawiciele rodzin ofiar katastrofy, w tym Maciej Komorowski, złożyli kwiaty i zapalili znicze pod kamieniem upamiętniającym ofiary. Po zakończeniu oficjalnej części uroczystości Pierwsza Dama rozmawiała z obecnymi w miejscu katastrofy przedstawicielami polskiej społeczności lokalnej.
Bliscy ofiar mieli wtedy kwadrans na osobiste modlitwy i refleksji.
Następnie pielgrzymi, wraz z Pierwszą Damą, udali się do Katynia, by uczcić pamięć pomordowanych przed 71 laty.
Pierwsza Dama Anna Komorowska wraz z przedstawicielami rodzinami ofiar katastrofy smoleńskiej i Rodzin Katyńskich złożyła wieńce na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.
Wcześniej uczestnicy odmówili ekumeniczną modlitwę pod przewodnictwem ks. Mateusza Hebdy, kapelana pomocniczego b. prezydenta Lecha Kaczyńskiego.
“Święty Boże, Święty nieśmiertelny Boże, dawco przebaczenia i miłośniku zbawienia ludzkiego, w pokorze ducha polecamy twemu miłosierdziu dusze spoczywających tutaj. Za życia doczesnego dobry toczyli bój, bieg ukończyli, wiary dochowali” – mówił ks. Hebda.
Następnie głos zabrali duchowni wyznania prawosławnego i ewangelickiego. Po czym uczestnicy uroczystości odmówili modlitwę “Ojcze nasz”.
Potem Anna Komorowska i przedstawiciele rodzin ofiar katastrofy smoleńskiej, w tym m.in. Maciej Komorowski złożyli wieńce, po czym po raz drugi rozbrzmiał w Katyniu Dzwon Pamięci. Uroczystość zakończyło odegranie “Śpij, kolego”.
Przemówienie Pierwszej Damy w Smoleńsku
Drodzy Państwo!
Jesteśmy w miejscu, które już na zawsze pozostanie bolesną ranąw naszych sercach i naszej pamięci. To tutaj 10 kwietnia zeszłego roku rozbił się prezydencki samolot z 96 osobami, które zmierzały do Katynia, by oddać hołd ofiarom mordu sprzed 70 lat.
Jesteśmy tu po raz drugi. Pragnę wyrazić moją głęboką wiaręi nadzieję, że wspólne przeżywanie tragedii przynosi choć częściowo ulgę i ukojenie.
Razem łatwiej jest nam zmierzyć się z ogromem nieszczęścia, które tu się wydarzyło.
Losu nie da się zmienić.
Nie da się zawrócić czasu.
Można zachować pamięć.
Można pomagać sobie wzajemnie.
Można razem się modlić…
Wieczne odpoczywanie racz im dać Panie, a światłość wiekuista niechaj im świeci.
Niech odpoczywają w pokoju wiecznym. Amen.
prezydentpl. (PAP)