Dopiero, Styczeń mroźny, Luty, śniegiem zawiany, Marzec, ostry i groźny, Kwiecień, deszczem oblany, Maj, pachnący jaśminem, Czerwiec, miodem płynący, Lipiec, pijany winem, Sierpień, słońcem gorący, Wrzesień, w dymach zasnuty, Październik, przestawia zegary, Listopad, przywdziewa buty, A już grudzień… Żegna Rok stary.
Nowy Rok Zofia Bukowska
Bez gwiazd noc ciemna nad światem stoi. Pochylony wiekiem ostatni dzień roku odchodzi. Nowy Rok – nieznanych zdarzeń progiem nas wita. Muzyka, śpiewy, zabawa – neonów, fajerwerków blaski. A nam potrzeba jasnej radości. Mały kaganek, iskra – pociechy, wiary i nadziei. Niech plonie do dnia ostatniego Nowego Roku. 1995
U progu Nowego Roku Adam Asnyk
Słyszycie! północ już bije, Rok stary w mgle się rozwiewa, Jak sen przepada…
Krzyczymy: Rok Nowy niech żyje! I rwijmy z przyszłości drzewa Owoc, co wiecznie dojrzewa, a nie opada.
Bywały lata, ach krwawsze, Z rozpaczy jękiem lecące W przeszłości mrok;
A echo powraca zawsze, Przynosząc skargi palące… Precz z smutkiem! Życzeń tysiące Na Nowy Rok!
Spod gruzów rozbitych złudzeń Wynieśmy arkę rodzinną Na stały ląd!
Duchowych żądni przebudzeń, Potęgą stańmy się silną Bacząc by w stronę nas Nie uniósł prąd.
W olbrzymim pokoleń trudzie Budźmy ogniwem łańcucha, Co się poświęca;
Nie marzmy o łatwym cudzie! Najwyższy heroizm ducha Jest walką, co nie wybucha, Pracą bez wieńca.
Uderzmy w kielichy z winem I bratnie podajmy dłonie, Wszakże już czas!
Choć różni twarzą lub czynem, Niech nas duch jeden owionie, Niech zadrży miłością w łonie I złączy nas!
Niech żyją pierwsi w narodzie Jeśli zawsze są pierwsi I w poświęceniu.
Gdy z czasem potrzebną w zgodzie W szlachetnym czynie najszczersi, Swą dumę umieszczą w piersi, A nie w imieniu!
Spełnijmy puchary do dna I życzmy sobie nawzajem Szczęśliwych lat!
Niech myśl powstanie swobodna I światło błyśnie nad krajem! Bogu w opiekę oddajmy Przyszłości kwiat!
Nowy Rok Mickiewicz Adam
Skonał rok stary; z jego popiołów wykwita Feniks nowy, już skrzydła roztacza na niebie; Świat go cały nadzieją i życzeniem wita. Czegoż w tym nowym roku żądać mam dla siebie?
Może chwilek wesołych? – Znam te błyskawice; Kiedy niebo otworzą i ziemię ozłocą, Czekamy wniebowzięcia: aż nasze źrenice Grubszą niżeli pierwej zasępią się nocą.
Może kochania? – Znam tę gorączkę młodości; W platońskie wznosi sfery, przed rajskie obrazy. Aż silnych i wesołych strąci w ból i mdłości, Z siódmego nieba w stepy między zimne głazy.
Chorowałem, marzyłem, latałem i spadam; Marzyłem boską różę, bliski jej zerwania Zbudziłem się, sen zniknął, róży nie posiadam, Kolce w piersiach zostały. – Nie żądam kochania.
Może przyjaźni? – Któż by nie pragnął przyjaźni! Z bogiń, które na ziemi młodość umie tworzyć, Wszakże tę najpiękniejszą córkę wyobraźni Najpierwszą zwykła rodzić i ostatnią morzyć.
O! przyjaciele, jakże jesteście szczęśliwi! Jako w palmie Armidy wszyscy żyjąc społem, Jedna zaklęta dusza całe drzewo żywi, Choć każdy listek zda się oddzielnym żywiołem:
Ale kiedy po drzewie grad burzliwy chłośnie Lub je żądło owadów jadowitych drażni, Jakże każda gałązka dręczy się nieznośnie Za siebie i za drugie! – Nie żądam przyjaźni.
