W latach dwudziestych minionego wieku, bardzo popularne staje się użycie garbowanej skóry w meblarstwie. Skórą zatem tapicerowano fotele czy nawet kanapy. Ale najczęściej używanym materiałem do wykonania tapicerki był aksamit, który uznawany jest za materiał królów. Aby naszym Czytelnikom przybliżyć historię tapicerowania mebli, redakcja Polish News udała się do pracowni artystycznej pani Pauli Biskup i jej mamy Ani, która mieści się w Suchedniowie przy ulicy Bodzentyńskiej.
Tapicerki z pergaminu
Pergamin zwykle pozyskiwano ze skór owczych, wśród innych rodzajów skór potrzebnych w meblarstwie, używano skóry koziej, owczej i cielęcej, a nawet skóry rekina- opowiada nam pani Paula.
Dwa elementy mebla tapicerowanego, takie jak sprężyny i pikowanie wpływają na modyfikację struktury i wygląd mebli. Sprężyna spiralna, choć używana była głównie w przeszłości, została uznana w latach 30-tych XIX wieku za prawdziwą innowację techniczną, umożliwiającą większy komfort, w porównaniu z używanym, klasycznym wyściełaniem mebla włosiem lub trawą. Jednak jak mówi pani Paula, meble sprężynowane bardziej uszkadzały materiał, którym był dany mebel wytapicerowany. Technika pikowania, czyli mocowania tkaniny za pomocą guzików obciągniętych materiałem też przyczyniały się do krótszej żywotności tapicerki. Tak więc już od lat, potrzebny był zawód tapicera, który zawsze mógł dokonać renowacji uszkodzonego mebla.
Meble na przestrzeni wieków
Egipskie meble były bardzo proste. Ich cechą charakterystyczną była budowa skrzyniowa. Do mocowanie poszczególnych elementów używano czopów lub rzemieni. Do dekoracji wykorzystywano okładziny albo powłoki malarskiej. Siedziska wykonywano z akacji nilowej, hebanu, a także cisu. Za pierwszy mebel tapicerowany uważa się tron faraona Tutenchamona z przymocowaną poduszką na siedzisku. Starożytne tkaniny meblowe prezentowały sceny rytualne, lub najczęściej były gładkie czerwone. Ówczesne materace wypełniano wełną bądź pierzem. Meble tapicerowane także były podbijane wspomnianymi elementami. Jednym z najbardziej popularnych siedzisk tapicerowanych był klismos, czyli inaczej mówiąc krzesło przypominające swoim kształtem sierp. Tylne nogi tego krzesła były podciągnięte ku górze i podtrzymywały oparcie. Minimalistyczny mebel pozbawiony ozdób, zachwycał elegancją oraz funkcjonalnością. Siedzisko było pokryte miękką materią, co uważa się, że posiadał tapicerkę.
W Rzymie
W czasach Imperium Rzymskiego, obijano materiałem fotel czyli thronos dla osoby bardzo znaczącej w państwie. Masywne siedzisko wyposażone w oparcie było przeznaczone dla przedstawicieli płci męskiej, którzy posiadali insygnia władzy społecznej albo pozycji rodzinnej. Jego znakiem rozpoznawczym było wysokie oparcie ozdobione kwiatem lotosu, głową lwa, barana, łabędzia albo nawet i wachlarzem. Aby było miękko siedzieć takiej personie, siedziska tapicerowano aksamitem podbijanym trzciną.
Pani Paula i jej mama Anna, też pięknie przeprowadzają renowację tapicerowanych i drewnianych mebli. Dzięki nim meble odzyskują swoją dawną świetność i mogą one nie tylko zachwycać swoim wyglądem, ale dalej pełnić swoją rolę i przeznaczenie.
Ewa Michałowska – Walkiewicz
