Historia~History

Część II

Postać Bony Sforzy, królowej Polski, wielkiej księżnej litewskiej i dziedziczki włoskich państw Bari i Rossano, do dzisiaj budzi wiele kontrowersji wśród historyków. Z jednej strony posądza się ją o daleko posuniętą bezwzględność w realizacji wytyczonych celów i obarcza spowodowaniem śmierci żony Zygmunta Augusta Barbary, a z drugiej strony przypisuje się królowej zainicjowanie szerokich kontaktów z Italią. Która strona ma rację, a która nie? A może prawda leży pośrodku?

Działalność gospodarcza Bony

Księżna włoskiego Bari przybyła do kraju zupełnie odmiennego od znanych jej krain włoskich. Przerażało ją ogromne terytorium Korony i Wielkiego Księstwa Litewskiego, dziwiła dominująca rola szlachty w społeczeństwie. Odmienny był stopień urbanizacji kraju i rodzaj gospodarki, nie mówiąc już o klimacie, gdzie deszcz i śnieg były zjawiskiem częstym, a słońce rzadziej gościło na niebie w porównaniu ze słoneczną Italią. Asymilacja jej do nowej rzeczywistości nie trwała jednak długo i Bona w krótkim czasie podjęła ożywioną działalność polityczną i gospodarczą. Była osobą inteligentną, wykształconą i nie odpowiadała jej zupełnie jak innym polskim monarchiniom  tylko rola małżonki i matki.

[…]

John Guzlowski

A while ago, I gave a talk to a high school class about my parents and their experiences under the Nazis.  I talked about my father’s four years in Buchenwald and my mothers two and half years in various slave labor camps in Germany.

During the Q & A after my talk, a young man asked me a question. I’m sure it was in part sparked by the Christmas season, the talk that you hear at this time of year about “Peace on Earth and Good Will to all Men.” He asked me whether or not I forgave the Germans for what they did to my parents.

The question stopped me. I haven’t thought about it before. Of course, I had thought about whether or not my parents forgave the Germans. My father never met a guard he would forgive. They were brutal men who beat him and killed his friends for no reason. One sub-zero winter night, these guards ran roll calls over and over. Hundreds of prisoners in pajama thin clothes stood outside in the cold and snow. By morning, about a hundred prisoners were dead.

[…]

Część druga

Zdaniem Czesława Szafrana [4, s. 244], najzagorzalszym zwolennikiem hipotezy, że śmierć gen. Sikorskiego spowodowali agenci Moskwy, był Jan Nowak – Jeziorański. Jest faktem, że samolot Iwana Majskiego, ambasadora sowieckiego, stał na lotnisku gibraltarskim w sąsiedztwie samolotu gen. Sikorskiego. Jeziorański był zdania, że ustalenia brytyjskie z 1943 roku są niewiarygodne, a Anglicy celowo ukryli fakty świadczące o tym, że śmierć gen. Sikorskiego mogła nie nastąpić w wyniku nieszczęśliwego wypadku. Zwrócił on uwagę, że agenci NKWD w brytyjskich służbach mieli dostęp do lotniska w Gibraltarze. Jeziorański uważał, że Stalin był zainteresowany zgładzeniem polskiego premiera, a za śmierć Sikorskiego był odpowiedzialny jeden z Brytyjczyków będących na usługach sowieckich służb specjalnych, najprawdopodobniej Harold (Kim) Philby, który w roku 1943 był szefem sekcji kontrwywiadu na Półwyspie Iberyjskim. Według Czesława Szafrana: „Nie ma jednak dowodów na to, że Rosjanie wykorzystali tę okoliczność dla dokonali sabotażu” [4, s. 225p]. Autor ten przypomniał przy tej okazji, że Majski w liście z 27 grudnia 1966 roku do Rolfa Hochhutha, autora sztuki „Żołnierze” (1967) zaręczył słowem honoru, iż nie przyczynił się do śmierci gen. Sikorskiego [4, s. 225p].