I czegoż więc w tym nowym roku będę żądał? Samotnego ustronia, dębowej pościeli, Skąd bym już ani blasku słońca nie oglądał, Ni śmiechu nieprzyjaciół, ni łez przyjacieli.
Tam do końca, a nawet i po końcu świata, Chciałbym we śnie, z którego nic mię nie obudzi. Marzyć, jakem przemarzył moje młode lata: Kochać świat, sprzyjać światu – z daleka od ludzi.
Pisałem w więzieniu r 1823. ostatniego dnia.\
Nowy Rok Ignacy Krasicki
Nowego roku czas każe winszować, Więc się zdobywam na powinszowanie; Daj Panie Boże, w tym się tak zachować, Iżby się nasze spełniło żądanie. I spełni pewnie, kiedy w każdym kroku O sobie będziem myśleć, nie o roku.
Bo cóż rok? Bożym czas zmierzony darem, Miejsce i pora naszego działania: Nie dni, lecz czynów dzielmy go wymiarem, A czynów plennych prawego starania; Wówczas, jak wieniec kłosami uwity, Da plon szacowny, da plon znakomity.
Przeszły tysiączne, przejdą i następne. Szala je wieczna, jak zmierzy, tak ziści: Z nas plenne, z nas czcze, prawe, lub występne, Skutek użycia, czucia i korzyści: Odmiana, trwałość, nieczynność, ochota, Da poznać w czem jest występek, lub cnota.
Lecz sprawcą, który rzeczy mierzy trwale, Spuszcza wzrok względny na tych, co sprawieni: Nie jest człowieka, co jest doskonale, Sobą nikczemni, sprawcą orzeźwieni, Czekajmy losu, Najwyższa istoto! Karzesz z odrazą, nagradzasz z ochotą.
Na Nowy Rok Jan Kochanowski
Tobie bądź chwała, Panie wszego świata, Żeś nam doczekać dał Nowego Lata. Daj, byśmy się i sami odnowili, Grzech porzuciwszy , w niewinności żyli!
Łaska Twa święta niechaj będzie z nami, Bo nic dobrego nie uczynim sami! Mnóż w nas nadzieję, przyspórz prawej wiary, Niech uważamy Twe prawdziwe dary!
Użycz pokoju nam i świętej zgody, Niech się nas boją pogańskie narody, A Ty nas nie chciej odstępować, Panie, I owszem, racz nam dopomagać na nie!
Błogosław ziemi z Twej szczodrobliwości, Niechaj nam dawa dostatek żywności, Uchowaj głodu i powietrza złego, Daj wszystko dobre z miłosierdzia swego!
Nowy Rok Andrzej Sikorowski
Zbrudziliśmy staroroczne dni Trzeba oddać je do pralni, by Zmyć zdarzenia, które nigdy już nie wrócą Trzeba obrus biały na stół słać Rzucić kartę, która nie chce brać Którą czas dni trzystu kilku zgniótł i wymiął
Nowy Rok się przecież zbliża Nowe niesie kalendarze Przywitajmy go przed furtką Resztę czas pokaże Nowy Rok się przecież zbliża Tuszem oczy dam rozmaże Ale wyjdą wszyscy razem Resztę czas pokaże
Mroźnym styczniem oszołomi nas Majem popchnie w akacjowy czas Żółty liść jesieni wepnie w klapę Starych ludzi wytnie portret z ram Potem gdzieś wysiądzie w polu sam Jak pasażer, który jeździł rok na gapę
Nowy Rok się przecież zbliża…
Ktoś się pewnie będzie głośno śmiał To znów w kącie ktoś zapłacze sam I marzenia poszybują aż do nieba W tych marzeniach będzie jedna myśl Którą trzeba się podzielić dziś
Żeby wreszcie w Polsce było tak jak trzeba…
The Year Ella Wheeler Wilcox
Co można powiedzieć w rymach noworocznych, To nie zostało powiedziane tysiąc razy? Nadchodzą nowe lata, stare lata mijają, Wiemy, że śnimy, śnimy, wiemy. Wstajemy śmiejąc się ze światłem, kładziemy się płacząc w nocy. Ściskamy świat, aż kłuje, przeklinamy go i wzdychamy po skrzydła. Żyjemy, kochamy, zabiegamy , pobieramy się, wijemy nasze panny młode, przykrywamy naszych zmarłych. Śmiejemy się, płaczemy, mamy nadzieję, boimy się, I to jest ciężar roku. (1910)
Poranek Nowego Roku Hellen Hunt Jackson
Tylko jedna noc od starego do nowego; Tylko sen od nocy do rana. Nowe jest, ale stare się spełniło; Przy każdym wschodzie słońca rodzi się Nowy Rok. 1889
*** Ludwik Jerzy Kern
Jeśli radio miewasz niezapłacone, telefon, albo gaz — Jeśli — co się zdarza — masz żonę, lub kupę znajomych masz, którzy obchodzą o różnych datach, to — przepraszam — nie powód do łez. Na wszystko, złociutki, jest rada, rada na wszystko jest…
Kupujesz — uważasz — kalendarz. Notujesz w nim dzień po dniu. Zaglądasz, gdy nie pamiętasz i wiesz: to tu, to tu. Stanisława wypada ósmego, żonie na Zosi — kwiat… Bo kalendarz kolego jest właśnie od tego, żebyś nie miał kompleksu dat.
