Historia Polski~Polish History

by M. Kamil Dziewanowski

While Poland was fighting her desperate defense campaign her Western Allies, despite their formal declaration of war on September 3, stood by and watched. As a matter of fact, for two days there were considerable doubts as to whether France would declare war at all, despite previous promises and resolutions. Although Britain had announced that she would honor her pledges to Poland, the Chamberlain government was reluctant to shake off appeasement. The French Government was even more sluggish. Britain declared war on Germany first on September 3 at 11 a.m., while the French followed reluctantly after serious On September 2, when the Polish ambassador vigorously protested against the French delay in carrying out their clear treaty obligations to give Poland immediate air support, the Minister for Foreign Affairs, George’s Bonnet, indignantly replied: “You don’t expect us to have a massacre of women and children in Paris.” Yet, no French Government could afford to disassociate itself from its British ally and renounce its position as a Great Power. Finally the French declared war on Germany after a delay of six hours.

[…]

Bona Sforza, the Queen of Poland and the Great Princess of Lithuania and also the heiress of the Italian throne of Bari and Rossano, appears to historians as a very contro- versial figure.

On one hand, Bona has been often criticized for her lack of scruples while achieving political goals and was blamed for contributing to the death of her daughter-in-law Barbara Radziwill. On the other hand, the queen initiated a good political relationship with Italy. Which side of the story is true?

Perhaps the truth lies somewhere in the middle.

[…]

by Andrew Targowski

Part I

Abstract

Reflections call for dialogue. The various generations of Poles- the Bridge Generation (the author’s), Our Fathers’ Generation, and Columbus’ Generation-all differ on the logic of the outbreak of the 1944 Warsaw Uprising. This issue is taboo in Polish history as long as the uprising participants remain alive, because they will defend the rightness of their actions, regardless. The situation on the ground was such that the Allies and Resistance had no chance to beat the Axis. Many view the 1944 Uprising as the most tragic event in Poland’s history.

The author bases his opinion on his childhood experience in 1944 Warsaw and discussions on behalf of all victims with the participants in this Uprising. At the end of this dialogue, examples are provided of political and military mistakes throughout Polish history that must serve as warnings to future generations of Poles. The study has a universal character, as the Polish experience is not so unique that it cannot be applied to other geopolitical realities where subjectivism dominates objectivism, ignorance prevails over wisdom, and tragedy overcomes happiness.

[…]

Ofiary Drugiego Katynia

Piaśnica Wielka, to miejsce kaźni mieszkańców Kaszub dokonanej przez Niemców w pierwszych miesiącach II wojny światowej. Przez miejscowość tę, przepływa rzeka również Piaśnica, która do dnia 1 września 1939 roku, na sporym odcinku swojego biegu stanowiła granicę polsko-niemiecką.

W pierwszych miesiącach II wojny światowej i okupacji ziem polskich przez Rzeszę Niemiecką, w odległości około 10 km od Wejherowa, po lewej stronie szosy wiodącej do Krakowa, na obszarze 250 ha Puszczy Darzlubskiej, została popełniona przez hitlerowców straszliwa zbrodnia, określana jako największa na Pomorzu i w Europie. Miejsce to nazwane jest potocznie Małym, lub Drugim Katyniem, a liczba ofiar kaźni niemieckiej sięga nawet kilkudziesięciu tysięcy.

[…]

Children played, and parents held their new-borne. The blended fragrance of jasmine and peonies scented the air.  Quality conversation flowed among a delightful mix of people.

It all worked like magic: In defiance of superstition, this Friday 13^th, the AMPOD garden party had great luck. 

In defiance of the weatherman, the clouds departed and the sun was bright.  In defiance of urban concrete, the participants found a green oasis.  People came, and the garden party was good.

[…]

Przymusowe zatrudnienie Polaków w III Rzeszy, stanowiło jeden z podstawowych elementów hitlerowskiej polityki okupacyjnej. Założenia Hitlera, wyznaczały Polakom rolę niewolników pracujących na rzecz niemieckiej Rzeszy, a ziemie polskie traktowały one jako rezerwę taniej siły roboczej.

Rozporządzeniami Generalnego Gubernatorstwa z października 1939 roku, wprowadzony został przymus pracy Polaków na rzecz Niemiec, obejmujący ludzi w wieku 18-60 lat. Jednakże już w dniu 14 grudnia tegoż samego roku, przymus ten dotyczył także i młodzieży poniżej 14 roku życia. Niemiecki okupant, stosując przymus świadczenia niewolniczej pracy wykorzystywał ludność do różnych, ciężkich często ponad ludzkie siły robót. Jedną z form eksterminacyjnej polityki niemieckiego agresora wobec Polaków w czasie II wojny światowej, był wywóz ludności polskiej na roboty przymusowe do III Rzeszy, w której rozsiane były różne zakłady pracy przemysłowej.

[…]

Prawdopodobnie są najmniej znanym narodem zamieszkującym Europę. Ich państwa nie można nigdzie znaleźć, gdyż ono najzwyczajniej nie istnieje. Są najmniejszym narodem słowiańskim. Dokładniej przypatrując się mapie Niemiec, w części południowo-wschodniej, tam, gdzie spotykają się granice trzech państw: Niemiec, Polski i Czech, można dostrzec nazwę regionu: die Lausitz. Tam właśnie mieszkają Serbowie Łużyccy.

Dramatyczne protesty sprzed kilku lat związane z próbami likwidacji serbołużyckich szkół przez władze Niemiec zwróciły uwagę także Polaków na ten maleńki naród żyjący pośród Niemców. I chociaż zainteresowanie sprawami Serbów Łużyckich (zwanych także Łużyczanami, Serbołużyczanami – wszystkie nazwy są prawidłowe i stosowane zamiennie) nie jest imponujące, to trudno się temu dziwić. Wielu Polaków o istnieniu krewniaków za Nysą Łużycką dowiedziało się pierwszy raz i to zupełnie przypadkowo, utożsamiając te terytoria mechanicznie z Niemcami.

[…]

Pierwsze zapiski historyczne dotyczące Gdyni, datują się od początku XIII wieku. Dzięki cennym wykopaliskom w samej Gdyni i w jej okolicy, istnieją dowody przedhistorycznej przeszłości osady, sięgającej młodszej epoki kamiennej. Od wczesnych lat epoki nowożytnej, osadę gdyńską zamieszkiwały ludy słowiańskie, z których wywodzą się późniejsi Kaszubi, czyli pierwsi mieszkańcy Gdyni.

W początkach wieków średnich, do Gdańska dochodził szlak handlowy wiodący z południowych regionów Polski, będący słynnym szlakiem jantarowym, którego przedłużenie wiodło przez Oliwę, Sopot, Gdynię oraz Puck.

[…]

W małej, świętokrzyskiej miejscowości o dźwięcznej nazwie Tokarnia, znajduje się skansen domów mieszkalnych z przełomu osiemnastego i dziewiętnastego wieku, który jest niemym świadkiem minionych dni, nie zawsze pomyślnych dla losu Polaka.

W tym skansenie, obok siebie znajdują się domy bogatych ludzi, których może mniej dotykały problemy związane z biedą i dręczącym ich niedostatkiem, a także są tam ubogie, wiejskie chaty, których mieszkańcy często nie mieli na przysłowiowy czarny chleb.
W miejscu tym, mimo że już nikt nie mieszka na każdym kroku zauważana jest nasza polska kultura, dzięki której nasza skąpana w polskiej krwi ojczyzna powróciła w początkach dwudziestego stulecia na mapę świata jako wolny kraj.

[…]