Władysław Ślesicki Nie Żyje
W Warszawie, po ciężkiej chorobie, zmarł Władysław Ślesicki, jeden z czołowych twórców polskiego dokumentu lat ‘50 i ’60 oraz reżyser i scenarzysta fabularny – najbardziej znanym jego filmem było „W pustyni i w puszczy” (1973). W styczniu skończyłby 82 lata. Najważniejsze z jego filmów dokumentalnych to „Gdzie diabeł mówi dobranoc” (1956, wspólnie z Kazimierzem Karabaszem), „Wśród ludzi” (1960), „Płyną tratwy” (1962), „Zanim opadną liście” (1964), „Rodzina człowiecza” (1966).
Władysław Ślesicki urodził się 5 stycznia 1927 roku w Warszawie. W czasie niemieckiej okupacji był członkiem Szarych Szeregów (w stopniu drużynowego) i Armii Krajowej, w czasie Powstania Warszawskiego został awansowany do stopnia podharcmistrza i kaprala. Po Powstaniu trafił do obozu pracy w Sulau, skąd uciekł razem z bratem Zygmuntem – przeżycia te zaowocowały później filmem „Droga daleka przed nami” (1979). Po wojnie, do roku 1949 był członkiem ZHP i YMCA. W 1955 roku ukończył Wydział Reżyserii w PWSFTviT w Łodzi.
Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę w Wytwórni Filmów Dokumentalnych w Warszawie. Tam realizował filmy dokumentalne, z których wiele nagrodzono w kraju i za granicą. W 1968 r. zadebiutował jako reżyser filmu fabularnego – były to „Ruchome piaski”.