Konflikt, który wybuchł w połowie stycznia 2015 roku na Śląsku jest efektem wieloletnich zaniedbań państwa oraz braku reform nie tylko w górnictwie, ale w wielu dziedzinach życia gospodarczego Polski. Ma także głębokie podłoże w tragicznej dla kraju polityce ograniczania, wręcz likwidowania, polskiego potencjału wytwórczego. Polska doświadcza obecnie kolejnej fazy likwidacji polskich zasobów gospodarczych. Już w latach dziewięćdziesiątych zlikwidowano wiele gałęzi polskiego przemysłu. Prawdą jest, że wymagał on dokapitalizowania, unowocześnienia i restrukturyzacji, ale nie likwidacji, wyprzedaży czy pseudo-prywatyzacji.
Gromadzony przez wiele pokoleń majątek narodowy oraz polski potencjał produkcyjny po 1989 roku przeszedł w obce ręce w większości dziedzin gospodarczych, np. w produkcji cukru, cementu, stali i wyrobów hutniczych itd., a wiele innych zostało po prostu zlikwidowanych – np. przemysł stoczniowy, włókienniczy, motoryzacyjny. Ta lista jest bardzo długa. Szczególnie destrukcyjna jest systematycznie stosowana metoda polegająca na doprowadzaniu przedsiębiorstw państwowych do upadłości poprzez złe zarzadzanie, wygórowane uposażenie kadr kierowniczych oraz nadmierne opodatkowanie. Praktyki te prowadzą do likwidacji i wyprzedaży majątku narodowego za bezcen. Nowi właściciele albo likwidują zbyt konkurencyjne polskie przedsiębiorstwa, albo je rewitalizują, aby wytworzone zyski transferować za granicę.
Polskie kopalnie przez dziesiątki lat były rentowne. Jeszcze w latach 90-tych przynosiły zyski. Wyraźny wzrost kosztów polskiego górnictwa obserwujemy dopiero w ostatnich latach. Jednocześnie z informacją o likwidacji czterech polskich kopalni media obiegła informacja, że Niemcy są zainteresowani polskimi kopalniami. Jeżeli, więc, innym może opłacać się wydobywanie polskiego węgla a Polakom to się nie opłaca, to znaczy, że Polska potrzebuje przede wszystkim dobrych i uczciwych gospodarzy!
Dekadę temu z troską obserwowaliśmy dramat polskich stoczniowców i ich rodzin. Dziś taki dramat grozi polskim górnikom, mimo nadzwyczajnych ograniczeń zatrudnienia i wydobycia węgla w latach dziewięćdziesiątych. Redukcja zatrudnienia w górnictwie sięgnęła wówczas 100 tys. osób. To wszystko dzieje się w kraju, dla którego węgiel jest najważniejszym gwarantorem
bezpieczeństwa energetycznego, w kraju, który jest nieustannie poddawany szantażowi energetycznemu ze strony Rosji. Zamykanie kopalni następuje w czasie, gdy władze nie są w stanie ani zapewnić dywersyfikacji dostaw ropy i gazu, ponieważ budowa gazo-portu dramatycznie się opóźnia, ani pozyskać gazu łupkowego. Likwidacja polskiego górnictwa jest szczególnie bolesna gdyż dotyka Śląska, którego mieszkańcy ciężko wywalczyli sobie przynależność do Państwa Polskiego trzema powstaniami narodowymi.
Polskie państwo i polska gospodarka winny służyć wszystkim Polakom, nie tylko tym, którzy nią zarządzają. Polska musi się wyzwolić od korupcji i prywaty, praktyk, które dziś ją niszczą. Bogactwa naturalne winny służyć rozwojowi polskiego potencjału gospodarczego dla dobra wszystkich Polaków. Polskie firmy winny być znacznie lepiej zarządzane przez kompetentne kadry wyłaniane drogą uczciwych konkursów, wolnych od prywaty i partyjnych nacisków.
W świetle zagrożenia bezpieczeństwa Polski w związku z narastającymi konfliktami międzynarodowymi suwerenność energetyczna kraju jest sprawą polskiej racji stanu. Dlatego wyrażamy naszą solidarność ze śląskimi górnikami, ich rodzinami, wspierającymi ich związkowcami i samorządowcami. Wasza walka o godne życie z ciężkiej pracy jest nie tylko walką o waszą godność. Jest też niezwykle ważnym fragmentem walki o uzdrowienie życia społecznego i gospodarczego w całej Polsce.
Wzywamy wszystkich Rodaków do udzielenia wsparcia polskim górnikom, aby ich walka o godne życie we własnym kraju stała się początkiem prawdziwej naprawy polskiego życia gospodarczego – nie przez likwidację, lecz przez uczciwą, merytoryczną restrukturyzację, która stworzy warunki sprzyjające efektywnemu funkcjonowaniu polskich przedsiębiorstw oraz godnemu życiu Polaków.
22 stycznia 2015 r. Andrzej Prokopczuk
Prezes Wydziału North California Kongresu Polonii Amerykańskiej Natalia Kaminski
Prezes Wydziału South California KPA
Jerzy Bogdziewicz Prezes Wydziału Florida KPA
Irene Moskal-Del Giudice Prezes Wydziału Illinois KPA
Peter W. Suchcicki
Prezes Wydziału Eastern Massachusetts KPA
Mariusz Szajnert
Prezes Wydziału Michigan KPA
Stanisław Śliwowski
Prezes Wydziału New Jersey KPA
Bożena Celina Urbankowski
Prezes Wydziału Northern New Jersey KPA
Grzegorz Worwa
Prezes Wydziału New York – Long Island KPA Teresa Bunk
Prezes Wydziału New York – Central KPA Richard Solecki
Prezes Wydziału New York – Western KPA
Mark Relovsky
Prezes Wydziału Ohio KPA
