Historia~History

Prawdopodobnie są najmniej znanym narodem zamieszkującym Europę. Ich państwa nie można nigdzie znaleźć, gdyż ono najzwyczajniej nie istnieje. Są najmniejszym narodem słowiańskim. Dokładniej przypatrując się mapie Niemiec, w części południowo-wschodniej, tam, gdzie spotykają się granice trzech państw: Niemiec, Polski i Czech, można dostrzec nazwę regionu: die Lausitz. Tam właśnie mieszkają Serbowie Łużyccy.

Dramatyczne protesty sprzed kilku lat związane z próbami likwidacji serbołużyckich szkół przez władze Niemiec zwróciły uwagę także Polaków na ten maleńki naród żyjący pośród Niemców. I chociaż zainteresowanie sprawami Serbów Łużyckich (zwanych także Łużyczanami, Serbołużyczanami – wszystkie nazwy są prawidłowe i stosowane zamiennie) nie jest imponujące, to trudno się temu dziwić. Wielu Polaków o istnieniu krewniaków za Nysą Łużycką dowiedziało się pierwszy raz i to zupełnie przypadkowo, utożsamiając te terytoria mechanicznie z Niemcami.

[…]

Pierwsze zapiski historyczne dotyczące Gdyni, datują się od początku XIII wieku. Dzięki cennym wykopaliskom w samej Gdyni i w jej okolicy, istnieją dowody przedhistorycznej przeszłości osady, sięgającej młodszej epoki kamiennej. Od wczesnych lat epoki nowożytnej, osadę gdyńską zamieszkiwały ludy słowiańskie, z których wywodzą się późniejsi Kaszubi, czyli pierwsi mieszkańcy Gdyni.

W początkach wieków średnich, do Gdańska dochodził szlak handlowy wiodący z południowych regionów Polski, będący słynnym szlakiem jantarowym, którego przedłużenie wiodło przez Oliwę, Sopot, Gdynię oraz Puck.

[…]

W małej, świętokrzyskiej miejscowości o dźwięcznej nazwie Tokarnia, znajduje się skansen domów mieszkalnych z przełomu osiemnastego i dziewiętnastego wieku, który jest niemym świadkiem minionych dni, nie zawsze pomyślnych dla losu Polaka.

W tym skansenie, obok siebie znajdują się domy bogatych ludzi, których może mniej dotykały problemy związane z biedą i dręczącym ich niedostatkiem, a także są tam ubogie, wiejskie chaty, których mieszkańcy często nie mieli na przysłowiowy czarny chleb.
W miejscu tym, mimo że już nikt nie mieszka na każdym kroku zauważana jest nasza polska kultura, dzięki której nasza skąpana w polskiej krwi ojczyzna powróciła w początkach dwudziestego stulecia na mapę świata jako wolny kraj.

[…]

[caption id="attachment_26485" align="alignleft"] Wujek Władek – oficer II Oddziału Sztabu Generalnego WP i WiG-u – zginął w Katyniu w kwietniu 1940 r [/caption]Obecnie mamy do czynienia z problemem, zarysowującym się w stosunkach na linii emigracja – kraj, czy też inaczej kraj – emigracja, a który dotyczy nie tylko oceny współczesnej historii Polski, lecz także jej przekazu dla przyszłych pokoleń.

Historia Polski jest obecnie często traktowana jako element dezinformacji lub nawet walki politycznej. Znaczące grupy nacisku, wywodzące się często wprost z kręgów stalinowskich lub postpezetpeerowskich, próbują w sposób pełen ignorancji narzucić własną interpretację współczesnej historii Polski. Zrozumienie w pełni zdrady ludzi z PPR-PZPR, czy też różnych ich przybudówek łącznie z PAX-em, polegało na prześledzeniu dróg życiowych tych ludzi, którzy opowiedzieli się za zdradą Polski i przejściu na stronę Rosji Sowieckiej. Obecnie ważnym jest by prześledzić, z jakich kręgów wywodzą się dzisiejsi reprezentanci współczesnej Polski w szerokim tego słowa znaczeniu.

Wiadomo z artykułów prasowych, z jakimi kręgami mamy do czynienia, jeżeli chodzi o MSZ i nawet najlepsze zamiary ministra R. Sikorskiego nie zdołają temu zapobiec.

[…]