Kupalnocka
Noc Kupały, to staro słowiańskie święto związane z okresem letniego przesilenia. Jest ono obchodzone w czasie najkrótszej nocy w roku, która przypada na 23 czerwca. Kościół katolicki, nie mógł nigdy wykorzenić corocznych obchodów pogańskiej Sobótki. Ale przystał na celebrowanie w tym czasie dnia imienin Jan Chrzciciela. Stąd często Kupal Nocka, jest nazywana Świętem Janki.
Palinocka
Na południu Polski, uroczystość ta nosi nazwę sobótki. Na Warmii i Mazurach natomiast, palinocki. Święto ognia, wody, słońca i księżyca, urodzaju, płodności, radości i miłości, powszechnie obchodzone było przez Słowian. Z biegiem czasu, było ono również obchodzone na obszarach zamieszkiwanych przez ludy bałtyckie. Staro słowiański bóg Kupała w pradawnych czasach, czczony był jako bóg miłości i kojarzenia par. Młode dziewczęta co roku w najkrótszą noc urządzały sobie zatem święto kupalnocki, paląc święte ognie, puszczając na wodę wianki i tańcząc przy świecach „czarownych”.
Mały sabat
Kupalnocka poświęcona jest przede wszystkim żywiołom wody i ognia, mającym oczyszczającą moc. To również święto miłości, płodności, słońca i księżyca. Na Litwie istnieje świętojańska pieśń pod tytułem M?nuo Saulužę ved? („Księżyc poślubił Słoneczko”), opowiadająca jak to pierwszej wiosny po stworzeniu świata, Księżyc wziął ślub ze Słońcem. Kiedy jednak Słońce po nieprzespanej nocy poślubnej wstało i wzniosło się ponad horyzont, Księżyc je opuścił i zdradził z Jutrzenką. Od tamtej pory oba ciała niebieskie są dla siebie wrogami, które nieustannie ze sobą rywalizują, a dzieje się tak szczególnie podczas letniego przesilenia, kiedy noc jest najkrótsza, a dzień najdłuższy. Podczas dużego sabatu czarownic, wszystkie zebrane w jedno miejsce wiedźmy odprawiają złe czary i rzucają zaklęcia. Natomiast sobótka zwana inaczej „małym sabatem” polega na tym, że zebrane w tym czasie młode panny rzucają uroki miłosne na chłopaka, który im się szczególnie podoba.
W czasach nam współczesnych, ludzie chętnie celebrują czas Kupalnocki. Puszcza się jak zawsze wianki na wodę, pali świece i święte ognie. Jest to zwyczaj typowo miłosny, zatem uczestniczą w nim najczęściej młode osoby.
Ewa Michałowska -Walkiewicz
