Dzieje najukochańszej zabawki każdej dziewczynki, sięgają kilku stuleci wstecz. Znane były one już światu przed narodzeniem Chrystusa. Pierwsze wspomniane zabawki, odnalezione zostały w starożytnych grobowcach małych dziewczynek, z którymi one zostały tam pochowane. Wykonane były te lalki z gliny i drewna.
Realistyczny wygląd lalek
Charakteryzowały się te starożytne lalki, bogatym jak na tamte czasy realistycznym wyglądem. Przyjmuje się, że oprócz znanego nam dzisiaj zastosowania, pełniły one też rolę kultową. Wówczas to przed zamążpójściem młoda dziewczyna poświęcała swoje zabawki bóstwu opiekuńczemu. Często musiała je ona dla tego boga spalić lub też po prostu zakopać je pod progiem domu, w którym miała ona wraz z mężem zamieszkać. Niekiedy też w formie lalki wykonywano postać ulubionego bóstwa, któremu się kłaniano i któremu śpiewano religijne pieśni.
Stary zwyczaj słowiański
Gdy jednak dziewczynka umierała w młodym wieku, wówczas to jej lalki chowano razem z nią w grobie. Wiele lalek z okresu słowiańskiego i celtyckiego, nie zachowało się do czasów dzisiejszych ze względu na materiał, z którego zostały one wykonane. Jedynie szczątki ich wykopane z grobów czyli wcześniej już wspomniana glina, drewno oraz niektóre tkaniny, kości i futra, świadczyły o wyglądzie tamtych zabawek.
Wieki średnie
W średniowieczu lalka miała przede wszystkim zbliżać człowieka do osoby Pana Jezusa. Wówczas to dzieci bawiły się figurkami gipsowymi, przedstawiającymi Chrystusa i Jego apostołów. Jednak najczęściej wykonywano figurkę Marii matki Jezusa. Wtedy to na dobre rozwinął się pewien nurt pogaństwa, gdyż prawdziwe chrześcijaństwo zabrania wykonywania figur przedstawiających osoby święte. W tamtych czasach wierzono, że poprzez lalkę, można było zrobić krzywdę drugiemu człowiekowi, lub zbliżyć się do Boga. Taki pogląd obowiązywał też satanistów, szczególnie uprawiających kulty voodoo.
Święte lalki
Święte lalki, czyli te przedstawiające osoby święte, jak wówczas wierzono chroniły ludzi przed klątwą. Jest to pogląd błędny, ale obecny w całym okresie średniowiecza. Od końca wieku XVI i początku wieku XVII pojawiają się tak zwane lalki świeckie, które były używane jedynie do zabawy, a nie do obrządków religijnych.
Santosy
Na włoskich wioskach, a także w Portugalii i w Hiszpanii królowały woskowe i drewniane świątki zwane santosami. Umieszczane były one w domowych ołtarzykach i miały one strzec ogniska domowego. Wiek XVIII i XIX to czas rozkwitu lalek ubranych w szyte z materiału sukienki. W miejscowości Val Gardena w Alpach rodzi się lalka Peg, czyli drewniana laleczka, która popularna była jeszcze do początków wieku XX.
Rewolucja w lalkarstwie
Wiek XX to czas rewolucji w lalkarstwie. Powstają wtedy lalki o twarzach z wosku, masy papierowej, drewna, porcelany i często stosowanego biskwitu. Ubrane były one zgodnie z modą ówcześnie obowiązującą.
Redakcja Polish News, została zaproszona do pracowni artystycznej pani Jadzi ze Skarżyska- Kamiennej, która wykonuje lalki z wełny na drutach. Te piękne zabawki, również ubrane są we współczesne stroje. Jako ciekawostkę należy podać, że posiadają one przez panią Jadzię zrobioną bieliznę, opaskę na główkę i buciki.
Ewa Michałowska- Walkiewicz
