Kłopoty z jemiołą
Faktem dosyć powszechnie znanym jest posiadanie przez zwierzynę łowną jakiegoś specjalnego wyczucia niebezpieczeństwa, jakiejś specjalnej wrażliwości, zwanej szóstym zmysłem. Pomaga jej w zachowaniu życia, a myśliwemu utrudnia zadanie zdobycia trofeów. I tak jak wszystkie inne kwestie w przyrodzie – ten fakt ma także dwojaką naturę – z jednej strony pomaga zwierzęciu, ale z drugiej przeszkadza w łowach myśliwemu.
Mędrcy dawno juz doszli do wniosku, że każdy kij ma dwa końce, i że każdy medal ma swą odwrotną stronę. Ale większość z nas koncentruje się tylko na tym końcu kija, który trzymamy w ręku i na stronie medalu zwróconej twarzą ku nam. Bardzo ludzkie jest takie jednostronne rozwiązanie sprawy. Pod tym wzglądem i ja nie jestem wyjątkiem. Często nie widzę – ba! nie rozglądam się nawet za tym drugim kocem kija. Dość mam kłopotu z utrzymaniem mojego końca w ręku, z osiągnięciem własnych celów, czy też własnych zamierzeń.
Podobnie rzecz się miała z jemiołą. Ile razy zobaczyłem ten krzak, tyle razy jeżyły mi się włosy na głowie, a po plecach przebiegały jakieś zimne dreszcze. Zadzierałem wtedy przysłowiowy ogon i dawalem drapaka, aby jak najdalej znaleźć się od tej niebezpiecznej i zagrażającej mej wolności sytuacji. Był to chyba jakiś odruch warunkowy, wyrobiony w ciągu średnio długiego żywota, pełnego zasadzek, pułapek i niepowodzeń.
The abundance of lights, color, good spirits and above all, of course, “goodies” which we will shop for until we drop, until we can no longer remember what was it that we wanted to purchase in the first place, irritated by the crowds of other shoppers we return home, tired beyond the point of wanting to talk or smile or even look at those we share our lives with. And all that will happen regardless of how often we promised ourselves that this year none of that would take place. Like many other emigrants in this country who desire to preserve some of their native Christmas foods and traditions, I will face an additional excursion to a far – away Polish store where I would purchase some “real” sauerkraut, some “real” dried mushrooms and many other “real” foods without which my Christmas table would not be the “real” thing. And then, on just that one magical evening, I will be transported back to my Polish home the way it was years ago, and especially on Christmas 1982. 
Z chwilą pierwszego rozbioru naszej ojczyzny, datującego się na rok 1772, obrzędy Bożonarodzeniowe, wiązały się z szerzeniem wartości narodowo – patriotycznych, które były zauważalne w domostwach bogatej szlachty. 
A while ago, I gave a talk to a high school class about my parents and their experiences under the Nazis. I talked about my father’s four years in Buchenwald and my mothers two and half years in various slave labor camps in Germany. 