Dzięki niemu nie chodzisz ponury, życie jest wiele prostsze: tutaj — odczyt w Domu Kultury, tutaj — pocztówkę siostrze, tutaj — wyjazd w sprawach służbowych tutaj — kolarski wyścig… Nie masz nabitej głowy, bo kalendarz za ciebie myśli.
A więc idźcie przez Nowy Rok razem, kalendarz z tobą, ty z kalendarzem. Co masz załatwić — zakreśl, odnotuj jak należy, a wszystko pójdzie jak po maśle, tak jakem Ludwik Jerzy!
Nowa Reforma nr 1 (wyd. poranne) z 1 stycznia 1916 roku 2 Nowy Rok
Różana świeci zorza Na niebie lazurowem, Bo z dali, hen zza morza Z nadziei światłem nowem, Tęczowe siejąc kwiecie I smutny płosząc mrok Złocistem płynie skrzydłem Rowy Rok.
Podnoszą się źrenice I smutnie w górę patrzą, Stęsknione za jasnością Na ziemi coraz rzadszą. Ach! W przyszłość dziś z ufnością Tłum stawia lekki krok, Bo wiarą go napawa Nowy Rok.
Jedyna to och! chwila Jedyna w całym roku, Gdy sny tęczowo-złote Na wartkim mkną potoku. Gdy ludzie idą śmiało Hen wzwyż na górski stok, Gdy kochać, wierzyć każe Nowy Rok.
O, Roku! Roku nowy Ty w prawdę zmień morzenia, Niech szczęścia krzew wspaniały Bujnie się rozzielenia. Niech w przepaść się zapadnie Zwątpienia krwawy smok, Niech całą ludzkość zbrata Nowy Rok. Or-Ot
Nowy Rok
Rok Nowy! Witajmy Rok Nowy! Choć włos nam siwizna przyprószy, Choć cierniem opasze nam głowy, Choć łzy wyciśnie nam z duszy, Rok Nowy! Witajmy Rok Nowy!
Choć prawda się zaćmi na chwilę, Choć fałszu nas wrzawa zagłuszy, Choć prawo da złamać się sile, My wiarą tą krzepmy się w duszy, Że każda łza w krzywdach przelana To lepszej przyszłości jest ziarno, Że wszystkie zliczone u Pana I żadna nie pójdzie na marno.
Więc choć nas smagają katusze, Choć burzą nam grozi rok nowy, My w górę i serca i dusze Podnośmy i oczy i głowy, Witajmy, witajmy Rok Nowy! Józef Ignacu Kraszewski
“Dziennik pieszycki” autorstwa Adama Lizakowskiego , wydany przez Bibliotheca Bielaviana został omówiony na łamach ogólnopolskiego pisma pt. Nowe Ksiażki, numer 11, 2016, Dziennik pieszycki-recenzja autor: Zbigniew Chojnowski Literatura służy ludziom jako podręczny wehikuł czasu. Tym razem […]
Artur Ilgener, w portowym mieście Rapallo położonym na włoskim wybrzeżu Ligurii, nad Zatoką Tigullio. Na drugim planie dom Ezry Pounda. Rok 2015. Redakcja Polishnews ma przyjemność przedstawić Artura Ilgnera. Zachęcamy do odkrycia tego nietypowego twórcy: […]
