Wspomninie Zofii Solarz z Michałowskich

Działaczka harcerstwa

Zofia Solarz, posługująca się pseudonimem „Chrzestna” urodziła się dnia 8 lutego w Odessie. Źródła nie podają dokładnego roku w jakim pani Zofia przyszła na świat, ale najczęściej jest to rok 1902 lub 1905. Zmarła ona natomiast w dniu 22 stycznia 1988 roku w Warszawie. Z racji patriotycznego wychowania, była ona pasjonatką wszelkich informacji dotyczących powstania styczniowego jakie wybuchło w roku 1863. Tak się też złożyło, że zmarła w dniu jego wybuchu w jego 125 rocznicę. Była to pedagog, instruktor teatralny, a przede wszystkim organizatorka Uniwersytetów Ludowych.

Gdy miała półtora roku

Tutaj też źródła historyczne są rozbieżne ponieważ podają, że „pozostawiła ją matka”, ale chyba tak naprawdę ją po prostu osierociła, gdy dziewczynka miała półtora roku. Właśnie wtedy trafiła ona do mazowieckiego majątku Miąse, do ziemiańskiej rodziny Władysława i Marii Symonowiczów. Najprawdopodoniej byli oni rodziną państwa Michałowskich, z których wywodziła się matka Zofii. To właśnie oni umożliwili jej ksztalcenie się na prywatnej pensji w Warszawie, a następnie w gimnazjum w Zakopanem. Dziewczynka była bardzo zodolna zatem ukończyła ona także seminarium nauczycielskie w Lublinie, a potem studiowała na Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie. Były to czasy zaborów drogiej wszystkim Ojczyzny, zatem wychowanie jej w domu gdzie obowiązywały zasady patriotyczne było podstawą jej życia.

Działaczka harcerska i żołnierz

Od 1918 roku, Zofia Michałowska prężnie działała w harcerstwie, natomiast w obliczu bolszewickiego zagrożenia, w roku 1920 wstąpiła na ochotnika do polskiego wojska. Po polskim zwycięstwie Cudu nad Wisłą, pani Zofia za namową Jadwigi Dziubińskiej poszła do pracy do Żeńskiej Szkoły Rolniczej w Gołotczyźnie. Była tam ona jak wiadomo nauczycielką. Swoje obowiązki pełniła do roku 1924.

ZOFIA I IGNACY SOLARZOWIE

Tworzyła uniwersytety

Bardzo się też ona zaangażowala do tworzenia już w wolnej Polsce pierwszego w naszym państwie Uniwersytetu Ludowego w Szycach. W 1925 roku, Zofia Michałowska wyszła za mąż za Ignacego Solarza, który był dyrektorem tej placówki. Państwo Solarzowie mieli troje dzieci, Jadwigę, Andrzeja oraz Wojciecha. W latach 1931–1939 była ona już jako pani Solarzowa wychowawcą, a zarazem wykładowcą w Wiejskim Uniwersytecie Orkanowym w Gaci.

Wybuch II wojny światowej

W roku 1940, Niemcy zaaresztowali męża pani Zofii jako niebezpiecznego intelektualistę zagrażającemu sprawom Rzeszy. Pani Zofia, od tego momentu musiała się ukrywać przybierając jednocześnie konspiracyjne nazwisko. Jednkaże działała ona czynnie będąc wykładowczynią na tajnych kursach, a także współpracując z kilkoma redakcjami czasopism konspiracyjnych piszących na potrzeby ruchu ludowego.

Prowadziła Zspół Piesni i Tańca „Podhale”

W okresie 1944–1945 Zofia Solarz, organizowała kursy dla przedszkolanek mające miejsce w Handzlówce. Dwa lata później pani Zofia została kierowniczką Uniwersytetu Ludowego w Brusie. Była ona też pracownikiem Ministerstwa Kultury i Sztuki w Warszawie. Posiadając artystyczną duszę prowadziła też ona amatorskie teatry wiejskie i robotnicze, a także Zespół Pieśni i Tańca „Podhale”, który działał w Białym Dunajcu. Była też pani Zofia koordynatorką Ludowego Zespołu Artystycznego „PROMNI” Warszawie.

Jako autorka

Warto jest też wspomnieć panią Zofię Solarz z Michałowskich jako autorkę opowidań, wierszy oraz tekstów pieśni wykonywanych przez prowadzone przez nią zespoły.

 Pieśń „Na wiciarza roli” (słowa: Zofia Solarzowa)

Na wiciarza roli ruń pozieleniała
Na wiciarza roli ruń pozieleniała
A gdzież jest ta ręka, co ją zasiewała
Hej, co ją zasiewała

Niebo się nad nami słonkiem rozjaśniło
Niebo się nad nami słonkiem rozjaśniło
A gdzież jest to serce, co kochaniem biło
Hej, co kochaniem biło

Szumią białe brzozy ponad dolinami
Szumią białe brzozy ponad dolinami
Stoją zadumane, bolejące z nami
Hej, bolejące z nami

Ziemio nasza ziemio, kogoś nam zabrała
Ziemio nasza ziemio, kogoś nam zabrała
Czyś ty nam macochą, czyś zakamieniała
Hej, czyś zakamieniała

Nie zabrała ziemia, tylko przytuliła
Nie zabrała ziemia, tylko przytuliła
Żeby Ci się bracie, nasza Polska śniła
Hej nasza Polska śniła

Pochowana w alei zasłużonych na Powązkach w Warszawie.

Grób Ignacego i Zofii Solarz na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

pl.wikipedia.org

Ewa Michałowska -Walkiewicz