Otwarciem wystawy prac Jana Szczepkowskiego na Zamku Książąt Pomorskich w Szczecinie rozpoczął się 8 sierpnia br. XV Międzynarodowy Festiwal Muzyczny „Sacrum Non Profanum” w Szczecinie.
Na wystawie można było podziwiać rzeźby Jana Szczepkowskiego oraz maskę pośmiertną artysty i odcisk jego dłoni wykonane przez Stanisława Michała Lipskiego. Wystawa to wycinek twórczości rzeźbiarza. Eksponaty są własnością miasta Milanówek oraz Fundacji im. Marii i Jana Szczepkowskich. Poza pra projektami pomników Stanisława Moniuszki i Wojciecha Bogusławskiego oraz planszami, znajdują się na niej portrety – popiersia rodziny artysty, jak również zdjęcia rodzinne z okresu międzywojennego.
Na zdjęciu od lewej: Ewa Mickiewicz wnuczka i kurator wystawy, Marzena Borkowska, organizator z ramienia Zamku Książąt Pomorskich w Szczecinie i Danuta Hanna Jakubowska , prezes Fundacji im. Marii i Jana Szczepkowskich
Ewa Mickiewicz przy portretach rodzinnych
Jan Szczepkowski, rzeźbiarz, 8.03.1878-17.02.1964
Urodził się w Stanisławowie, a zmarł w Milanówku pod Warszawą. W latach 1892-1896 uczył się w Szkole Przemysłu Drzewnego w Zakopanem, następnie studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem Alfreda Dauna, Konstantego Laszczki i Jacka Malczewskiego (1896-1900). W 1904 otrzymał stypendium Czartoryskich. W Paryżu przebywał z przerwami do 1907. We Francji zapoznał się w szczególności z twórczością Auguste Rodina i Émile’a Bourdelle’a. Pomiędzy wyjazdami do Paryża oraz później, po powrocie do kraju, mieszkał i tworzył w Krakowie, uczestnicząc w życiu bohemy artystycznej, czego dowodem są m.in. główki-karykatury wykonywane przezeń do szopki „Zielonego Balonika”, jako ilustracja piosenek z tekstem Tadeusza Boya-Żeleńskiego. Był członkiem Towarzystwa Polska Sztuka Stosowana i Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka.
Przed I wojną światową artysta zrealizował w Krakowie szereg rzeźb architektonicznych. Indywidualny styl Szczepkowskiego ukształtował się w latach dwudziestych. Cechował się on dekoratywną, uproszczoną formą, nawiązującą do snycerki góralskiej. Wielkim zagranicznym sukcesem rzeźbiarza okazało się wystawienie w 1925 roku na Międzynarodowej Wystawie Sztuki Dekoracyjnej w Paryżu „Kapliczki Bożego Narodzenia”, która została nagrodzona Grand Prix, zakupiona przez Rząd Francuski, a jej autorowi przyniosła przyznanie Legii Honorowej.
Od 1921r. Szczepkowski mieszkał wraz z żoną Marią Morozowicz – Szczepkowską i córką Hanią w Milanówku pod Warszawą, w willi „Waleria”, rodzinnym domu żony. W 1922r. podjął w Warszawie pracę pedagogiczną jako profesor modelowania w Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych, w której w okresie 1925-1939 pełnił funkcję dyrektora. Artysta w1935 roku dokonał zdjęcia maski pośmiertnej Marszałka Józefa Piłsudzkiego. Wygrał także konkurs na projekt i realizację sarkofagu Marszałka w 1939r.
Po II wojnie światowej rzeźbiarz brał udział w rekonstrukcji zabytków warszawskich (m.in. Pomnika Adama Mickiewicza przy Krakowskim Przedmieściu).
Pomnik Stanisława Moniuszki znajduje się przed bocznym skrzydłem Teatru Wielkiego na placu Teatralnym od ulicy Moliera. Monument został odsłonięty 17 stycznia 1965 roku. Pomnik przedstawia ustawioną na cokole postać Stanisława Moniuszki z atrybutem. Na cokole umieszczone są ponadto płaskorzeźby grajków.
Pomnik Wojciecha Bogusławskiego został odsłonięty 27 września 1936 przez Stefana Starzyńskiego. Pomnik został ufundowany ze składek Związku Artystów Scen Polskich i stanął przed bocznym skrzydłem Teatru Wielkiego. Pomnik wysadzony w 1944 zrekonstruowano w 1964 – twórcą rekonstrukcji był autor pomnika. Tym razem fundatorem pomnika był Społeczny Fundusz Odbudowy Stolicy, odsłonięcie nastąpiło 17 stycznia 1965.
Wystawa , Stanisław Moniuszko i Wojciech Bogusławski Jana Szczepkowskiego 1.08.-18.08.2019
http://zamek.szczecin.pl
Więcej informacji o festiwalu na stronie
http://sacrumnonprofanum.eu/