[…]

Part II

In the opinion of Czeslaw Szafran [4, p. 244], the most persistent supporter of the hypothesis that Russian secret agents were responsible for death of General Sikorski was Jan Nowak – Jezioranski. It is a fact that Ivan Maisky’s plane was standing next to the one Sikorski arrived in at the Gibraltar airport. In Jezioranski’s opinion, the results of the British investigation held in 1943 were not trustworthy. He was convinced that the British purposely concealed facts, which proved that general’s death might not be an accident. He also indicated that NKVD agents, infiltrating British secret service, had access to the Gibraltar airport. Jezioranski thought that Stalin was interested in the Polish prime minister’s demise, and that one of the British intelligencemen (serving Soviet secret service as well), the infamous Harold (Kim) Philby, who in 1943 was the chief of the British counterespionage for Iberian Peninsula, was responsible for general’s death.

[caption id="attachment_27483" align="alignnone" width="200"]General Sikorski inspecting Polish army during his last journey (Near East, 1943).[/caption]
According to Czeslaw Szafran: “There’s no evidence that it was Russian sabotage” [4, p. 225f]. He also reminds that Maisky, in his letter dated on December 27, 1966, to Rolf Hochhuth, the author of the play “The Soldiers” (1967), pledged on his honor that he had nothing to do with General Sikorski’s death [4, p. 225f]. The chief of the Gestapo, Heinrich Müller, hired to work for the CIA by the chief of the Switzerland chapter of that organization in Bern in 1948, said otherwise [3, p.256]..

[…]

Część I

Postać Bony Sforzy, królowej Polski, wielkiej księżnej litewskiej i dziedziczki włoskich państw Bari i Rossano, do dzisiaj budzi wiele kontrowersji wśród historyków. Z jednej strony posądza się ją o daleko posuniętą bezwzględność w realizacji wytyczonych celów i obarcza spowodowaniem śmierci żony Zygmunta Augusta Barbary, a z drugiej strony przypisuje się królowej zainicjowanie szerokich kontaktów z Italią. Która strona ma rację, a która nie? A może prawda leży pośrodku?

Dzieciństwo

Przyszła na świat 2 lutego 1494 w Vigevano, w pobliżu Pawii jako córka Izabeli Aragońskiej i Gian Galeazza Sforzy księcia Mediolanu. Na chrzcie otrzymała imię Bona Maria. Nie zaznała prawie wcale ojcowskiego uczucia, ponieważ książę zmarł w kilka zaledwie miesięcy po jej narodzinach.

O tego momentu zaczyna się pasmo nieszczęść i tragedii rodzinnych, jakich przyszło doświadczyć małemu dziecku. Latem 1496 roku zmarła jej młodsza siostra, a w trzy lata później król Ludwik XII nakazał wywieźć do Francji jej starszego brata Franciszka. Na domiar wszystkiego w 1501 roku umiera jej starsza siostrzyczka Hipolita.

[…]

PART I

Bona Sforza, the Queen of Poland and the Great Princess of Lithuania and also the heiress of the Italian throne of Bari and Rossano, appears to historians as a very controversial figure. On one hand, Bona has been often criticized for her lack of scruples while achieving political goals and was blamed for contributing to the death of her daughter-in-law Barbara Radziwill. On the other hand, the queen initiated a good political relationship with Italy. Which side of the story is true? Perhaps the truth lies somewhere in the middle.

Childhood

She was born on February 2, 1494 in Vigevano, near Pavia, as a daughter of Isabella de Aragon and the Prince of Milan Gian Galeazza Sforza. The girl who was christened Bona Maria did not experience much | love from her father, who died a few months after her birth. A sequence of family tragedies followed the death of the Prince of Milan. In 1496, Bona’s younger sister died and three years later the King of France, Louis XII, ordered Bona’s brother Francesco Sforza to exile in France. In 1501, Bona’s older sister Hipolita died as well. […]

Józef Kazimierz Kubit

Cz. I

W lipcu tego roku mineła  65 rocznica śmierci gen. Władysława Sikorskiego, Naczelnego Wodza i Premiera Rządu Polskiego na uchodźstwie. Jest to rocznica szczególna – gen. Sikorski zginął śmiercią żołnierza 4 lipca 1943 roku właśnie w wieku 62 lat. Wizyta generała w twierdzy gibraltarskiej, która była przystankiem w podróży z Kairu do Londynu, zakończyła się tragicznie w tajemniczych, do dnia dzisiejszego niewyjaśnionych okolicznościach.

Porucznik Ludwik Łubieński, oficer łącznikowy w Gibraltarze, był naocznym świadkiem wydarzeń związanych ze śmiercią gen. Sikorskiego [7]. Wg relacji Łubieńskiego, w niedzielę 4 lipca 1943 roku, około godziny 7 rano, przyleciał do Gibraltaru Iwan Majski, ambasador sowiecki, by po spotkaniu z gubernatorem Masonem-Mac Farlanem, około godziny 11 przed południem, odleciał w dalszą podróż do Kairu, a następnie do Moskwy. W Moskwie Majskiego czekało złożenie sprawozdania ze swojej działalności.

[…]

By Dr. Jozef Kazimierz Kubit

Part I

General Wladyslaw Sikorski, Chief Commander of Poland and Prime Minister of the Polish Government-in-Exile. 

Gen. Sikorski was 62 years old when he died as a soldier on July 4, 1943. His visit in the Gibraltar fortress on the way from Cairo to London ended tragically in mysterious circumstances, unexplained to the present day.

[caption id="attachment_27442" align="alignnone" width="200"]From the archives of the Polish Military Museum in Warsaw: General Sikorski inspecting Polish army during his last journey (Near East, 1943).[/caption]
Lieutenant Ludwik Lubienski, the Chief of the Polish Military Mission in Gibraltar, was an eyewitness of the events connected with General Sikorski’s death [7]. According to Lubienski, on Sunday, July 4, 1943, about 7 a.m., Russian Ambassador Ivan Maisky flew to Gibraltar, and after a meeting with the British governor of the territory, Mason-MacFarlane, flew to Cairo, and then to Moscow to report on his diplomatic efforts. […]

Żyje ich jeszcze blisko 300. Każdy jest siódmym synem w rodzinie i jeśli nie na pierwsze, to na drugie imię ma Ignacy – po swoim ojcu chrzestnym Ignacym Mościckim, prezydencie II Rzeczypospolitej.

Na spotkaniach mają problem z mówieniem do siebie po imieniu. – Powiesz Ignacy i wszyscy się odwracają – żartuje Władysław Ignacy Ratajczak z Kościana w Wielkopolsce. Przed wojną było ich blisko 900. Najstarszy urodził się w 1926 r., najmłodszy – tuż przed wojną w 1939 r. Dziś żyje około 300. Wszyscy pochodzą z wielodzietnych rodzin.

– Takie było założenie dekretu prezydenta z 1926 r. mającego wspierać prorodzinną politykę – zaznacza Kazimierz Ignacy Stokłosa, prezes Wielkopolskiej Rodziny Stowarzyszenia Chrześniaków Prezydenta II RP Ignacego Mościckiego.

W 1926 roku Ignacy Mościcki w ramach prorodzinnej polityki wydał dekret stwierdzający, że każdy siódmy chłopak w rodzinie zostanie wpisany jako jego chrześniak. Rodzina musiała mieć nienaganną opinię. Uczciwość, praworządność, szlachetność danej rodziny była sprawdzana przez urzędników administracji państwowej i potwierdzana przez proboszcza lokalnej parafii. List z prośbą i wszystkie potrzebne papiery wysyłało się do kancelarii prezydenta, a ta po ich rozpatrzeniu odsyłała odpowiedź.

[…]

Legiony to żołnierska buta,
Legiony to straceńców los…

Gdy przez nieudolne rządy ostatniego króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, Polska w roku 1772 na długie lata utraciła swoją suwerenność, zaczęły się czasy zaborów, podczas których nasz kraj zniknął z map politycznych świata.
 
Brak ukochanego języka w szkołach i urzędach. Masowe zsyłki polskiej ludności na ziemie Dalekiego Wschodu, spotęgowały naszą frustrację narodową, której wynikiem były wielkie zrywy narodowe zwane powstaniami.

Dalej wszyscy dookoła
Do powstania razem tu
Urodzi się Polska nowa
Polska ziemia polski ród…

[…]